Όλγα Ποζέλη: «Με φοβίζει η διαφθορά και η έλλειψη αξιοκρατίας στο χώρο μας»
Η ηθοποιός και σκηνοθέτρια μίλησε με αφορμή την παράσταση «Φάρσες» περί θεάτρου, πολιτισμού και ζωής.
Η Όλγα Ποζέλη είναι μία άξια ηθοποιός και σκηνοθέτρια, με πολυετή πείρα και πολλές παραστάσεις στο ενεργητικό της. Βρίσκεται πίσω από τη δημιουργία της θεατρικής ομάδας Νοητή Γραμμή και συνεχώς εναλλάσσεται με ρόλους, χαρίζοντας στο κοινό συναίσθημα! Με αφορμή την έναρξη των παραστάσεων στο Θέατρο Φούρνος με τις «Φάρσες» -έργο που σκηνοθετεί, αλλά παίζει κιόλας- η ίδια μου μίλησε περί θεάτρου, πολιτισμού και ζωής.
Μετά από ένα μεγάλο διάστημα παύσης, επιστρέφετε επί σκηνής ξανά με το έργο οι «Φάρσες» στο Θέατρο Φούρνος. Ποια είναι τα συναισθήματα σας και τι περίπου θα δει ο κόσμος ερχόμενος στην παράσταση;
Επιστρέφουμε με μία κωμωδία. Χρειαζόμαστε χιούμορ και χαμόγελα μετά από την δοκιμασία της πανδημίας. Έχουμε ακόμη ανάγκη, ακριβώς όπως οι δύο γυναίκες της παράστασης, να χλευάσουμε τον μικροαστισμό μας και ν’ απελευθερωθούμε απ’ αυτόν.
Πώς είναι να σκηνοθετείτε και παράλληλα να παίζετε στο έργο; Τύχη ή και ατυχία μαζί, γιατί υπάρχει μεγαλύτερη ευθύνη;
Ξεκίνησα ως ηθοποιός. Το μικρόβιο της σκηνοθεσίας με βρήκε αργότερα, στις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Λονδίνο. Στην αρχή ήταν δύσκολα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου έμαθα να είμαι και «μέσα» και «έξω» και αν εμπιστεύομαι το ένστικτο μου και τους συνεργάτες μου.
Πείτε μου λίγα λόγια για την θεατρική σας ομάδα Νοητή Γραμμή. Κατά πόσο είναι εύκολο να αναγνωρισθεί το έργο σας, σε εποχές αδράνειας ή και «υπεραπλούστευσης» του πολιτισμού;
Αντί για απάντηση σ’ αυτό σας το ερώτημα θα σας παραθέσω το μικρό μας μανιφέστο: «Στόχος της Νοητής Γραμμής είναι να επικοινωνήσει ιδέες και συναισθήματα με ειλικρίνεια και αμεσότητα. Να καταργήσει τα όρια ανάμεσα στο θέατρο, το χορό και την προσωπική έκφραση και να προτείνει νέους τρόπους επικοινωνίας που να απευθύνονται και να αγγίζουν όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.
Ο κόσμος μας, κάθε μέρα και περισσότερο, μας οδηγεί σε μια ζωή που μοναδικός της στόχος είναι η «καλοπέραση». Σ’ αυτήν την «καλοπέραση» δεν χωράει η διαφωνία, ο πόνος, η δυσκολία. Πως μπορούμε όμως να προχωρήσουμε χωρίς αυτά; Εμείς παρατηρούμε αυτόν τον κόσμο και προσπαθούμε να τον καταλάβουμε και να τον αποκωδικοποιήσουμε με μέσο έκφρασης το θέατρο. Νοιώθουμε ότι πρέπει να ταρακουνήσουμε – και να ενοχλήσουμε ίσως. Πιστεύοντας ότι αυτό θα οδηγήσει στον προβληματισμό και την δράση. Για να τα καταφέρουμε χρειάστηκε και χρειάζεται να παίρνουμε ρίσκα – να μην φοβόμαστε το διαφορετικό, γιατί η διαφορετικότητα είναι αυτή που κάνει την τέχνη να επιβιώνει και να αναπτύσσεται. Πιστεύουμε ότι η ειλικρίνεια και η αφοσίωση αργά ή γρήγορα βρίσκει αποδέκτες και ενώνει όλους εμάς, καλλιτέχνες και κοινό, στον αγώνα μας να καταλάβουμε τα γιατί και να δώσουμε νόημα στη ζωή μας.
