Γιώργος Γλάστρας: «Οι μεγάλες στιγμές συμβαίνουν για μένα πάνω στη σκηνή»
Θωμάς Μοσχόπουλος, Γιάννης Χουβαρδάς, Γιάννης Μόσχος, Γιάννης Καλαβριανός μερικοί από τους οποίους καθόρισαν την υποκριτική πορεία του Γιώργου Γλάστρα. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη και με σπουδές στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ αλλά στο U.S.I.U. του San Diego στις Η.Π.Α. και στο Mountview Theatre School στο Λονδίνο τροφοδότησε στο ελληνικό κοινό κάποιους από τους ωραιότερους ρόλους στο σκηνικό τοπίο. Με φόρα από την σαρωτική επιτυχία της «Γρανάδα» στο φετινό «Κουμ κουάτ». Μια ιστορία που διαδραματίζεται στα σκούρα χρόνια της δεκαετίας του ’70, τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών. Το πολιτικό σκηνικό σιγοβράζει, όμως οι καθημερινές καταστάσεις ενός ζευγαριού συνεχίζουν να προβάλλονται σε πρώτο χρόνο.
Τα τελευταία χρόνια έχετε μια μόνιμη συνεργασία με τον σκηνοθέτη και συγγραφέα Γιάννη Καλαβριανό. Αυτό σας δημιουργεί ένα περιβάλλον ασφάλειας κάτω από τις όχι και τόσο ευχάριστες συνθήκες εργασίας του σημερινού θεατρικού τοπίου; Πολύ συχνά οδηγούμαστε στο θέατρο να συνεργαζόμαστε στενά με κάποιους ανθρώπους από την ίδια τη φύση της δουλειάς και όχι από αίσθημα ασφάλειας. Ο κοινός κώδικας επικοινωνίας βοηθάει στην εμβάθυνση και την ελευθερία που απαιτεί η θεατρική δημιουργία. Ένας από αυτούς είναι και ο Γιάννης Καλαβριανός.
Φέτος σας συναντάμε στο «Κουμ Κουάτ». Ένα έργο που συνυπογράφει ο σκηνοθέτης με τη Μαρία Κοσκινά. Ποια ήταν τα κίνητρά σας να πείτε ναι σε μια καινούργια κωμωδία που αντικατοπτρίζει την κοινωνία της Ελλάδας την περίοδο της Χούντας; Βρήκα ξεκαρδιστική τη γραφή του, θεώρησα ευφυή τη δραματουργική και σκηνική του σύνθεση και αισθάνθηκα πολύ ουσιαστικό το αίτημα, αυτούς τους καιρούς, για απενοχοποιημένο, αθώο και ποιοτικό γέλιο.
Το θέατρο, εκτός από ψυχαγωγικό μέσο, έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί τάσεις και απόψεις, επισημαίνοντας και τα κακώς κείμενα της κάθε εποχής. Το έργο αυτό θεωρείτε πως κλείνει το μάτι σε μια μαύρη σελίδα της χώρας μας; Το έργο διαδραματίζεται το 1972, εν μέσω Δικτατορίας δηλαδή. Μια εποχή κομβική για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας μέχρι και σήμερα. Μια εποχή όχι τόσο μακρινή, τόσο επώδυνη όσο και γελοία ταυτόχρονα. Αλλά και μια εποχή που οι άνθρωποι συνέχιζαν να ερωτεύονται και να χωρίζουν, να υποτάσσονται και να εξεγείρονται, να γλεντούν και να χορεύουν, και γενικώς να προσπαθούν να διάγουν τον βίο τους με όλες τις δυνατότητες, τις αδυναμίες και τις ατέλειες που συνθέτουν το ανθρώπινο είδος.
Ένας ηθοποιός ή ένας καλλιτέχνης γενικότερα πιστεύετε ότι πρέπει να παίρνει θέση στις πολιτικές εξελίξεις ή οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι ουδέτεροι απέναντι στο πολιτικό σκηνικό; Εσείς είχατε την ανάγκη να εκφραστείτε πολιτικά; Ένας ηθοποιός ή ένας καλλιτέχνης μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, όπως και ο κάθε άνθρωπος. Πάντως πιστεύω ότι η όποια στάση του, ούτως ή άλλως, έχει και την πολιτική της ερμηνεία και επίπτωση.
