Ανδρέας Αποστολίδης: «Θα ξεκινούσα το βιβλίο με την πρώτη είδηση του αστυνομικού δελτίου την Πρωτοχρονιά του 2000»
Την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου στις 20:30 οι εκδόσεις Άγρα και η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS, με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου «Μονομαχία στην Ιερά Οδό» του Ανδρέα Αποστολίδη, διοργανώνουν μια εκδήλωση-αφιέρωμα στο έργο του συγγραφέα, δοκιμιογράφου, μεταφραστή και σκηνοθέτη στον Ιανό (Σταδίου 24).
Με αφορμή την εκδήλωση ο συγγραφέας απάντησε στις ερωτήσεις μου σχετικά με την τελευταίο του βιβλίο.
Κύριε Αποστολίδη, ποιο στοιχείο είναι αυτό που σας κεντρίζει να γράφετε κάθε φορά ένα αστυνομικό μυθιστόρημα; Είναι διαφορετικό από βιβλίο σε βιβλίο. Πολλές φορές είναι η διάθεση να σχολιάσω μια νεοελληνική ιδεοληψία μέσα από μια ιστορία εγκλήματος, απάτης ή φόνου. Άλλες φορές για να περιγράψω την λειτουργία του υπόκοσμου, άλλες για να σχολιάσω τον τρόπο που γράφονται οι αστυνομικές ιστορίες.
Πιστεύετε πως οι Έλληνες συγγραφείς έχουν κατακτήσει το ελληνικό κοινό στις αστυνομικές ιστορίες; Θα έλεγα πως ο αριθμός των ελληνικών αστυνομικών βιβλίων είναι μεγάλος, ενώ το κοινό, αναλογικά, σχετικά μικρό.
Στο τελευταίο σας μυθιστόρημα ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΟΔΟ, πραγματεύεστε μια κλοπή ιατρικών μηχανημάτων που μέσα από αληθινά περιστασιακά δημιουργείτε ένα παζλ επεισοδίων αποκαλύπτοντας τις εγκληματικές ενέργειες του ελληνικού υποκόσμου. Πως γεννήθηκε η ιδέα αυτή; Η ιδέα του παζλ είναι παλιά, ξεκινάει από τη Λοβοτομή που βασίστηκε στην παρακολούθηση της δράσης του οργανωμένου εγκλήματος τη δεκαετία του 1990. Είχα πει ότι θα ξεκινούσα το βιβλίο με την πρώτη είδηση του αστυνομικού δελτίου την Πρωτοχρονιά του 2000, δηλαδή την πρώτη αστυνομική είδηση του Μιλλένιουμ. Ήταν μια κλοπή αξονικών τομογράφων. Πέρασαν δεκαεπτά χρόνια και ξανάγινε κλοπή ιατρικών μηχανημάτων. Οπότε αποφάσισα να γράψω τη Μονομαχία και να συνεχίσω το παζλ του 2002.
Πολλά από αυτά έχουν κατά καιρούς γραφτεί στον ελληνικό Τύπο κι είναι συνδεδέμενα στο μυθιστόρημα σας. Η πραγματικότητα είναι πάντα πιο σοκαριστική από την πιο διεστραμμένη μυθοπλασία. Αυτό πιστευετε μπορεί να επικοινωνηθεί πιο εύκολα και να ιντριγκάρει τον αναγνώστη; Ένα βιβλίο έρευνας γύρω από το οργανωμένο έγκλημα είναι πιο σημαντικό από το αντίστοιχο μυθιστόρημα, αν είναι καλογραμμένο. Στο μυθιστόρημα όμως μπορείς με μεγαλύτερη άνεση να δώσεις τη συνολική εικόνα, να περιγράψεις το μηχανισμό του.
Έχω την αίσθηση πως η σκηνοθετική σας προσέγγιση δίνει στο μυθιστόρημα μια τηλεοπτική απεικόνιση, αφού ουσιαστικά αυτό δημιουργείται. Είναι μήπως ένα κλείσιμο ματιού πως θα μπορούσε να παρασταθεί τηλεοπτικά; Όχι, διότι έχει την ψευδαίσθηση της δομής του σεναρίου. Τηλεοπτικό μέλλον μπορεί να είχε λόγω των χαρακτήρων. Θεωρητικά, διότι στην ελληνική τηλεόραση τέτοια θέματα δεν παίζονται.
Συγγραφή, μελέτες, μεταφράσεις, σκηνοθεσίες. Όλα έχουν ένα κοινό τόπο αποκαλύπτοντας μια αλήθεια. Η αλήθεια σας όμως δεν έχει υποκειμενική προσέγγιση; Ασφαλώς και η Μονομαχία έχει για άξονά της περισσότερο τον τρόπο που διαβάζει κανείς και καταλαβαίνει την ειδησεογραφία γύρω από το οργανωμένο έγκλημα, παρά το ίδιο το έγκλημα.
Αν δεν ήταν κάτι από τα παραπάνω, τι άλλο θα ήταν; Φωτογραφία.