Ο Γιώργος Ψυχογιός είναι από τους ηθοποιούς που ξεχωρίζει για την γλυκύτητα και το ήθος του. Δεν θα ακούσεις άσχημη κουβέντα από συναδέλφους του. Έχει την δική του πορεία στο θέατρο με σημαντικές δουλειές και συνεργασίες.
Με αφορμή την συμμετοχή του στα τρία επεισόδια του σήριαλ «Η Τούρτα της μαμάς» μιλήσαμε μαζί του για όσα συμβαίνουν στο χώρο του πολιτισμού. Τα κλειστά θέατρα, την στάση της κυβέρνησης και την επόμενη ημέρα μετά τις αποκαλύψεις εργασιακής και σεξουαλικής βίας.
Στα τελευταία επεισόδια σας βλέπουμε να κάνετε έφοδο στην «Η Τούρτα της μαμάς» ως ο σκηνοθέτης Γιώργος που έρχεται να ταρακουνήσει την οικογένεια Βασίλαινα. Πείτε μας δυο λόγια για τον ρόλο σας;
Ο κ. Γιώργος ένας πολύ συντηρητικός συνταξιούχος νοσοκόμος των φυλάκων Κορυδαλλού ετοιμάζει την πτυχιακή του κάνοντας μια ταινία με τους συμφοιτητές του στο ΙΕΚ που σπουδάζει. Οι πολιτικές του απόψεις είναι αρκετά ακραίες προς τα δεξιά.
Τι είναι αυτό που σας έκανε να πείτε ναι σε αυτήν την συνεργασία;
Η συγγραφική δυάδα των Ρήγα – Αποστόλου, το χιούμορ της σειράς που κρύβεται κάτω απ το σενάριο και οι υπέροχοι άνθρωποι και ηθοποιοί που παίζουν στην σειρά με έκαναν να πω το ναι.
Τελικά, η Ευανθία θα παίξει τον ρόλο; Τι να περιμένουμε να δούμε στο επεισόδιο της Πέμπτης;
Ναι, η Ευανθία θα παίξει τελικά τον ρόλο που επιθυμούσε μετά απ στενό μαρκάρισμα που μου έκανε αλλά και μετά από ένα υπέροχο γεύμα που μου ετοίμασε. Θα γίνει και μια επεισοδιακή πρόβα στους ρόλους όπου εκεί θα βγουν όλες οι τάσεις και οι αστείες απόψεις των υπέροχων χαρακτήρων της σειράς.
Στο τραπέζι των συμφοιτητών όλοι οι καλοί χωράτε, μόνο που δεν φαίνεται να συμφωνούν οι απόψεις σας. Ομοφοβικά σχόλια και για όλα φταίνε οι πρόσφυγες. Είναι μια εικόνα της κοινωνίας μας αυτή; Υπάρχει φόβος για το διαφορετικό;
Όντως, η κοινωνία έχει μείνει πίσω αρκετά… υπάρχει δρόμος ακόμη για να μπορέσουμε να ανεχόμαστε το διαφορετικό να το σεβόμαστε. Ζούμε ακόμη σε υποκρισία. Θέλει αρκετή δουλεία με τον εαυτό μας με το μέσα μας το μυαλό μας την καρδιά μας.
Εξαιτίας της πανδημίας τα θέατρα έκλεισαν και «Το τρίτο Στεφάνι» που συμπρωταγωνιστούσατε διεκόπη απότομα. Υπάρχουν σκέψεις η παράσταση να πάει του χρόνου;
Το «Τρίτο Στεφάνι» ευτύχησε να παιχτεί για 2μίση εβδομάδες πριν αρχίσει το λοκντάουν την 1η Νοεμβρίου. Προβλήθηκε, επίσης, αργότερα σε Live on Demand σε 52 χώρες μπροστά στις οθόνες δεκάδων χιλιάδων θεατών. Υπάρχει η επιθυμία και η σκέψη να παιχτεί το ερχόμενο φθινόπωρο στο Παλλάς εκεί απ όπου ξεκίνησε. Μας περιμένουν πολλοί φίλοι του θεάτρου που θέλουν να δουν και ίσως να ξαναδούν την παράσταση ζωντανά πάλι.
Είναι πάνω από πέντε μήνες που έχουν κλείσει τα θέατρα και οι εργαζόμενοι στον χώρο του πολιτισμού βρίσκεστε σε μια διαρκής εργασιακή ανασφάλεια. Πόσο δύσκολη είναι αυτή η κατάσταση;
Η κατάσταση έχει ξεφύγει απ τα όρια της τραγωδίας στο χώρο του θεάτρου. Έχει περάσει κιόλας ένα χρόνος απ την εμφάνιση της επιδημίας και στην χώρα μας. Το μέλλον αβέβαιο για το επόμενο άνοιγμα των θεάτρων Δεν έχω καταλάβει γιατί σε ένα χώρο ιδίως ανοιχτό με αυστηρά μέτρα αποστάσεων και χρήση μασκών θεωρείται απ τους υγειονομικούς και την πολιτεία ότι είναι χώρος υπέρ μετάδοσης! Είναι παράλογο, εξωφρενικό.
Πως αξιολογείτε την στάση της κυβέρνησης απέναντι στον πολιτισμό και τους ανθρώπους του;
Για να αξιολογήσεις μια στάση πρέπει πρώτα να υπάρχει η στάση. Δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός για το θέατρο. Μας έχουν αποθηκεύσει ως άλλες δραστηριότητες μετά από την εστίαση, τα γυμναστήρια κλπ. Τον πολιτισμό που έπρεπε να είναι για την πολιτεία η βαριά της βιομηχανία. Έζησα εποχές που το Εθνικό Θέατρο περιόδευε στα πέρατα του κόσμου σε γεμάτα θέατρα και τεράστιες αίθουσες παρουσιάζοντας και συγκινώντας τα αλλόγλωσσα πλήθη με τραγωδία το 2000.
Πως νιώθετε για όλα όσα συμβαίνουν στον χώρο του θεάτρου; Αναφέρομαι στις καταγγελίες εργασιακής και σεξουαλικής βίας
Μιλάτε με έναν ηθοποιό που έχει ζήσει κατά καιρούς απίστευτη ψυχολογική βία στο χώρο εργασίας. Δεν βγήκα να μιλήσω ούτε να καταγγείλω κάτι – αν και μου ζητήθηκε επίμονα – καθώς θεωρώ ότι αυτό είναι μια βιωματική πράξη πολύ προσωπική που δεν χωρεί κανένα σχόλιο ειδικών και μη. Χάρηκα και έκλαψα και θύμωσα με όσα καταγγέλθηκαν και είμαι ευτυχής που κάποιοι βρήκαν τη δύναμη και το κουράγιο να το πουν! Είμαι δίπλα τους. Βοήθησε και μένα να κατανοήσω να επεξεργαστώ τι έχω ζήσει. Τώρα όλοι γνωρίζουμε. Τώρα τίποτα και κανείς δεν θα ναι όπως πριν. Αλίμονο, αν είναι!
Κύριε Ψυχογιέ, πως φαντάζεστε την επόμενη ημέρα; Θα βγούμε καλύτεροι από αυτήν την περιπέτεια;
Δεν μπορώ να προβλέψω πως θα ναι το αύριο. Εδώ θα είμαστε να το ζήσουμε κατά απ τα φώτα! Τα μέσα μας φώτα κυρίως. Οι θρόνοι γκρεμίστηκαν ας μείνει η τέχνη, ο σεβασμός, η κοινή προσπάθεια, η ενότητα, η αγάπη, το κοινό όραμα! Τώρα ήρθε η ώρα.