Έχετε ζήσει πολύ δυνατές στιγμές στην καριέρα σας. Η βράβευση με το βραβείο Sir Ralph Richardson Award είναι μια από αυτές. Τι έχετε να θυμάστε από εκείνη τη βραδιά; Η βράβευση ήταν πολύ τιμητική και απρόσμενη για έναν Έλληνα στο εξωτερικό. Παρόλα αυτά οι βραβεύσεις δεν παύουν να είναι επαγγελματικές διακρίσεις ενώ οι μεγάλες στιγμές συμβαίνουν για μένα πάνω στη σκηνή εν ώρα εργασίας με τους συναδέλφους και το κοινό.
Υπήρξαν στιγμές, συνεργασίες που ξεχωρίσατε στη μέχρι τώρα πορεία σας, που είτε σας βοήθησαν ως άνθρωπο είτε ως καλλιτέχνη; Η περίοδος των σπουδών μου και στην Ελλάδα αλλά κυρίως στην Αμερική και στην Αγγλία στάθηκε καθοριστική για την τοποθέτησή μου στη δουλειά. Η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» της Θεσσαλονίκης υπήρξε η πρώτη μου επαγγελματική οικογένεια. Οι στενοί μου συνεργάτες στην Αθήνα, ο Θωμάς Μοσχόπουλος, ο Γιάννης Χουβαρδάς, ο Γιάννης Μόσχος και ο Γιάννης Καλαβριανός είναι αρωγοί στην εξέλιξή μου. Αλλά θεωρώ πως σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο με επηρέασαν όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάστηκα και όλες οι στιγμές που έζησα στο θέατρο και στα πλατό και θα ήταν αδύνατον να τους αναφέρω όλους.
Ανέφερα πιο πάνω για τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Εσείς, αν είχατε τη δυνατότητα να αλλάξετε κάτι στο θέατρο, τι θα ήταν αυτό και γιατί; Ιδανικό θα ήταν το επάγγελμά μας να ήταν πιο καλά πληρωμένο, ώστε να μπορούσε να του δίνεται ο χώρος και ο χρόνος αλλά και η φροντίδα που χρειάζεται για να εστιάζει με μεγαλύτερη υπευθυνότητα και ελευθερία στην ενίοτε καλλιτεχνική αναζήτηση και να τυγχάνει έτσι μεγαλύτερου σεβασμού και αποδοχής. Παρόλα αυτά η τέχνη του θεάτρου ήταν πάντα η τέχνη του εδώ και τώρα και υλικά της ήταν πάντα οι δυνατότητες αλλά και οι αντιξοότητες της κάθε εποχής.
Το καλοκαίρι θα σας συναντήσουμε στη μεγάλη παραγωγή του ΚΘΒΕ με την τραγωδία του Ευριπίδη «Ιφιγένεια η Εν Αυλίδι» πάλι σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού. Πείτε μας για τον ρόλο σας, τις πρόβες και τι να περιμένουμε… Η «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» είναι ένα έργο που θέτει τον άνθρωπο μπροστά σε συνταρακτικά διλήμματα και αδιανόητες επιλογές. Ο Αγαμέμνονας, τον οποίο υποδύομαι, αυτός ο ετυμολογικά «σταθερός» και «αλύγιστος» στρατηγός παραπαίει και λυγίζει και αναγκάζεται να πάρει τρομακτικές αποφάσεις όπως και όλοι οι υπόλοιποι ήρωες. Είναι ένα έργο συνταρακτικό και συναρπαστικό. Παρόλα αυτά θα προέτρεπα τον θεατή σε αυτή, όπως και σε κάθε παράσταση, να μην περιμένει τι θα δει αλλά…να δει τι τον περιμένει!
Info: Το «Κουμ Κουάτ» ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη μόνο για τέσσερις παραστάσεις, από τις 6 έως τις 9 Ιουνίου, στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Περισσότερα εδώ.