Ματούλα Ζαμάνη, dynamic

Αν υπάρχει ένα κοσμητικό επίθετο που της ταιριάζει και τη χαρακτηρίζει, on stage τουλάχιστον είναι σίγουρα αυτό. Dynamic. Δεν ξέρω πως αποδίδεται αυτό στα βλάχικα καθώς θα ήταν πιο προσφιλές να το γράψω έτσι μιας και τα βλάχικα είναι μια γλώσσα στην οποία η Ματούλα Ζαμάνη έχει ιδιαίτερες επιδόσεις και κατέχει απταίστως.

Ένας αστικός μύθος λέει πως η Ζαμάνη ηχογραφούσε ένα δίσκο στα βλάχικα, πρότζεκτ του οποίου αγνοούμε την τύχη του ή ίσως και να κυκλοφόρησε σαν φήμη-διάθεση-απαίτηση από το κοινό της μιας που δυο δίσκοι της κιόλας στο παρελθόν είχαν βλάχικα ονοματα «Varligali» (στα βλάχικα σημαίνει «πέρα δώθε») και «Muma» (στα βλάχικα η «μητέρα»). Στη «Βάλια Κάλντα» το κομμάτι του Θανάση Παπακωνσταντίνου, που άλλωστε τραγούδια του αποτέλεσαν ξεχωριστή ενότητα στο χθεσινό της πρόγραμμα, πάντα στην εισαγωγή αποδίδει ένα κομμάτι πρόζας στα βλάχικα. Στο δια ταύτα τώρα. Η Ματούλα γέμισε την Πέμπτη το βράδυ το Θέατρο Γης στη Θεσσαλονίκη και κατέκτησε το οικόπεδο της σκηνης γιατί τον κόσμο τον έχει έτσι κι αλλιώς. Όχι ως δεδομένο αλλά με τη στάση της όλα τα χρόνια που υπάρχει.

Το αφτιασίδωτο και το ανεπιτήδευτο που φέρει όλο το φέρεσθαι της έχει εκτιμηθεί δεόντως. Λίγο πριν ξεκινήσει κατάφερα να ξεκλέψω κουβέντες από ανθρώπους που κάθονταν δίπλα μας. Μια νεαρή κυρία είπε: γέμισε μαχίμια το θέατρο, δηλαδή μάχιμο κόσμο με την πιο ευγενική έννοια του όρου. Δεν έλειψαν οι ιδιαιτέρως εκδηλωτικοί τύποι με τους πυρσούς και τα συνθήματα, αλλά η Ζαμάνη είναι καλή κουμαντόδορισσα και οριοθέτησε όμορφα τη βραδιά ακόμα και με κανα δυο μεμονωμένους τύπους που προσπάθησαν να υπονομεύσουν τη βραδιά πετώντας αντικείμενα στη σκηνή δίνοντας της όμως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μιλήσει για βαρβαρότητα και κατ’ επέκταση για το αντίθετο της την τρυφερότητα.

Δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει την αγάπη της για τα ζώα δίνοντας και το σχετικό homework: «Κάπου διάβασα πως αγάπη είναι να μην εκμεταλλεύεσαι την αδυναμία του άλλου» είπε και συνέχισε να τραγουδά και να το φχαριστιέται καθώς φαίνεται πως μόνο έτσι ξέρει να το κάνει όταν γίνεται με ευχαρίστηση και χαρά. Διαδρομές στην παράδοση δεν έλειψαν από Ήπειρο, Θράκη, Ικαρία κλπ. με την μπάντα της να μπορεί να ανταποκριθεί εξίσου ικανοποιητικά σε όλες τις προαναφερθείσες διαδρομές.

Μοναδική στιγμή της συναυλίας το αξεπέραστο κατά τη γνώμη μου κομμάτι του Σταύρου Ξαρχάκου από το φιλμ «Ρεμπέτικο» το πασίγνωστο «Καίγομαι» το οποίο και ποιος δεν έχει ζηλέψει και βάλει σε προγράμματα του, εδώ βρήκε μια από τις καλύτερες εκδοχές του με τον Κυριάκο Ταπάκη στο ούτι κι έγινε μια ζηλευτή διασκευή που πηγαινοερχόταν από τους τεκέδες που άνθισε το ρεμπέτικο μέχρι τη βαθιά Ανατολή και πάλι πίσω. Κορυφαία στιγμή. Άλλη μια τέτοια παρόμοια στιγμή έχω ζήσει με το κομμάτι αυτό με την Diamanda Galás χρόνια πριν σε αθηναϊκό θέατρο που το απέδωσε λιτά μ’ ένα πιάνο αλλά απόκοσμα και ονειρικά. Ισχύει πως όταν κάνεις κάτι με το δικό σου μοναδικό τρόπο ταυτοποιείσαι και καταχωρείσαι στη συνείδηση του κόσμου. Και καπως έτσι αποκτά κανείς και το quality.

Μια ωραία καρτ ποστάλ ήταν η προχθεσινή βραδιά κι η Ματούλα έτοιμη για νέες μουσικές περιπέτειες μας αποχαιρέτησε κι ανανέωσε το ραντεβού για όποτε.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.