Βρισκόμαστε στην μέση της σεζόν και οι συναυλίες έχουν ξεκινήσει για τα καλά. Τα θέατρα και οι συναυλιακοί χώροι τηρούν όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις και τα υγειονομικά μέτρα για την προστασία των θεατών. Το Βεάκειο Θέατρο Πειραιά, χτισμένο σε ένα από τα ομορφότερα σημεία της πόλης γίνεται και αυτό το καλοκαίρι πόλος έλξης για τους επισκέπτες με ένα προσεγμένο πρόγραμμα εκδηλώσεων.
Την Δευτέρα, 27 Ιουλίου όλοι όσοι βρεθήκαμε στο θέατρο απολαύσαμε τον Κώστα Μακεδόνα σε μια συναυλία που τα είχε όλα. Μετά από τρία χρόνια απουσίας επιστρέφει στον αγαπημένο του Πειραιά για την πρώτη του μεγάλη συναυλία με τίτλο «Να με αγαπάς όσο κανείς» από το νέο του τραγούδι που κυκλοφόρησε τον προηγούμενο μήνα σε μουσική Νικόλα Μαυρέση, στίχους Νίκου Μωραΐτη και ενορχήστρωση Δημήτρη Σιάμπου. Μαζί του η Αφροδίτη Χατζημηνά και οι μουσικοί Γιάννης Περδίκης στα πλήκτρα, Χρήστος Λαρίσης στην κιθάρα, Νίκος Σταδιάτης στο ακορντεόν, Χρήστος Γκαΐλας στο μπάσο, Ηρακλής Παχίδης στα τύμπανα και ο συνθέτης Κωνσταντίνος Βελλιάδης στο μπουζούκι και στην επιμέλεια της ορχήστρας.
Ο τραγουδιστής, με 30 χρόνια συνεχή δράση και δισκογραφική παρουσία έκανε μια αναδρομή σε όλη την μέχρι τώρα καριέρα του. Σημαντικό σημείο της βραδιάς το αφιέρωμα στον Νίκο Παπάζογλου, μαζί με τον Χρήστο Μάστορα, όπου ερμήνευσαν αγαπημένα τραγούδια του δημιουργού.
Οι πόρτες άνοιξαν από τις 7:30 η ώρα και πάνω από 900 άτομα βρέθηκαν στον λόφο του Προφήτη Ηλία. Η συναυλία ξεκίνησε με ένα δυνατό χειροκρότημα και το κέφι δεν άργησε να έρθει. Ο Κώστας Μακεδόνας έχει ένα φανατικό κοινό που τον ακολουθεί. Αυτό που μου έκανε ευχάριστη εντύπωση ήταν η ηλικιακή ομάδα των παρευρισκομένων. Εκτός, από τους 40+ έβλεπες νέα παιδιά που όχι μόνο διασκέδαζαν, αλλά γνώριζαν όλα τα τραγούδια του και ήταν οι πρώτοι που μετά από λίγο σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και άρχισαν να χορεύουν.
Όπως προανέφερα το πρόγραμμα τα είχε όλα. Επιλεγμένα κομμάτια από όλες τις συνεργασίες του. Ο ερμηνευτής άνοιξε και έκλεισε την βραδιά με το «Μόνο μια φορά» κάνοντας αναφορά στον στιχουργό και συνθέτη του δίσκου που δεν είναι άλλος από τον Σταμάτη Κραουνάκη. Εξάλλου, ο Κραουνάκης ήταν αυτός που τον άκουσε πρώτη φορά σε ένα μαγαζί της Θεσσαλονίκης και τον έβαλε στον δίσκο «Δεν έχω ιδέα» το 1989 μαζί με την Λίνα Νικολακοπούλου. Ακολούθησε το «Γουστάρω» του Γιώργου Ζήκα και ο Χρήστος Νικολόπουλος με τον Άρη Δαβαράκη και το «Πάμε για ορθοπεταλιές». Υπάρχει λόγος που αναφέρω τους δημιουργούς. Ο ίδιος ο Κώστας Μακεδόνας, με την σεμνότητα που τον διακρίνει, θέλησε να τιμήσει «εκείνους που τον τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους». Στο «Αντικριστά» έγινε κυριολεκτικά χαμός, όπου ένα ολόκληρο θέατρο τραγουδούσε τους στίχους του Νίκου Μωραΐτη και σιγοψιθύριζε την μουσική του Γιώργου Θεοφάνους. Σε αυτό, σίγουρα, βοήθησε και η εμφάνιση της Αφροδίτης Χατζημηνά που με μια γνήσια λαϊκή φωνή συνόδεψε τον Κώστα Μακεδόνα κάνοντας το κοινό να ενθουσιαστεί από την ερμηνεία της.
Ο Χρήστος Μάστορας ξεκίνησε με το «Αχ Ελλάδα σ΄ αγαπώ του Μανώλη Ρασούλη και της Βάσως Αλλαγιάννη και ακολούθησε το αφιέρωμα στον Νίκο Παπάζογλου. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη και η ανταπόκριση του κοινού εντυπωσιακή. Δεν έλειψαν τα αστεία και οι ευφημισμοί, ίσως και περισσότερο, από ότι χρειάζεται. Καμιά φορά πρέπει, απλά να αφήσουμε τα τραγούδια να μιλήσουν. Εκείνα ξέρουν να βρίσκουν τον τόπο τους. Κι αν κρίνω από τις παρέες που ενώθηκαν κατά την διάρκεια της βραδιάς και διασκέδαζαν όχι μόνο βρήκαν τον προορισμό τους, αλλά χάρισαν σε όλους μας μοναδικές στιγμές.
Η συναυλία ολοκληρώθηκε μετά από τρεις ώρες περίπου. Ένα γεμάτο πρόγραμμα με τον Κώστα Μακεδόνα να ανεβάζει το κέφι στα ύψη και ένα κοινό να παραληρεί με την ψυχή του αφήνοντας πίσω του όλη την δύσκολη περίοδο που προηγήθηκε.