«Η τέχνη δεν τελειώνει ποτέ, μόνο εγκαταλείπεται». Η φράση αυτή του μεγάλου Ιταλού καλλιτέχνη και επιστήμονα Λεονάρντο ντα Βίντσι αντικατοπτρίζει την ουσία της παράστασης «Leonardo’s Ring», που επιστρέφει στο Studio Κυψέλης, μετά από έντεκα χρόνια. Στον πυρήνα της βρίσκεται ο Στέφανος Κακαβούλης, ο οποίος μιλά στο Tetragwno.gr για τη δύναμη της τέχνης, τον αντίκτυπο του έργου και τη δική του καλλιτεχνική διαδρομή.
Ο Στέφανος Κακαβούλης δεν είναι άγνωστος στο κοινό του Studio Κυψέλης. Η συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Γιώργο Λιβανό έχει ξεκινήσει από το 2010, όταν συμμετείχε στην παράσταση «Η σημασία να είναι κανείς σοβαρός» του Oscar Wilde. Με τα χρόνια, η σχέση αυτή εξελίχθηκε, οδηγώντας σε σημαντικά έργα όπως ο ποιητικός μονόλογος «Αντίνοος» του Fernando Pessoa και η συμμετοχή του στα «Οργισμένα νιάτα» του John Osborn, δίπλα στη Μαριάννα Τόλη.
Το έργο του Rick Elice, βασισμένο στο θρυλικό δαχτυλίδι που φέρεται ότι σχεδίασε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και πέρασε μέσα στους αιώνες από εμβληματικές προσωπικότητες, θίγει ζητήματα ανθρωπίνων σχέσεων και διαφορετικότητας με τρόπο σύγχρονο, σκληρό αλλά και χιουμοριστικό. Όπως εξηγεί ο ίδιος, η επιστροφή του με το αυστηρώς ακατάλληλο «Leonardo’s Ring» αποτελεί φυσική συνέχεια αυτής της συνεργασίας.
«Το φετινό κάλεσμα του ήταν μια φυσική συνέχεια εκείνων των συνεργασιών για μένα. Το “ιδιαίτερο” και “προκλητικό” σαν έννοιες μεταλλάσσονται ανάλογα την εποχή και νομίζω ότι στη σημερινή δεν αντιστοιχούν σ’ ένα έργο που απλά καταγράφει με άλλοτε χιουμοριστικό άλλοτε σκληρό τρόπο gay σχέσεις μέσα στους αιώνες».
Για τον Στέφανο Κακαβούλη, το θέατρο αποτελεί ιδανικό μέσο για να θίγονται τέτοια ζητήματα, καθώς μπορεί να προκαλεί συναισθήματα και σκέψεις στους θεατές. «Η τέχνη σε όποια της μορφή είναι καταφύγιο για όλους εμάς που νιώθουμε ότι κάπου δεν “κολλάμε” στο όλο στημένο σκηνικό της κοινωνίας. Κάπου βλέπουμε τις ρωγμές και τα ψεύτικα υλικά που έχει φτιαχτεί. Με ένα έργο τέχνης μπορούμε να δώσουμε δυνατές γροθιές σ’ αυτούς τους ψευτικούς και δήθεν ασφαλείς τοίχους, ώστε να περάσει φως. Σκληρό και αμείλικτο φως. Αυτός είναι ο ρόλος της τέχνης. Άρα, τέτοιου είδους ζητήματα που αφορούν σε ανθρώπινα δικαιώματα είναι πρώτο μέλημα της».
Μία από τις προκλήσεις της παράστασης είναι η ανάγκη των ηθοποιών να ερμηνεύουν πολλούς διαφορετικούς ρόλους. Ο ηθοποιός ξεχωρίζει έναν μικρό μονόλογο του Rock Hudson, ο οποίος, γνωρίζοντας ότι πάσχει από AIDS, κάνει έναν απολογισμό της ζωής του. «Με συγκινεί βαθιά», θα πει.
Η σχέση του με την υποκριτική ξεκίνησε με μία μοναδική αίσθηση οικειότητας. «Όταν ανέβηκα στη σκηνή για να δείξω ένα κομμάτι, ένιωσα πιο άνετα κι από τον καναπέ του σπιτιού μου. ‘Μμμ αυτό κάτι σημαίνει’ σκέφτηκα», θα πει για την πρώτη του επαφή με το θέατρο. Αλλά αυτό δεν ήταν η μόνη πρόσκληση για τον ηθοποιό, καθώς από πότε σε κάθε νέα παραγωγή το πρώτο μέλημα του είναι «να περάσει η παράσταση στο κοινό».
Ένας από τους ρόλους-σταθμούς της καριέρας του είναι το «Ουρλιαχτό» του Allen Ginsberg. «Γυμνός στο πάτωμα και να με χτυπάει ηλεκτροσόκ ερμηνεύοντας ποίηση» λέει, ενώ τονίζει ότι οι ρόλοι ξεκλειδώνουν και η έμπνευση έρχεται «μέσα από τις εσωτερικές εμπειρίες την ώρα του ύπνου και στα όνειρα».
Παρά τις δυσκολίες βλέπει το ελληνικό θέατρο σε μία ιδιαίτερα δημιουργική περίοδο. Ωστόσο, επισημαίνει την ανάγκη για μεγαλύτερη κρατική στήριξη, ιδίως προς τα νέα σχήματα. «Το θέατρο βρίσκεται σε μια πολύ καλή καλή περίοδο. Πληθώρα παραστάσεων! Υπάρχει βήμα για νέες ομάδες, για πειραματισμό, για mainstream θιάσους και για άκρως ψαγμένο και απαιτητικό κοινό», επισημαίνοντας ότι οι στόχοι του δεν παρέκκλιναν κατά τη διάρκεια της επαγγελματικης του πορείας. «Οι στόχοι μου είναι ίδιοι, όπως την πρώτη μέρα που βγήκα από τη σχολή. Να ‘χω την ευκαιρία το σθένος και το κουράγιο να επικοινωνώ προβληματισμούς και σκέψεις με σκοπό να αφυπνίσω κάποιους ανθρώπους που με τιμάνε ερχόμενοι στο θέατρο. Να πάρουν κάτι που θα κουβαλάνε μέσα τους μετά το τέλος της παράστασης».
Ο Στέφανος Κακαβούλης παράλληλα με την υποκριτική συστήθηκε ως θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και σκηνοθέτης. Το θέατρο και η ποίηση δεν είναι απλώς μέσα έκφρασης για τον ίδιο, αλλά θεμελιώδη στοιχεία της ύπαρξής του. «Και τα δύο έπλασαν αυτό που είμαι. Χωρίς αυτά δε θα ήμουν λειτουργικός. Λειψός, χαμένος. Τους χρωστώ τον λόγο να ζω».
Info: Από 4 Δεκεμβρίου και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00, μέχρι τέλος Απριλίου εκτός Μεγάλη Τερτάρτη 16 – Μεγάλη Πέμπτη 17 Απρίλιου. Προπώληση στην ticketservices.gr και στο ταμείο του θεάτρου (210 8819571).
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google News και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, Χ (twitter) και instagram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.