Όλα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2019. Τότε οι «Άγριες Μέλισσες» σε σενάριο Μελίνας Τσαμπάνη και Πέτρου Καλκόβαλη και σκηνοθεσία Λευτέρη Χαρίτου πέταξαν για πρώτη φορά και αμέσως ξεκίνησαν να αγαπιούνται. Είχαμε πολλά χρόνια να παρακολουθήσουμε μία τόσο καλογραμμένη σειρά και με τόσο προσεγμένη σκηνοθεσία, εικόνα, χρώματα και ποιότητα.
Η σειρά αυτή μας σύστησε πολλούς νέους ηθοποιούς, που μέχρι τότε απολαμβάναμε μόνο στο θέατρο και τελικά είδαμε την αξία και το ταλέντο τους και στην τηλεόραση. Ηθοποιοί σε πρώτους, δεύτερους ρόλους ή απλά ως γκεστ, άφησαν το στίγμα τους με τις αληθινές τους ερμηνείες. Επίσης, οι «Άγριες Μέλισσες» μας υπενθύμισαν το ταλέντο πολλών παλιών και καλών ηθοποιών. Βλέπετε, τόση ώρα δεν χρησιμοποιώ ονόματα, και ούτε θα το κάνω. Είναι κρίμα και φοβάμαι ότι θα ξεχάσω κάποιον.
Το μαγικό σε αυτή την σειρά, είναι ότι ξέφυγε από την τηλεοπτική μανιέρα των τελευταίων χρόνων. Φώτισε δυνατές ιστορικές στιγμές με προσεγμένη ματιά, πέρασε κοινωνικά μηνύματα, δίδαξε μαθήματα ηθικής, αγάπης, έρωτας, μίσους, πάθους.
Δραματική σειρά εποχής με τα όλα της. Κάθε φορά μας μετέφερε στο κλίμα και μας «κατακερμάτιζε» ψυχικά μέσα από δυνατές σκηνές και ερμηνείες. Άλλαξε το τηλεοπτικό σκηνικό, ξεφεύγοντας από τα πατροπαράδοτα έτοιμα και «ξαναζεσταμένα» σενάρια με μελό στοιχεία ή παραμύθια με ωραίο τέλος.
Οι «Άγριες Μέλισσες» δεν είχαν όμορφο τέλος, είχαν ένα δίκαιο τέλος. Κι αυτό είναι το πιο ηχηρό μήνυμα που θα μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη μας. Παραγωγή, κανάλι, συντελεστές και ηθοποιοί, ρίσκαραν, μετά από 2 χρόνια επιτυχίας, να πάνε την σειρά και 3η χρονιά. Τελικά ρίσκαραν για καλό όπως φάνηκε. Κι όχι μόνο από τα νούμερα τηλεθέασης, αλλά πάνω απ’ όλα από την αστείρευτη αγάπη του φιλοθεάμονος κοινού. Σίγουρα, θα μου πείτε πως υπήρχαν στιγμές που η σειρά έκανε «κοιλιά». Μα φυσικά και έκανε. Αναμενόμενο, για μία καθημερινή σειρά με πολλές παράλληλες ιστορίες. Η «κοιλιά» αυτή όμως, δεν κράτησε πολύ, παρά τον φετινό τηλεοπτικό ανταγωνισμό. Γιατί τα γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο.
Η ποιότητα της σειράς, πηγάζει από την ποιότητα της πένας του Πέτρου και της Μελίνας και από την προσεγμένη και έξυπνη σκηνοθεσία του Λευτέρη Χαρίτου και των Κώστα Αναγνωστόπουλου και Μιχάλη Κωνσταντάτου. Και σε συνδυασμό με όλα αυτά, έρχονται οι ερμηνείες. Αντρικές, γυναικείες, παιδικές. Ερμηνείες άλλοτε με υπερβολή κι άλλοτε με γλαφυρότητα, από ηθοποιούς που αγάπησαν αυτό που έκαναν και με το παραπάνω. «Έδεσαν» μεταξύ τους κι αυτό βγήκε στην μικρή οθόνη. Οι «Άγριες Μέλισσες» επαναδιατύπωσαν τον ορισμό της καλής ελληνικής τηλεόρασης. Άγγιξαν μέσω των ρόλων, τις ψυχές μας, τις καρδιές μας και τα μυαλά μας. Αφύπνισαν την συνείδηση και τα συναισθήματά μας.
Η σειρά εισέβαλλε τόσο πολύ στα σπίτια μας, που κάποια στιγμή είπαμε ότι μπορεί και να μην τελειώσει ποτέ. Κι όμως, στις 7 Ιουλίου του 2022, 3 χρόνια μετά, οι «Άγριες Μέλισσες» πέταξαν για τελευταία φορά στην οθόνη μας και μας συνεπήραν. Κλάψαμε και γελάσαμε παράλληλα. Η σειρά που «τάραξε» τα τηλεοπτικά νερά, έλαβε τέλος. Τα φώτα έκλεισαν, μα οι χαρακτήρες και τα μηνύματά της, θα μας συντροφεύουν πάντα. Η σειρά αυτή, κέρδισε την εμπιστοσύνη μας και δεν υποβίβασε ούτε στο ελάχιστο την νοημοσύνη μας. Κι αυτό είναι μία νίκη για την ελληνική τηλεόραση.
Σας ευχαριστούμε πολύ για όλα.
Δε θα σας ξεχάσω ποτέ…
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
