Την δεκαετεία των 80s η Ελλάδα ζούσε ημέρες ραδιοφώνου. Δισκάδικα και γραμμένες κασέτες με τα αγαπημένα μας τραγούδια. Αφιερώσεις σε πρόσωπα, αυτοσχέδια πάρτι και ενισχυτές. Οι ήχοι ποπ, ροκ, πανκ, λαϊκά, δερμάτινα παντελόνια, φουντωτά (πολύ φουντωτά) μαλλιά, ροκάδες, καρεκλάδες και γιεγιέδες. Κι αν όλα αυτά σας ακούγονται μακρινά ή ακόμα κι άγνωστα μια στάση στην συναυλία του Μιχαλη Ρακιντζή θα σας έκανε αν όχι να τα θυμηθείτε σίγουρα να σηκωθείτε από τις θέσεις σας.
Την προηγούμενη Τρίτη, στις 28 Ιουλίου ο Μιχάλης Ρακιντζής παρέα με την μπάντα του πραγματοποίησαν μία και μοναδική εμφάνιση στο Βεάκειο Θέατρο Πειραιά, στο πλαίσιο των καλοκαιρινών εκδηλώσεων για το καλοκαίρι του 2020. Με ένα ολοκαίνουριο τραγούδι και διάθεση άκρως νοσταλγική για 2,5 ώρες έκανε μια αναδρομή στην προσωπική του δισκογραφία. Ο τίτλος του τραγουδιού είναι «Ο Παλιός Μας Εαυτός». Οι στίχοι και η μουσική είναι του ίδιου και κυκλοφορεί από την MINOS EMI.
Ο κόσμος μαζεύτηκε από νωρίς και ήταν πολύ ενθουσιασμένος. Θα τολμήσω να πω πως αρκετοί είχαν μπει και ενδυματολογικά στο ύφος και κλίμα της συναυλίας. Σε κουβέντα που έπιασα με κάποιον θαυμαστή μου εκμυστηρεύτηκε πως όταν έμαθε για το συγκεκριμένο live το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ψάξει στην ντουλάπα του και στην συνέχεια να παίρνει τηλέφωνα παλιούς συμμαθητές και φίλους για να κανονίσουν.
Ο Μιχάλης Ρακιντζής ντυμένος με πουκάμισο και γραβάτα, πολύ κομψός και πολύ ευδιάθετος βγήκε στην σκηνή και αμέσως έγινε ένα με τον κόσμο. Αν δεν ήταν τόσοι οι θεατές θα νόμιζες πως ήξερε τον καθένα προσωπικά. Έτσι, επικοινωνούσαν μαζί του. Τον φώναζαν με το μικρό του και εκείνος απαντούσε σαν να τους ήξερε από τα παλιά. Η πρώτη επιλογή του μουσικού ήταν το νέο του τραγούδι που όπως αποκάλυψε είναι ο προάγγελος της νέας του δουλειάς που θα κυκλοφορήσει, μάλλον, στα τέλη Σεπτέμβρη.
Και πάμε τώρα σε αυτό που ακολούθησε. Από το «Μωρό μου φάλτσο» μέχρι το «Είσαι σαν κουνέλι» και από τον «Πουφ» ως το «Μη μου μιλάς για καλοκαίρια» και εννοείται το «Viva Sahara», ένα θέατρο στο πόδι να χορεύει, να έχει βγάλε αναπτήρες και να τραγουδάει. Δεν έλειψαν οι επιλογές σε αγγλικό στίχο. Εδώ να πούμε πως ο Μιχάλης Ρακιντζής είναι από τους καλλιτέχνες που πίστεψαν στην ξένη ποπ-ροκ στη Ελλάδα. Συνεργασίες με την Μπόνι Τάιλερ –ντουέτο με την Σοφία Αρβανίτη– και τον Ίαν Γκίλλαν (ναι, ο γνωστός γίγαντας των Deep Purple) έμειναν στην ιστορία των ελληνικών και διεθνών charts την δεκαετία του ΄90. Πανικός έγινε όταν είπε το «S.A.G.A.P.O.» το κομμάτι που πήγε στην Eurovision το 2002 να διαγωνιστεί για την ελληνική αποστολή και η αλήθεια είναι πως πολεμήθηκε όσο καμία άλλη εκπροσώπηση. Στον διαγωνισμό μπορεί να έλαβε τη 17η θέση, αλλά το κοινό έδωσε την δική του βαθμολογία, αφού όταν ακούστηκε ένα ολόκληρο Βεάκειο χοροπηδούσε.
Οι ήχοι πάντα ηλεκτρονικοί, πλήκτρα, synthesizer, μόνο που αυτή την φορά έλειπαν οι κιθάρες και τα μπάσα και υπήρχε έντονο το στοιχείο του σαξόφωνου με αποτέλεσμα να υπάρχουν λιγότερο ήχοι ρόκ. Κάτι, όμως, που δεν μας ενόχλησε καθόλου.
Η βραδιά ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετική αφού οι θεατές αρνιόντουσαν να φύγουν φωνάζοντας κι άλλο. Η αλήθεια είναι πως ίσως πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη του αυτό ο Μιχάλης Ρακιντζής και να αποφασίσει να δίνει πιο συχνά ραντεβού με το κοινό του. Εξάλλου, αν κάτι αντέχει το κρίνει ο χρόνος και εδώ ο χρόνος φώναζε «Μάικλ σε αγαπάμε».