Επιμέλεια: Ειρήνη Δρίβα
Με αφορμή την παράσταση «Chicago», που παίζεται στο Θέατρο Ολύμπια, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, η δυναμική Μαρία Διακοπαναγιώτου, μας μιλάει για την Velma Kelly. Έναν ρόλο που αγαπάει πολύ και ήταν όνειρο ζωής για εκείνη να τον ερμηνεύσει. Άμεση και χωρίς να μασάει τα λόγια της δεν παρασύρεται από τον φανταχτερό κόσμο της δόξας, αλλά επιμένει στην σκληρή δουλειά.
Αυτό το χειμώνα συμμετέχετε σε μια παράσταση-υπερπαραγωγή και υποδύεστε έναν από τους ρόλους που διαμόρφωσαν το μιούζικαλ, τη Velma Kelly. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια;
Ο ρόλος που υποδύομαι είναι μια φόνισσα που σκοτώνει τον άντρα της στην διάρκεια της ερωτικής πράξης. Βέβαια, εκείνη την εποχή τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Όσο πιο έντονο το σκάνδαλο τόσο πιο πολύ «πουλούσες». Έτσι, έχουμε την Βέλμα και την Ρόξυ. Η μία διαδέχεται την άλλη στο έγκλημα και στα πρωτοσέλιδα. Αρχικά είναι αντίπαλες, όμως στην πορεία βλέπουμε πως γίνονται η μία αδελφή ψυχή της άλλης. H Βέλμα Κέλυ, για μένα, είναι ο ορισμός της λέξης γυναίκα. Tο απόλυτο θηλυκό. Γοητευτική, σέξυ, με στιγμές ευαισθησίας. Η δική μου Βέλμα προσπαθεί να βγάλει την αγριότητα μιας φόνισσας και της ζωής της μέσα στην φυλακή. Είναι ένας ρόλος που σέβομαι πολύ τόσο σε ερμηνευτικό επίπεδο όσο και για προσωπικούς λόγους.
Κακά τα ψέματα, το Chicago είναι ένα από τα επιδραστικότερα μιούζικαλ που ανέβηκαν ποτέ στο Broadway. Πώς νιώσατε όταν σας έγινε η πρόταση, και μάλιστα για έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους;
Ένοιωσα σαν μικρό παιδί. Όταν έκλεισα το τηλέφωνο έκλαιγα από χαρά. Αγαπάω αυτό το έργο. Ήταν όνειρο ζωής. Να κάνω συγκεκριμένα την Βέλμα, όχι απλά να παίξω στο Chicago.
Έχει κάποια ιδιαίτερη επίδραση σε εσάς αυτός ο ρόλος; Σίγουρα, ερμηνευτικά αποτελεί πρόκληση και έχει πολύ ενδιαφέρον, όμως είναι κάτι παραπάνω από ένας ακόμα ρόλος;
Μπορεί αυτός ο ρόλος να έχει κάποια πράγματα εσωτερικά δικά μου. Στοιχεία που για εμένα έχουν μεγάλη σημασία. Αλλά, όπως σας είπα είναι δικά μου και θέλω να τα νιώθω δικά μου.
Φήμη, λάμψη και αστραφτερές μαρκίζες, που από πίσω κρύβουν ένα έγκλημα, τον αγώνα για ελευθερία και την τρομακτική όψη της δόξας. Η Velma Kelly είναι θύτης ή θύμα;
Στην αρχή βλέπουμε πως είναι θύτης. Στη πορεία όμως, όπως εξελίσσεται το έργο συνειδητοποιούμε πως η Βέλμα είναι θύμα. Βρίσκεται στο αποκορύφωμα της καριέρας της, την προδίδει ο άντρας της, μια άλλη γυναίκα της παίρνει την καριέρα, την δόξα, τον δικηγόρο, όλα όσα είχε χτίσει. Καταλαβαίνουμε πως δεν είναι η αδίστακτη. Είναι περισσότερο θύμα παρά θύτης.
Ποιες δυσκολίες συναντήσατε για να μπείτε στην ψυχοσύνθεση της ηρωίδας;
Για μένα, η δυσκολία είναι άσχημη λέξη. Μόνο χαρά είχα που επιτέλους θα κάνω την Βέλμα μου. Όπως μόνο χαρά έχεις όταν ψάχνεις ένα ρόλο σαν ντετέκτιβ, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Νοιώθεις σαν ερωτευμένος.