Και σίγουρα δεν είναι εύκολο να επιβιώσεις στον στίβο του θεάτρου, αλλά δεν έχουμε παράπονο. Επιχορηγούμαστε από το Υπουργείο Πολιτισμού από το 2001 και ταξιδεύουμε σε φεστιβάλ του εξωτερικού από το 2010!»
Τι είναι αυτό που σας φοβίζει στην εποχή μας και τι αυτό που σας δίνει ελπίδα και δύναμη;
Με φοβίζει η διαφθορά, που μοιάζει ανίκητη, και η έλλειψη αξιοκρατίας. Ειδικά στον χώρο μας, όπου τα κριτήρια αξιολόγησης είναι πολύ υποκειμενικά.
Τι είναι αυτό που σας δίδαξε η καραντίνα, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο;
Η καραντίνα, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, με έκανε να γυρίσω προς τα μέσα κι αυτό μου έκανε καλό. Η απομόνωση μου έδωσε το χρόνο να κάνω έναν μικρό απολογισμό και ένα νέο ξεκίνημα, ελπίζω.
Πιστεύετε σε ωραίους ρόλους ή σε ωραίες συνεργασίες;
Πολλά χρόνια τώρα, δημιουργώ παραστάσεις Devised Theatre. Η διαδικασία της επινόησης στο θέατρο είναι μια διαδικασία κατά την οποία μία ομάδα ανθρώπων ξεκινά να δημιουργεί από το μηδέν, χωρίς προϋπάρχον θεατρικό κείμενο. Επιλέγει ένα θέμα που την «καίει» κι αρχίζει την έρευνα. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχουν ρόλοι, όπως τους αντιλαμβανόμαστε στο κλασσικό θέατρο. Η ιδεολογική βάση της τεχνικής της επινόησης ισοδυναμεί με την έννοια της «ελευθερίας». Οι δημιουργοί της αλληλοεπηρεάζονται και η παράδοση της επινόησης θέλει τις επιρροές, τους δανεισμούς, τις αντιγραφές και τις προσαρμογές επιδεικτικά φανερές σαν ένα φόρο τιμής στην δημιουργική αλληλεπίδραση της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Όπως καταλαβαίνετε, οι συνεργάτες σ’ αυτήν την διαδικασία είναι πολύτιμοι. Στην Νοητή Γραμμή, μόνιμος συνεργάτης μου είναι ο σκηνογράφος και αρχιτέκτονας Κωστής Δάβαρης. Και μέσα στα χρόνια αγαπημένοι ηθοποιοί, οι οποίοι έρχονται και ξανάρχονται στην ομάδα. Ο Γιώργος Ντούσης, η Στέβη Φόρτωμα, η Ιζαμπέλλα Κυριαζή, η Σοφία Λιάκου, Ο Λάμπρος Παπαγεωργίου, ο Δημήτρης Βέργαδος, που τώρα έχει περάσει σε άλλα χωράφια.
Και βέβαια, τις λίγες φορές που καταπιαστήκαμε με κείμενο, εμπιστευτήκαμε, ξανά και ξανά αγαπημένους συγγραφείς: τον Γιώργο Τζεδόπουλο, τον Σάκη Σερέφα, την Γλυκερία Μπασδέκη, τον Ανδρέα Φλουράκη, τον Άκη Δήμου
Ποιος ρόλος στη θεατρική σας πορεία ως σήμερα, σας έχει αλλάξει τη ζωή ή σας έχει διδάξει κάτι;
Η απόφαση να ιδρύσω την Νοητή Γραμμή μου έχει αλλάξει τη ζωή. Με έμαθε να παίρνω ρίσκα, να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου, να μην φοβάμαι τον πειραματισμό, να εμπιστεύομαι την συλλογική διαδικασία.
Από τις 25 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 31 Οκτωβρίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9:15 μ.μ.στο Θέατρο Φούρνος (Μαυρομιχάλη 168). Εισιτήρια στη viva.gr.