Διονυσία Θεριανού: Ανακάλυψα την δύναμη μου κι αγάπησα τον εαυτό μου γι’ αυτό ακριβώς που είναι

Η Διονυσία Θεριανού γεννήθηκε το 1965 στην Ζάκυνθο. Σπούδασε λογιστικά και μετά την αποφοίτησή της ταξίδεψε ως εθελόντρια, υπεύθυνη αναπτυξιακού προγράμματος, στο Καμερούν της Αφρικής. Μετά από αυτήν την δυνατή εμπειρία ζωής, γύρισε στο νησί και εργάσθηκε ως λογίστρια και καθηγήτρια λογιστικής. Η παράλληλη αναζήτηση της γνώσης του εαυτού και του κόσμου την οδήγησε σε μακρινά μονοπάτια. Ταξίδεψε σε φιλοσοφικά κέντρα του κόσμου, μίλησε με πολλούς ανθρώπους και για να κάνει δυνατή την επικοινωνία μαζί τους έμαθε μόνη της, από βιβλία, μιλάει αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, και μαθαίνει ισπανικά.

Σήμερα, ασχολείται με τη συγγραφή, τη ζωγραφική την αγγειοπλαστική και εργάζεται στο αγροτουριστικό, βιολογικής καλλιέργειας, κτήμα της οικογένειάς της. Το  «Μαθαίνοντας να πετάω – Το φιλί του πνεύματος» είναι το πρώτο βιβλίο της, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και στάθηκε η αφορμή για να κάνουμε αυτή την κουβέντα

Πώς καταφέρατε να επουλώσετε τις πληγές σας και να κάνετε το σκοτάδι φως;

Αυτή την ερώτηση θα ήθελα εάν μπορούσα να την απαντήσω σε λίγες γραμμές, αλλά επειδή δεν γίνεται αυτό, θα σας τις βασικές αρχές. Ανακάλυψα την δύναμη μου και αγάπησα τον εαυτό μου για αυτό ακριβώς που είναι. Παραδέχτηκα τον σκοπό μου στην ζωή και πήρα απόφαση να αγωνιστώ για αυτόν και όπου με βγάλει. Απέκτησα επίγνωση ότι ζούσα στο σκοτάδι και κατάλαβα ότι εάν συνεχίσω να ζω εκεί, η πορεία ήταν προδιαγραμμένη. 

Στο φως όμως; Τι γινόταν εκεί; Πως είναι να ζεις στο φως; 

 Η απόφαση αυτή μου άλλαξε την ζωή. Στο σκοτάδι ζούσα για πολλά χρόνια και μου ήταν γνώριμο. Δεν ήμουν ευτυχισμένη, φοβόμουν όμως και το φως γιατί ήταν για εμένα το άγνωστο. Χρειάστηκε μεγάλος, επίπονος αγώνας. Να πέφτεις, να λες, τα παρατάω δεν αντέχω άλλο, και όμως κάθε φορά να βρίσκεις την δύναμη να ξανασηκώνεσαι. Οι παλιές πληγές αιμορραγούσαν  και αποκτούσα καινούργιες. Κάθε φορά όμως, ως ανταμοιβή, αντίκριζα μια μικρή χαραμάδα φωτός και έτσι έπαιρνα  κουράγιο να συνεχίσω να αγωνίζομαι. Ακόμη δεν τα έχω καταφέρει να ζω ολοκληρωτικά στο φως και οι πληγές αιμορραγούν ακόμη, αλλά είμαι ευγνώμων για όλα όσα έχω καταφέρει σε αυτή την ζωή.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πείτε μας δυο λόγια για το βιβλίο.

Το βιβλίο είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και είναι ο αγώνας ενός ανθρώπου να ζήσει και να κατανοήσει, τον εαυτό του, την ζωή, τον κόσμο του. Να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα και να αφήσει την ασφάλεια της στασιμότητας, έχοντας ζήσει μια ζωή στο σκοτάδι για να βρει την αλήθεια του και το πραγματικό νόημα της ζωής και της ύπαρξης. Οραματίζεται και με πάθος αγωνίζεται για έναν καλύτερο κόσμο.

