Review / Ρίτα Αντωνοπούλου – Θοδωρής Οικονόμου: «Χωρίς τίτλο…» στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

Λίγες ημέρες πριν από την κυκλοφορία του «Χωρίς τίτλο…» σε διπλό βινύλιο, η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο Θοδωρής Οικονόμου επανέλαβαν την παράσταση, που γνώρισε την αποθέωση όπου και αν παρουσιάστηκε, την Τρίτη 9 Ιουλίου στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής.

Ύστερα από μια διετή περιπλάνηση κοινών εμφανίσεων στη μουσική σκηνή «Σφίγγα», με μια παράσταση, από αυτές που χαράσσουν την μνήμη όπου κι αν  παρουσιάστηκε με τεράστια επιτυχία, σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο και αγαπήθηκε ιδιαίτερα από κοινό και κριτικούς, επέλεξαν να αποχαιρετήσουν το ¨μουσικό τους παιδί¨, δίνοντας μια τελευταία παράσταση, για να τιμήσουν όλους εκείνους που τους τίμησαν σε όλη αυτή τη διαδρομή.

Ένα πιάνο, μια φωνή και δύο ψυχές που φλέγονταν πάνω στη σκηνή, κάνοντας το ήδη ζεστό βράδυ του Ιουλίου, ακόμα πιο θερμό.

Όταν εμφανίστηκε πρώτη φορά η Ρίτα Αντωνοπούλου γινόταν λόγος για μια νέα διαφορετική φωνή. Χαρακτηριστική βραχνάδα και δωρικότητα στην ερμηνεία. Και πράγματι από την πρώτη συνεργασία της με τον Μίμη Πλέσσα και μετέπειτα με τον αγαπημένο της και μουσικά σταθερά στη ζωή της, Θάνο Μικρούτσικο, αντιληφθήκαμε πόσο σπουδαία τραγουδίστρια είναι. Αυτό που δεν ξέραμε τότε είναι τη δύναμη που κρύβει η ερμηνεία της. Το παράτολμο εγχείρημα της παράστασης Χωρίς Τίτλο,  με μόνο τη συνοδεία ενός μουσικού οργάνου, είναι η απόδειξη πως το πέρασμα της από την μουσικοθεατρική ομάδα Σπείρα – Σπείρα του Σταμάτη Κραουνάκη, μόνο τυχαία δεν ήταν. Δεν τραγουσάει απλώς, παίζει! Μέσα από την φωνή της ανακαλύπτει κανείς ξανά παλιές μελωδίες του παρελθόντος που κλείνουν το μάτι στο παρόν και φλερτάρουν με το μέλλον. Από τον λυρισμό του Χατζηδάκη στο σύμπαν του Leonard Koen και από τον ελληνικό ροκ των Παύλου Παυλίδη και Γιάννη Αγγελάκα στην διάφανη Édith Piaf. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου συναντά το Μίκη θοδωράκη  και υποδέχονται στην παρέα τους τα νέα ακούσματα των Θοδωρή Οικονόμου και Σταύρου Σιόλα. Στην ερμηνεία της Όμορφης Πόλης, και στην γαλλική της παρήχηση μάλιστα,, το κοινό ανατρίχιασε. Σε μια πόλη που βιάζεται, εχθές στην καρδιά της Αθήνας, χέρια μπλέχτηκαν και άνθρωποι ήρθαν πιο κοντά.

Φυσικά, και δεν έλειπε και ο πολιτικός λόγος, πάντα μέσα από την τέχνη. Σε μια άψογη αλληλεπίδραση με τον κορυφαίο σολίστα Θοδωρή Οικονόμου, η Αντωνοπούλου είπε το Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ. Η ερμηνεία της ήταν συγκλονιστική. Οι λαρυγγισμοί της και η σκηνική της παρουσία μέσα από το δυνατό συναίσθημα, μας άρπαξε και μας ξεσήκωσε σε ένα διονυσιακό χορό. Η σκηνή ήταν δική της που με γυμνά πόδια τόσο φωνητικά όσο και κινησιολογικά, την κατακτούσε σε κάθε της βήμα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Θοδωρής Οικονόμου, ο συνθέτης θεατρικών και κινηματογραφικών μελωδιών, που έχει συνεργαστεί με Εθνικό Θέατρο, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Lara Fabian, Lucio Dalla, Κυριάκο Κατζουράκη, στην ταινία «Γλυκιά μνήμη», τροφοδοτούσε με συνεχή μουσικά συναισθήματα την Ρίτα Αντωνοπούλου. Μια επικοινωνία, ένα καλλιτεχνικό πάντρεμα, που γίνονταν ένα. Δύο μοναδικοί καλλιτέχνες σε μια κορυφαία στιγμή της καριέρας τους.

Εχθές ακούσαμε για πρώτη φορά και ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι, που τώρα βρίσκεται στο studio και θα συμπεριλαμβάνεται στο Βινύλιο που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβρη, των Ειρήνη Τσαγκαράκη και Δημήτρη & Αντώνη Παπαδοβολάκη  «Θα μεγαλώνω» που το αφιέρωσε στη Φαίδρα της φανερά συγκινημένη…

Με το Αστέρι του Βοριά και ένα εκπληκτικό σόλο του Οικονόμου μας διηγήθηκε τον ανεκπλήρωτο έρωτα της Édith Piaf για τον Δημήτρη Χορν. Και μέσα από την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη και τα λόγια «Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις», μας έκλεισε τρυφερά το μάτι.

Ήταν μια μαγική βραδιά στην καρδιά της Αθήνας που επιμένει να δηλώνει παρούσα στην ομορφιά και την τέχνη. Ένα συναρπαστικό ταξίδι με τους δυο καλλιτέχνες  να ξεπερνούν τον εαυτό τους  και να καταθέτουν την αλήθεια τους γενναιόδωρα μπροστά μας.

Χωρίς λόγια. Χωρίς τίτλο. Μόνο η αλήθεια της μουσικής και οι ιστορίες των στίχων που μας πήραν από το χέρι και μας ταξίδεψαν στην καθηλωτική αλήθεια τους!