Μιὰ Κυριακὴ ἀπόγιομα
ἕνας νεκρὸς φαντάρος
μπῆκε στὸν κινηματογράφο
πέντε μ’ ἑφτά.
Κάθισε μόνος σὲ μιὰν ἄκρη
στὸ πίσω μέρος τοῦ ἐξώστη
χωρὶς κανένας νὰ τὸν βλέπει
κι ἔκλαιγε στὰ σκοτεινά.
Τὸ ἔργο ἦταν αἰσθηματικὸ
κάποτε τό’ χε ξαναδεῖ
μαζὶ μ’ ἕνα κορίτσι
πᾶνε σαράντα χρόνια.
Μιὰ Κυριακὴ ἀπόγιομα
πέντε μ’ἑφτὰ
πρὶν φύγει γιὰ τὸ μέτωπο.
Ἀπό τὴ συλλογή Λίγος ἄμμος (1997)