Από ποια ηλικία αρχίσατε να γράφετε;

Έγραφα ημερολόγιο, έπαιζα μικρά κωμικά θεατρικά που σχεδίαζα εκείνη την στιγμή για να γελάνε τα παιδιά από μικρή ηλικία στο δημοτικό και  έγραψα το πρώτο μου διήγημα σε ηλικία περίπου δεκαπέντε ετών.

Πώς ακριβώς γράψατε το βιβλίο; Είχατε ένα προσχέδιο, κρατούσατε σημειώσεις, τηρούσατε προγραμματισμό;

Δεν πιέζω ποτέ τον εαυτό μου να γράψει ούτε τηρώ πρόγραμμα. Για μένα η γραφή είναι ελευθερία, φτερά για να πετάξεις σε ένα άγνωστο σύμπαν. Όταν ήρθε η ώρα να γεννηθεί, ξεκίνησα την γραφή με σειρά από την αφιέρωση μέχρι και το τέλος του βιβλίου, με πολύ λίγες διορθώσεις όταν τελείωσε. Ο χρόνος για εμένα δεν υπήρχε, έγραφα χωρίς διακοπή όλη μέρα,  και οι  σημειώσεις που κρατούσα ήταν μόνο όταν το βράδυ που κοιμόμουν ερχόταν μια λύση, μια ιδέα και σηκωνόμουν να την σημειώσω για την επόμενη μέρα ή να είναι τόσο έντονο που να μην κοιμηθώ καθόλου και να συνεχίσω να γράφω χωρίς καμιά κούραση. Φυσικά υπήρχαν και σημεία που τα πρόσωπα έφταναν σε αδιέξοδο ή έκαναν μια δύσκολη ερώτηση και δεν είχα ιδέα πως θα τα καταφέρουν, αλλά το μαγικό ήταν όταν τα κατάφερνα.  Η συγγραφή αυτού του βιβλίου μου χάρισε μαγικές, ονειρεμένες στιγμές με έντονα συναισθήματα και θεραπεία του παιδιού μέσα μου.

Ποια χαρακτηριστικά κατά την άποψή σας, καθιστούν ένα βιβλίο διαχρονικό;

Η δική μου άποψη είναι τα βιβλία που γράφονται από ψυχής. Εκείνα που μέσα από τις σελίδες τους μπορείς να δεις κομμάτια του εαυτού σου. Που μπορείς να τα ξεφυλλίζεις και κάθε φορά να ανακαλύπτεις και κάτι καινούργιο κρυμμένο μέσα στις λέξεις. Τα βιβλία που μπορείς να διαβάσεις σαν παιδί, σαν έφηβος και να σου δώσουν δύναμη να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα, αξίες ζωής, νοήματα, που οραματίζονται και προσπαθούν για έναν καλύτερο κόσμο.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Είναι πολλοί αυτοί που αγαπώ Έλληνες και ξένοι συγγραφείς. Ενδεικτικά μόνο  θα αναφέρω τον Νίκο Καζαντζάκη, την Μάρω Βαμβουνάκη, τον Γρηγόριο Ξενόπουλο, την  Ιζαμπέλ  Αλλιέντε, τον Πάολο Κοέλιο, τον Φίοντορ Ντοστογέφσκι, την  Έμιλι Μπροντέ.

Στην καθημερινότητά σας, τι είναι αυτό που σας δίνει φτερά για να πετάτε;

Η αγάπη της οικογένειας και των φίλων, τα υπέροχα λόγια των αναγνωστών μου. Να αφιερώνω χρόνο στην σύνδεση μου με την ανώτερη συνείδηση. Να διαβάζω, να ευγνωμονώ για αυτά που έχω και για αυτά που έχω καταφέρει. Να ενεργώ για τον εαυτό μου και τους άλλους με καλοσύνη  και  συμπόνια. Να περπατάω ακούγοντας μουσική απολαμβάνοντας την ομορφιά του κόσμου και να γράφεται μέσα μου ένα βιβλίο.

Έχετε ήδη κάποια ιδέα για τη συγγραφή νέου βιβλίου;

Ήδη κυοφορείται  το επόμενο βιβλίο και όταν έρθει η ώρα θα γεννηθεί.