Είδαμε τον Γιάννη Χαρούλη στο Θέατρο Γης, του Παναγιώτη Κριτσάκη

Χαρούλης και ξερό ψωμί παιδιά. Το sold out συνοδεύει μόνιμα κάθε συναυλία του δημοφιλούς τραγουδιστή, ιδίως στην συμπρωτεύουσα που έχει γίνει κάτι σαν ετήσια οικογενειακή εξόρμηση: Πάσχα – Χαρούλης – Διακοπές! Όπως κάθε φορά λοιπόν όλες οι ηλικίες παρέλασαν από το θέατρο Γης θέλοντας να απολαύσουν το κοπέλι από την Κρήτη και συγχρόνως παρακαλώντας τον αναποφάσιστο καιρό να μη βρέξει. (Ευτυχώς εισακούστηκαν οι προσευχές μας).

Η συναυλία ξεκινάει με ηχητικές “μπαλωθιές”, όπως τις αποκάλεσε ο Χαρούλης, και μέχρι να βρεθεί ο “πιστολέρο” που τραυματίζει τα αυτάκια μας μέσω των ηχείων, η συναυλία δεν κυλούσε όπως θα περιμέναμε. Μεγάλης διάρκειας μουσικά μοτίβα, λίγο τραγούδι και σε συνδυασμό με τις “μπαλωθιές”, επικρατούσε μια παγωμάρα. Αυτό όμως έληξε με το καλύτερο τρόπο: Ακούγεται η εισαγωγή από “της λήθης το πηγάδι” αλλά δεν προλαβαίνει ο Γιάννης να αρθρώσει συλλαβή και καίγεται το μικρόφωνο. Μην ανησυχείς κοπέλι, το ρόλο του ερμηνευτή αναλαμβάνει το κοινό και αυτόματα το στιγμιότυπο αυτό γίνεται ένα από τα highlight της βραδιάς.

Συνεχίζουμε, εφόσον έχει διορθωθεί κάθε πρόβλημα, με γνωστές επιτυχίες ή ορθότερα, με τραγούδια που τα έχει κάνει επιτυχίες ο Χαρούλης και η βραδιά αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει τα πάνω της. Τα πνευστά έχουν το πρώτο ρόλο και η ηλεκτρική κιθάρα ακολουθεί. Δεύτερη στάση στην ίσως πιο ωραία μουσική στιγμή της βραδιάς: το τραγούδι “Οδός Ονείρων” του Μάνου Χατζιδάκι ακούγεται τόσο ζεστά και ουσιαστικά από τη φωνή του Γιάννη Χαρούλη, ο οποίος μας εξομολογείται ότι πάντα το θεωρούσε ένα βαθιά πολιτικό κομμάτι μέσα στην απλότητά του. Η κατάσταση ξεφεύγει με τον “Χάρο” και το κλαρίνο του Πιστιόλη και έπειτα έχουμε τα γνωστά σουξέ που ξεσηκώνουν τους πάντες (“η ουρά του αλόγου”, “σου μιλώ και κοκκινίζεις”, “Βασιλική”). Εδώ να σημειώσω ότι από τους πειραματισμούς της μπάντας, αυτό που πραγματικά υπήρξε ευφάνταστο ήταν η τζαζ εισαγωγή της τρομπέτας για το “πάντα θλιμμένη χαραυγή” και γενικώς η φετινή παράσταση έδωσε φοβερό βήμα στην τρομπέτα του ταλαντούχου Mark Nieuwenhuis. Η βραδιά φτάνει στο τέλος φυσικά με το “ξενύχτησα στην πόρτα σου” που πλέον είναι τόσο βέβαιο πως θα κλείσει τη συναυλία, όσο και η τελεία στο τέλος της πρότασης.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Και αυτό ακριβώς είναι αυτό που έχει αρχίσει να κουράζει. Προβλέψιμο. Ναι μεν περνάς καλά, χορεύεις, τραγουδάς, γιατί η θετική ενέργεια και το ταλέντο αυτού του ανθρώπου αναβλύζει από παντού, αλλά το πρόγραμμα πλέον χρίζει αλλαγής. Υπάρχουν κι άλλα παραδοσιακά κομμάτια που μπορεί να τραγουδήσει και ας επενδύσει λίγο περισσότερο στην δισκογραφία του. Όπως και να χει, σίγουρα οι συναυλίες του αποτελούν  μουσική όαση για τους περισσότερους από μας και τα sold out πέφτουν βροχή (για να είμαστε και στο κλίμα της ημέρας).

Ακολουθήστε μας στις διαδικτυακές εφαρμογές Facebook, Twitter και Instagram. ***Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του φωτογραφικού υλικού χωρίς την άδεια από τον κάτοχο. Φωτογραφικό υλικό: Παναγιώτης Κριτσάκης.