Η ηθοποιός Χαριτίνη Χαριτωνίδου απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ, με αφορμή τον δεύτερο κύκλο της θεατρικής παραγωγής «Γένεσις No2» του Ιβάν Βιριπάεφ, που παρουσιάζεται στο ΠΛΥΦΑ.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή «Αρχή» και στη Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας ETÚTI και συμμετέχει σε παραστάσεις, ενώ έχει εργαστεί και ως voice actor.
Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένη;
Η ευτυχία είναι ένα συναίσθημα που το έχω νιώσει πολλές φορές στη ζωή μου. Το κοινό σημείο όμως που παρατηρώ πάντα είναι πως εμπεριέχεται μέσα σε στιγμές που μοιράζεσαι κάτι δικό σου με κάποιον άλλο. Για παράδειγμα η πρώτη φορά που το ένιωσα ήταν όταν αποφάσισα και πήγα σε μια ομάδα θεάτρου στη Φιλαδέλφεια. Ξεκινούσα το πρωί από τη Νίκαια, πήγαινα στη Κηφισιά για δουλειά και μετά στη ομάδα για θέατρο.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Αυτό που θα άλλαζα και προσπαθώ να το κάνω έχει να κάνει με την καθημερινότητα μου και τις προτεραιότητες μου σε σχέση με τον εαυτό και τους γύρω μου. Ίσως να προσπαθούσα να γίνω περισσότερο αποφασιστική και να αισθάνομαι πιο πολύ εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και τις επιλογές μου.
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Προσπαθώ να μην μετανιώνω για τίποτα στη ζωή. Δεν λέω εύκολα «δεν πειράζει» για κάτι που δεν έκανα αλλά πάντα προσπαθώ να δω το από εδώ και πέρα. Αφήνοντας το παρελθόν να λειτουργεί πολλές φορές σαν φάρος που με οδηγεί να βλέπω μπροστά.
Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;
Ήρωες μου είναι οι άνθρωποι που με μεγάλωσαν (δεν εννοώ μόνο τους γονείς μου), αλλά και οι άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά να νικήσουν την αδικία με γενναιοδωρία και θάρρος. Αυτοί είναι οι σύγχρονοι ήρωες για μένα και υπάρχουν γύρω μας.
Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζετε στους άλλους;
Ζώντας σε μια κοινωνία που τα ηθικά και οι αξίες έχουν περιέλθει σε δεύτερη μοίρα διαπιστώνεις στους ανθρώπους την υποκρισία στα λεγόμενα και στις πράξεις τους. Όταν οι άνθρωποι δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους ή δεν είναι ειλικρινείς, αυτό μπορεί να δημιουργήσει έλλειψη εμπιστοσύνης και δυσκολίες στις σχέσεις.
Πού θα θέλατε να ζείτε;
Δεν θα επικεντρωθώ στο που αλλά στο πως. Σε μια κοινωνία που θα υπάρχει ισότητα και αξιοκρατία ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία ο τόπος ή ο χρόνος αλλά οι βάσεις που θέτεις για τον τρόπο και το πλαίσιο που θέλεις να ζεις.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
Με αφορμή το μεταπτυχιακό που κάνω στο τμήμα θεατρικών σπουδών του ΕΚΠΑ έκανα ένα μεγάλο ταξίδι στη Γαλλία που κράτησε έξι μήνες. Ήταν μια τεράστια εμπειρία που με έφερε σε επαφή με έναν άλλο πολιτισμό, μου γνώρισε νέα αντικείμενα και ανθρώπους και θα μου μείνει αξέχαστο.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε;
Θαυμάζω την προσωπικότητα της Αμέλια Έρχαρτ, αμερικανίδα πρωτοπόρος της αεροπορίας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών καθώς ήταν η πρώτη γυναίκα που διέσχισε τον Ατλαντικό μόνη της. Η τόλμη της να σπάσει τα κοινωνικά και επαγγελματικά εμπόδια της εποχής της, καθώς και η δέσμευσή της για τα δικαιώματα των γυναικών, είναι εξαιρετικά εμπνευσμένα. Επιπλέον, η αφοσίωσή της στην αεροπορία και οι επικές πτήσεις της, όπως η διάσχιση του Ατλαντικού, δείχνουν ένα πνεύμα περιπέτειας και αποφασιστικότητας που με ενθάρρυνε να ακολουθήσω τα όνειρά μου.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Ως πρεσβευτές της ελληνικής μουσικής μπορώ να μιλήσω για του κλασικούς Μάνο Χατζιδάκι και Μικη Θεοδωράκη αλλά και τον νεότερο Βαγγέλη Παπαθανασιου ο οποίος με πιο σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο κατάφερε να φτάσει τη μουσική του μέχρι το διάστημα.
Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σας;
Το γεγονός ότι κατάφερα να κάνω πραγματικότητα το πιο κρυφό μου όνειρο, το θέατρο, με τις συνθήκες που ταιριάζουν σε μένα και χωρίς τους συμβιβασμούς που πολλές φορές επιτάσσει το επάγγελμα αυτό.
Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Το ευτυχές στη δίκη μου ζωή είναι πως έχω καταφέρει οι φίλοι μου να είναι και συνεργάτες μου. Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς να υπάρχει σεβασμός και εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Πιστεύουμε σε κοινές αξίες, έχουμε ίδιο βλέμμα στη ζωή και ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας που μας κάνει πραγματικά ομάδα.
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Ο υπαρξισμός είναι ανθρωπισμός του Ζαν Πωλ Σαρτρ. Το βιβλίο αυτό με έκανε να κατανοήσω την έννοια της ελευθερίας ακόμα και σε πλαίσια που οι επιλογές μοιάζουν προκαθορισμένες.
Η ταινία που σας σημάδεψε;
Το Requiem for a Dream (2000), του Ντάρεν Αρονόφσκι, μια δραματική ταινία που εμβαθύνει στον εθισμό και την αποξένωση. Το θέμα της ταινίας είναι αρκετά σκοτεινό και παρουσιάζει με ωμό ρεαλισμό πώς ο εθισμός επηρεάζει την ψυχή και το σώμα, οδηγώντας τελικά τον άνθρωπο στην απομόνωση. Ο συνδυασμός των σκηνοθετικών τεχνικών του Αρονόφσκι με τη στοιχειωτική μουσική του Κλιντ Μάνσελ (ειδικά το κομμάτι Lux Aeterna ) έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου όσο καμία άλλη ταινία.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Ένας από τους αγαπημένους μου ζωγράφους είναι ο Κλοντ Μονέ, ο οποίος θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους του ιμπρεσιονισμού. Τα έργα του έχουν μια μοναδική αίσθηση φωτός και χρώματος, τα οποία καταφέρνουν να αποτυπώσουν με απαράμιλλη ομορφιά τις στιγμές της φύσης. Είχα την τύχη να δω αρκετά από τα έργα του στο Musée d’Orsay στο Παρίσι, ένα μουσείο που φιλοξενεί πολλούς από τους θησαυρούς του ιμπρεσιονισμού και του 19ου αιώνα γενικότερα.
Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Το ψέμα είναι κάτι που το αποφεύγω ακόμα και κατά συνθήκη. Σε ορισμένες περιπτώσεις προτιμώ να μην αποκαλύπτω όλη την αλήθεια για να μην πληγώσω το συνομιλητή μου.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ως ηθοποιός θα μιλήσω για θεατρικούς συγγραφείς. Ξεκινώντας από το Μπέκετ και το θέατρο του παραλόγου βρίσκω αφορμή να μιλήσω για τον σύγχρονο Ιβαν Βιριπαεφ και το έργο του Γένεσις Νο 2 το όποιο ανεβάζουμε και φέτος με την ομάδα μου. Μιλάει για την ύπαρξη, την πίστη στον άνθρωπο ή σε κάτι εξωτερικό, στη δύναμη του ανθρώπου να αναλάβει την ευθύνη των πράξεων του και την ελευθερία.
Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Θα προτιμούσα να απαντήσω στο ερώτημα πως θα επιθυμούσα να ζήσω αφού τον τρόπο και το χρόνο του θανάτου σου δεν είναι κάτι που μπορείς να το επιλέξεις ούτε καν να το επιθυμήσεις.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Ο κάθε άνθρωπος βιώνει και αισθάνεται τη δυστυχία με διαφορετικό τρόπο. Για μένα θα ήταν δυστυχία να μην τολμήσω να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα.
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Δεν θα ήθελα να μου πει κάτι. Και μόνο η παραδοχή της ύπαρξης του θα ήταν απάντηση στις τυχόν απορίες μου.
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Είναι δύσκολο να αντιληφθείς την πνευματική σου κατάσταση όταν τη βιώνεις με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αντικειμενική απάντηση στο ερώτημα αυτό.
Info: Από Δευτέρα 7 Οκτωβρίου, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο ΠΛΥΦΑ (Κορυτσάς 39, Βοτανικός / Τηλέφωνο: 6938690612). Προπώληση στην ticketservices.gr.
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google News και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, Χ (twitter) και instagram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.