Μια στιγμή στη μέρα: Κώστας Κουτσουρέλης – Ονείρωξη

ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ η καρδιά από σπέρμα.
Κυλάει απ΄ τους μηρούς κι απ΄ τους βουβώνες,
γλιστράει στα χείλη, απλώνεται στο δέρμα,

τινάζεται, ηλεκτρίζει τους νευρώνες,
ριζό κι ασύγκλωστο σκοινί που δένει
εκείνους που αγαπήσαν στους αιώνες

κι όσους μονάχοι απόμειναν, και ξένοι.
Νύχια είναι η νύχτα αυτή, γόνατα, μάχη,
κοφτή μια ανάσα, μια λαχανιασμένη

κραυγή που σείει του καιρού το στάχυ
που το ποτέ τρέπει σε πάντα αιφνίδια
και σε παντού το πουθενά, σαν να ΄χει

νικήσει όλου του κόσμου τα βαρίδια,
ξεφύγει πια απ’ του δόλου τον μαγνήτη.
Μια λόχη είναι που, ας καίγεται, μένει ίδια,

μια τύψη που εξαγνίστηκε στη σκήτη,
στου στρόβιλου μια νηνεμία το μάτι,
μια υπόσχεση όρθρου κάθε αποσπερίτη,

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ασήμι που απ΄τον γνόφο ραίνει η Εκτάτη
του δέντρου ειρήνη μες στης βίας την πόλη,
του ζώου οπλή στο στέρνο του αναβάτη,

ηφαίστεια που γεννήσαν μιαν ατόλη,
του ήλιου η νίκη εκεί κατά το γέρμα
-πορφύρα που κρατούν της γης οι πόλοι.

Της νύχτας είναι η καρδιά από σπέρμα.

Από την προσωπική ποιητική συλλογή «Νύχτα» (Δεκέμβριος, 2017) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κίχλη.