Ο Τριαντάφυλλος Δελής, εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος, έχοντας σκηνοθετήσει αρκετές παραστάσεις στην συμπρωτεύουσα, εντυπωσίασε πέρσι το Αθηναϊκό κοινό με τη θεατρική μεταφορά της περίφημης ταινίας του Ταραντίνο «Reservoir Dogs».
Συνεχίζει και φέτος να κερδίζει τις εντυπώσεις, μεταφέροντας στη σκηνή του Θεάτρου Χώρος ένα γήπεδο ποδοσφαίρου με τον Σήφη Πολυζωΐδη να «παίζει μπάλα» στο έργο του Θανάση Τριαρίδη «Football- Το παιχνίδι της ανθρωπότητας», ένα βαθιά πολιτικό κείμενο, όπου μέσα από το δημοφιλέστερο άθλημα του κόσμου και με χιούμορ, ανακαλύπτεις την τραγική πορεία του ανθρώπου μέσα στην ιστορία.
Μιλήσαμε με τον Τριαντάφυλλο Δελή, για την πορεία του στο θέατρο, το έργο και την παράσταση, το ποδόσφαιρο, την πολιτική και την κοινωνία:
Ερχόμενος από Θεσσαλονίκη, πόσο διαφορετικό είναι το θεατρικό τοπίο εδώ στην Αθήνα; Η βασική διαφορά είναι ποσοτική. Στην Αθήνα έχει περισσότερες σκηνές από ότι στην Θεσσαλονίκη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει θεατρική δυναμική, ομάδες και άνθρωποι που προσπαθούν να εκφράζονται και να δημιουργούν με κάθε δυνατό τρόπο. Και “πάνω” και “κάτω” και παντού!
Ηθοποιός ή σκηνοθέτης; Πόσο τελικά ταυτίζονται, αν ταυτίζονται, αυτές οι δύο ιδιότητες; Είναι δύο διαφορετικοί ρολόι. Σίγουρα η εμπειρία του ενός λειτουργεί συμπληρωματικά προς τον άλλο. Ως ηθοποιός έχεις την ευθύνη να υπερασπιστείς θέματα που μπορεί να μην σε βρίσκουν σύμφωνο, ως σκηνοθέτης υπερασπίζεσαι πράγματα που πιστεύεις βαθιά και σε εκφράζουν απόλυτα… Ή τουλάχιστον έτσι το κάνω εγώ!
Μετά από το Reservoir Dogs και τώρα με το Football, παρατηρούμε μια αγάπη σας στα «σκληρά» έργα; Δεν είναι θέμα αγάπης… Είναι θέμα στιγμής…Διαβάζεις ή βλέπεις κάτι, σου κεντρίζει το ενδιαφέρον και προχωράς… Πάντοτε όταν επιλέγω ένα κείμενο να παρουσιάσω το φαντάζομαι από την θέση του θεατή… Πως δηλαδή θα το απολαύσω εγώ.. Έτυχε λοιπόν τα δύο τελευταία έργα να είναι σκληρά…
Πως επιλέξατε αυτό το έργο του Θανάση Τριαρίδη; Τι αλήθεια αφορά; Βρήκα το κείμενο στο διαδίκτυο το διάβασα και ενθουσιάστηκα. Ένα σύγχρονο κείμενο άμεσο με χιούμορ κι όμως τόσο σκληρό που πληγώνει βαθειά. Ο Τριαρίδης έπειτα από τα ταξίδια του στην Αφρική ήθελε να μιλήσει για τα ταξίδια των πεινασμένων στην πεινασμένη Αφρική και έγραψε μια πολιτική τριλογία. Ένα από αυτά τα τρία έργα είναι και το “Football-το παιχνίδι της ανθρωπότητας”. Είναι μια σκληρή και ματωμένη κωμωδία που μιλάει για την ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από την ιστορία του ποδοσφαίρου ξεκινώντας από το 1500 μ.Χ Βλέπουμε ένα σύγχρονο άνθρωπο να μας παραθέτει ερωτήματα για το παρελθόν το παρόν αλλά κυρίως για το μέλλον αυτού του κόσμου, που το κοινό θα κληθεί να απαντήσει. Ένα πολιτικό κείμενο που χρησιμοποιεί το ποδόσφαιρο ως αφορμή για να μας υπενθυμίσει ότι οι άνθρωποι από τα αρχαία χρόνια κλωτσούσαν, κλωτσάνε και θα συνεχίσουν να κλωτσάνε… Μια μπάλα!
Ασχολείστε με το ποδόσφαιρο εκτός από την τέχνη; Με την ιδεολoγία που παράγει; Δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με το ποδόσφαιρο, είμαι ένας απλώς παρατηρητής. Ωστόσο αντιλαμβάνομαι την ανάγκη του κόσμου να υποστηρίζει μια ομάδα, ένα κόμμα, ένα Θεό κλπ. Στα μάτια μου ένας ποδοσφαιρικός αγώνας φαντάζει σαν ρωμαϊκή αρένα… Και από ψηλά οι “βασιλιάδες” να παρακολουθούν τη μάχη…
Το πολιτικό έργο θεωρείτε ότι αγγίζει το κοινό ή τελικά η τέχνη είναι μόνο προς τέρψη και ευχαρίστηση; Κάθε καλλιτεχνικό δημιούργημα έχει μια πολιτική υπόσταση… Το football στην προκειμένη περίπτωση είναι ένα καθαρά πολιτικό κείμενο που από αυτές τις πρώτες παραστάσεις είδα ότι βάζει του ανθρώπους σε διαδικασία να σκεφτούν, να μιλήσουν να εκφραστούν… Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως το θέαμα δεν είναι διασκεδαστικό. Το θέατρο κατά τη γνώμη μου οφείλει να είναι ψυχαγωγικό, όποιο κι αν είναι το θέμα που παρουσιάζεται!
O συγγραφέας στο σημείωμα του για το έργο αναφέρει ότι έχει κουραστεί και δεν ασπάζεται την άποψη ότι κανείς δεν πρέπει να αγγίζει το κοινό. Συμμερίζεστε εσείς αυτήν την αντίληψη στην παράστασή σας; Σε φιλοσοφικό επίπεδο κατανοώ την ανάγκη του συγγραφέα και τον λόγο που τον κάνει να πει κάτι τέτοιο, σε πρακτικό επίπεδο σε καμιά περίπτωση δεν θα τραυμάτιζα ή τρομοκρατούσα ή έστω θα έφερνα σε δύσκολη θέση κάποιον θεατή με τη βία … Υπάρχει το κείμενο εδώ για μας που ρίχνει ξυραφιές στην συνείδησή μας, στην λογική μας και στην ψυχή μας. Υπό αυτήν την έννοια λοιπόν, συμφωνώ.
Η επιλογή του Σήφη Πολυζωΐδη για το ρόλο πως έγινε και πως έδεσε η συνεργασία σας; Όταν επικοινώνησα με το συγγραφέα για να του ζητήσω το έργο, μου ανέφερε πως υπάρχει ένας ηθοποιός που γνωρίζει το έργο και τον έχει ενθουσιάσει… Έτσι λοιπόν ενθουσιασμένος εγώ, ενθουσιασμένος και ο Σήφης, ενώσαμε τους ενθουσιασμούς μας και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε…
Τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν την παράστασή σας! Σκληρή Ματωμένη Κωμωδία
Πληροφορίες για την παράσταση μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