Η Βάσια Βελτσίστα μοιράζεται με το tetragwno.gr πέντε αλήθειες και πέντε τελευταία νέα, με αφορμή την παράσταση «Ηλιακή γραμμή», ένα από τα τελευταία θεατρικά έργα του σύγχρονου Ρώσου δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, που για πρώτη φορά ανέβηκε το 2015 στο Μόναχο της Γερμανίας, και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το «Θέατρο Σπίτι» του ΝτόΜ, σε σκηνοθεσία της ίδιας.
«Θέατρο Σπίτι»
Το «Θέατρο Σπίτι», εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στον ερευνητικό χώρο υποκριτικής ΝΤόΜ Acting Coaching. Είναι μία καινούργια προσέγγιση θεατρικής παράστασης. Ο θεατής ανοίγει την πόρτα και μπαίνει κατευθείαν στο σπίτι των χαρακτήρων και παρακολουθώντας το έργο, ουσιαστικά παρακολουθεί ένα στιγμιότυπο από την ζωή τους.
Νέες ασκήσεις υποκριτικής
Αυτόν τον μήνα, ξεκινώντας την παράσταση μου στο «Θέατρο Σπίτι», ανακάλυψα ταυτόχρονα ότι οι ήδη υπάρχουσες ασκήσεις υποκριτικής δεν λειτουργούν σε έναν τόσο άμεσο χώρο όπως ένα σαλόνι σπιτιού. Έτσι λοιπόν, ξεκίνησα από την αρχή να τις προσαρμόζω στα νέα δεδομένα.
Νέες συνεργασίες
Αυτή την περίοδο ετοιμάζω μία νέα θεατρική παράσταση βασισμένη και αυτή στην ιδέα του «Θέατρο Σπίτι».
Θέατρο σε παιδιά
Ξεκίνησα μαθήματα θεάτρου σε παιδιά στην «Κιβωτό του κόσμου» και αυτό είναι κάτι που έχει ενδιαφέρον στη ζωή μου. Δουλεύοντας με τα παιδιά, ανακαλύπτεις συνεχώς νέους τρόπους να αναζητάς την αλήθεια. Ένα από τα πράγματα που κάνει την δουλειά με τα παιδιά ξεχωριστή είναι ότι δεν καθησυχάζονται ποτέ αν δεν βρούν την αλήθεια, είτε στο παιχνίδι, είτε στις συναναστροφές. Μία φορά τα ρωτούσα τι χρειάζεται για να κάνουμε θέατρο. Τότε λοιπόν όλα μαζί μου έδιναν διαφορετικές απαντήσεις όπως σκηνή, ηθοποιό, φωτιστή, κουρτίνες, έργο κλπ. Και ξαφνικά ένα παιδάκι μου είπε: «Ξέρετε τι χρειάζεται για να κάνουμε θέατρο κυρία; Η αγάπη του κοινού.» Από τις πιο δυνατές σκέψεις που έχω συναντήσει στην ζωή μου. Το παιδάκι δεν είπε το χειροκρότημα, ο κόσμος, τα γέλια. Είπε την αγάπη του κοινού. Αυτό δεν είναι και η μεγαλύτερη αλήθεια; Η αγάπη του κοινού το βασικό και κατευθυντήριο συστατικό.
Τελευταία-νέα παράσταση
Η «Ηλιακή γραμμή» του Ρώσου συγγραφέα Ιβάν Βιριπάγιεφ είναι μία παράσταση που παίζεται πρώτη φορά στην Ελλάδα και αφορά τις σχέσεις. Ένα ζευγάρι, 7 χρόνια παντρεμένο, στην κουζίνα του σπιτιού του στις 5 το πρωί τσακώνεται.
Αλήθειες
Η «Ηλιακή γραμμή» είναι ένα έργο που μου το πρότεινε η Μοσχοβίτισα φίλη μου Ιρίνα σε μία περίοδο της ζωής μου που υπέφερα από ερωτική απογοήτευση. Το μετέφρασα από τα Ρωσικά κατευθείαν με το που το διάβασα. Από εκείνη την πρώτη στιγμή που ήρθε στα χέρια μου, μέχρι και την πρεμιέρα του έργου, πέρασαν 7 χρόνια.
Την θεατρική ορολογία γενικά, την γνωρίζω καλύτερα στην ρωσική γλώσσα απ’ ότι στην ελληνική και γι’ αυτό δεν σταματάω να απολαμβάνω θεατρικές συζητήσεις με τους Ρώσους φίλους μου (αρκετές φορές αυτές οι συζητήσεις φτάνουν μέχρι και τα ξημερώματα!)
Μου αρέσει πάρα πολύ να παίρνω πτυχία. Τώρα είμαι στο πέμπτο πτυχίο της ζωής μου. Ξεκίνησα από Μηχανολόγος Μηχανικός, συνέχισα σε μεταπτυχιακό στην Ποιότητα παραγωγής, πήρα πτυχίο υποκριτικής, το 2019 υποστήριξα με άριστα το διδακτορικό μου στο πανεπιστήμιο της Μόσχας, και τώρα είμαι στο δεύτερο έτος εκπαίδευσης της δραματοθεραπείας. Νομίζω θα μπορούσα να ζήσω μία ζωή και να παίρνω μόνο πτυχία. Το θεωρώ και έναν κάποιο εθισμό μου.
Τα τελευταία χρόνια δυσκολεύτηκα πολύ με την μετάβαση μου στην Ελλάδα. Έχοντας ζήσει σε δύο χώρες από 6-7 χρόνια στην καθεμία, επιστρέφοντας στην Ελλάδα ήταν όλα καινούρια. Και εγώ και η χώρα και οι άνθρωποι και οι φίλοι, όλα. Μία φίλη από την Αγγλία που την έχει κάνει η ζωή να έχει μείνει σε διάφορες χώρες, μου είχε πει κάποτε: αυτός που έχει ζήσει σε διάφορα μέρη, έχει πάρει κάτι από όλα αυτά, και δεν ανήκει σε κανένα από αυτά. Κάπως συμφώνησα όταν το άκουσα. Και τότε και τώρα.
Λατρεύω τις γάτες. Και τους σκύλους. Όταν ήμουν μικρή, είχαμε σκυλάκια και δεν πολυσυμπαθούσα τις γάτες. Σε ένα ταξίδι μου στην Γαύδο, ένα βράδυ που ήμουν κάπως αγχωμένη, ήρθε κοντά μου ένας γάτος και κάθισε πάνω μου και με ηρέμησε. Το επόμενο πρωί που τον είδα στην καφετέρια και πήγα να τον χαϊδέψω, με προειδοποίησαν να μην τον πλησιάσω γιατί δεν πολυσυμπαθεί τους ανθρώπους και είναι επιθετικός. Και τότε ξαφνικά τον κοίταξα και σκέφτηκα: Μα τι λένε; Απλά δεν είχαν την ευκαιρία να τον δουν πραγματικά, να τον μάθουν. Όπως και με τους ανθρώπους, έτσι και με τα ζώα, οι ταμπέλες μπαίνουν πανεύκολα.Και άντε να τις βγάλεις.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
