Πως λέξεις όπως Μίκβα, Κούγκι, Τσουντ, Ταλμούδ μπήκαν ξαφνικά στην τηλεοπτική ζωή μας ή απλά πως κατάφερε μια σειρά τεσσάρων πενηντάλεπτων επεισοδίων να γίνει το θέμα συζήτησης στους απανταχού σινεφίλ; Αν είσαι από τους λίγους που δεν έχουν δει το «Unorthodox» τότε καλύτερα να βιαστείς!
Η συγγραφέας Ντέμπορα Φέλμαντ στα 25 της χρόνια έγραψε το «Unorthodox» περιγράφοντας τον αγώνα που έδωσε η ίδια μέχρι να καταφέρει να ξεφύγει από την κλειστή κοινότητα των χασιδιστών. Μιλάει για την ζωή, τα ήθη και έθιμα στο Γουίλιαμσμπεργκ της Νέας Υόρκης, την περιοχή που ακόμα και σήμερα υπάρχει ο μεγαλύτερος πληθυσμός αυτής της αίρεσης. Οι χασιδιστές είναι σκληροπυρηνικοί Εβραίοι που στην ουσία ζουν σε ένα γκέτο με αυστηρούς κανόνες. Η καταγωγή τους είναι κυρίως από Πολωνία, Ρουμανία και Ουγγαρία. Στην Αμερική πήγαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτοσκοπός τους είναι να αναπληρώσουν τα 6.000.000 Εβραίων που δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Υπολογίζεται ότι ζουν, περίπου, 65.000 με 70.000 και είναι αντι- σιωνιστές. Οι γυναίκες πρέπει στα δεκαεπτά τους να παντρεύονται, να ξυρίζουν το κεφάλι τους και να αναπαράγουν. Δεν μορφώνονται και οφείλουν υπακοή στους άντρες τους. Αρχή όλων είναι ο Ραβίνος. Δεν υπάρχει επαφή με τον ξένο κόσμο για να μην επηρεάζονται οι νέοι. Όποιος τολμήσει να «δραπετεύσει» θεωρείται απόβλητος, ένας κοινωνικός παρίας, δέχεται απειλές και εκφοβισμό με σκοπό να επιστρέψει στην κοινότητα. Η Φέλμαντ μίλησε για την δική της ιστορία μέσα από το βιβλίο της, το οποίο έγινε best seller. Η Γερμανίδα σκηνοθέτης Μαρία Σρέιντερ, γνωστή για το βραβευμένο, αυστριακό δράμα «Στέφαν Τσβάιχ: Αποχαιρετισμός στην Ευρώπη/Stefan Zweig: Farewell to Europe» (2016) σκηνοθέτησε για λογαριασμό του Netfix τέσσερα επεισόδια, τα οποία κυκλοφόρησαν πριν ένα μήνα περίπου.
Το έργο κινείται σε δυο χρόνους. Το παρόν, όπου η Έστερ Σαπίρο, εκπληκτική ερμηνεία από την Σίρα Χάας, παλεύει με τα θέλω της και τα πρέπει μιας ολόκληρης, διαστρεβλωμένης ιστορίας. Θύμα και η ίδια του ζηλωτισμού την παντρεύουν με έναν άντρα που δεν έχει γνωρίσει και εγκλωβίζεται σε μια ζωή που δεν θέλει.. Καταφέρνει να το σκάσει και να πάει στο Βερολίνο να βρει την μητέρα της, που και η ίδια είχε στο παρελθόν αποδράσει. Εκεί, γνωρίζεται με μια παρέα μουσικών και αποφασίζει να βρει τον δικό της δρόμο. Παράλληλα, ο άντρας της και ο ξάδελφος του ψάχνουν να την βρουν και να την γυρίσουν πίσω. Ο δεύτερος χρόνος έχει να κάνει με μια μη γραμμική γραφή που ακολουθεί σκηνοθετικά η Σρέιντερ και μέσα από τις μνήμες της πρωταγωνίστριας βλέπουμε όλη την διαδρομή του προξενιού και έγγαμου βίου της, καθώς και εικόνες από την καθημερινότητα των χασιδιστών.
Αυτό που κάνει την σειρά να ξεχωρίζει είναι ο τρόπος αφήγησης της. Δεν υπάρχει επιτηδευμένη ένταση ή στοιχεία θρίλερ που πιθανόν να αποπροσανατόλιζαν το ίδιο το θέμα. Ούτε μια ελιτίστικη κριτική για τον τρόπο ζωής των «υπερ-ορθοδόξων». Σαφώς, θίγονται ζητήματα παγκόσμιας κλίμακας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όμως είναι κάτι ακόμα περισσότερο. Είναι η ιστορία μιας νεαρής γυναίκας που επιθυμεί να ζήσει. Μια δυνατή ιστορία για το πώς ο φανατισμός μπορεί να οδηγήσει σε μισαλλοδοξία. Η συγγραφέας Ντέμπορα Φέλμαντ ή αν προτιμάτε η Έστερ Σαπίνο δεν διαφέρουν από οποιαδήποτε καταπιεσμένη γυναίκα, σε οποιοδήποτε χρόνο και τόπο που σηκώνει στους ώμους της μια ζωή που δεν έχει επιλέξει. Και αυτό κάνει το «Unorthodox» μια από τις καλύτερες σειρές που έχει προβάλει ποτέ η τηλεόραση.