Εκτός από υποκριτική, τα μιούζικαλ έχουν και το μουσικοχορευτικό στοιχείο, συνεπώς και οι απαιτήσεις είναι αυξημένες. Μία τέτοια παράσταση δεν θα μπορούσε παρά να χαρακτηριστεί “πρόκληση”. Πώς διαχειρίζεστε τις απαιτήσεις του ρόλου;
Το μιούζικαλ ως είδος είναι πολύ απαιτητικό. Πρέπει να παίξεις, να τραγουδήσεις, να χορέψεις. Όλος αυτός ο συνδυασμός είναι μια πρόκληση. Εγώ δεν είμαι τραγουδίστρια. Κάνω μαθήματα φωνητικής και έχω κάνει χρόνια χορό, οπότε αυτό με βοήθησε στο να προσεγγίσω ένα κομμάτι του ρόλου, αλλά και πάλι είναι ένα δύσκολο είδος. Επίσης, φροντίζω να κοιμάμαι καλά και να παίρνω βιταμίνες για να ενισχύω τον οργανισμό μου.
Η παράσταση έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία, ένδειξη του ότι, εκτός από τις εκπληκτικές ερμηνείες και το σκηνικό που μας πηγαίνει πίσω στο 1920, και η θεματολογία έλκει το κοινό. Υπάρχουν αναλογίες της τότε με την σημερινή εποχή;
Αυτό που αποτελεί συνδετικό κρίκο και κοινό γνώρισμα των δύο εποχών είναι η ματαιοδοξία. Πόσο εύκολα κάποιος για λίγα λεπτά δόξας μπορεί να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας και πόσο εύκολα είναι βέβαια, να τον ξεχάσουν όλοι. Σε αυτό καθοριστικό ρόλο έχουν παίξει τα social media. Ειδικά, στην εποχή μας ό,τι λάμπει κάνει εντύπωση και τραβάει την προσοχή, όμως δεν κρατάει πολύ. Είναι έτσι το σύστημα. Το παιχνίδι στην ουσία εξαρτάται από τους δημοσιογράφους. Εκείνοι μπορούν να σε ανεβάσουν εκείνοι να σε κατεβάσουν. Είναι θέμα εξουσίας. Όλο αυτό το εφήμερο που ξέρεις ότι δεν μπορεί να κρατήσει πολύ.
Πρέπει να ομολογήσω ότι έχετε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και καλαίσθητα τατουάζ! Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τί συμβολίζουν; Έχουν σταθεί ποτέ εμπόδιο σε κάποια δουλειά;
Eίναι οι προσωπικές μου ιστορίες. Ό,τι αγαπώ πιο πολύ στη ζωή αυτή έχει να κάνει με την μητέρα μου, το σκύλο μου και το θέατρο. Όχι, δεν έχουν σταθεί εμπόδιο σε κάποια δουλειά.
Κατά το παρελθόν έχετε παίξει τόσο σε τηλεοπτικές παραγωγές όσο και σε θεατρικά έργα. Μάλιστα, τελευταία παρατηρείται μία μικρή άνθιση της εγχώριας τηλεοπτικής μυθοπλασίας. Έχετε ξεχωρίσει κάποια δουλειά;
Συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να απαντήσω. Η αλήθεια είναι πως δεν βλέπω ιδιαίτερα τηλεόραση. Συνήθως παρακολουθώ ντοκιμαντέρ και ταινίες. Δεν έχω και τον χρόνο.
Εκτός από το Chicago, με τί ασχολείστε αυτό το διάστημα;
Διδάσκω στην σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου υποκριτική. Είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Είναι δούναι και λαβείν. Τρομερά δημιουργικό. Μαθαίνεις συνέχεια πράγματα από τους νέους ανθρώπους. Δεν σε αφήνει να κουραστείς. Είσαι συνέχεια σε μια εγρήγορση. Σαν να πηγαίνεις στο γυμναστήριο της ψυχής σου.
Το καλοκαίρι έρχεται, με βήμα ταχύ! Ποια είναι τα σχέδια σας για το άμεσο μέλλον;
Υπάρχει κάτι που έχω στο μυαλό μου, όμως, θα μου επιτρέψετε να μην ανακοινώσω τίποτα ακόμα. Έχουμε καιρό.
Info: Από 12 Φεβρουαρίου 2020 ο δεύτερος κύκλος του «Chicago» στο Θέατρο Ολύμπια. Περισσότερα για την παράσταση εδώ!