Review / Σωκράτης Μάλαμας: Ένα γενναιόδωρο live για τους φίλους στην Τεχνόπολη

Όσοι έχουμε βρεθεί σε συναυλίες του Σωκράτη Μάλαμα γνωρίζουμε πως δεν πρόκειται απλά για μια ακόμη μουσική βραδιά.
Υπάρχει κάτι μαγικό στην ατμόσφαιρα, αδιόρατα ερωτικό και καλοδεχούμενα αναζωογονητικό.
Δεν ξέρω αν είναι τα τραγούδια, οι ερμηνείες του Σωκράτη (ναι, μπορούμε να τον λέμε Σωκράτη, γιατί πια τον νιώθουμε δικό μας άνθρωπο) ή ο κόσμος που γίνεται ένα μετά από λίγο και λειτουργεί σα μια μεγάλη παρέα, που απλά ακούει την μουσική που γουστάρει.

Νομίζω, πως είναι όλα μαζί. Είναι αυτός ο τρόπος του Μάλαμα να σε μαγνητίζει και να σε κάνει να νιώθεις πως τραγουδάει για εσένα προσωπικά. Να τραγουδάει για τον φίλο σου, την κολλητή σου, τον πρώην σου, την νυν σου και όλες εκείνες τις στιγμές σου, που απλά τις γνωρίζει και για αυτό είναι δικός μας άνθρωπος.

Μετά από την καλοκαιρινή περιοδεία του ο Σωκράτης Μάλαμας, πιστός στο ραντεβού του με το κοινό της Αθήνας και τους ανοιχτούς χώρους, πού τόσο του αρέσει να τραγουδάει, επέστρεψε για μια συναυλία στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηνών στο Γκάζι, στις 16 Σεπτεμβρίου 2019, με μια ακόμη sold out συναυλία και «Με το κρασί στο αίμα μας και με καλό καιρό ήρθαμε να ξυπνήσουμε την πόλη που κοιμάται».

Εχθές, τουλάχιστον, η πόλη όχι μόνο δεν κοιμήθηκε, αλλά κρίνοντας και από τα ζευγάρια που φιλιόντουσαν και αγκαλιάζονταν σε όλη την διάρκεια της συναυλίας, μάλλον η πόλη ερωτεύτηκε. Όπως, εξάλλου είπε και ο Σωκράτης στην έναρξη της βραδιάς «η εγγύτητα μας κάνει καλό πουλάκια μου».

Για τρεισήμισι ώρες περίπου, παρουσία 7.000 κόσμου -τόσα εισιτήρια κόπηκαν όπως μας είπαν οι διοργανωτές, είναι πιθανόν να ήταν περισσότερα άτομα- ο Μάλαμας με την Ιουλία Καραπατάκη, μια τραγουδίστρια με λαϊκή φωνή και σύγχρονη ερμηνεία και τους χρόνια συνεργάτες-φίλους μουσικούς του, Νίκος Μαγνήσαλης (τύμπανα), Γιάννης Παπατριανταφύλλου (κοντραμπάσο), Νίκος Παραουλάκης (νέυ), Φώτης Σιώτας (βιολί-βιόλα), Κυριάκος Ταπάκης (λαούτο-μπουζούκι), τα είπαν όλα…

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η επιλογή των κομματιών και το στήσιμο της συναυλίας κινήθηκε σε αγαπημένες και γνώριμες μελωδίες. Με αναφορές στον Θανάση Παπακωσταντίνου, αλλά και στο σύνολο της προσωπικής δισκογραφίας του Μάλαμα.

Το κοινό μαγεμένο τραγουδούσε όλους τους στίχους και συγκινημένος ο Μάλαμας τους ανταπέδωσε με ένα «σας ευχαριστώ για όλα αυτά τα χρόνια» που βγήκε κατευθείαν από την καρδιά του.
Ακούσαμε «Τσιγάρο ατέλειωτο», «Τα πάγια», «Ανδρομέδα», «Τα μεταξωτά», «Πεχλιβάνης», «Ηλιόπετρα», «Ο κήπος της Εδέμ» και όλες τις υπέροχες μελωδίες του σπουδαίου ερμηνευτή.

Στη μέση περίπου της συναυλίας, φώναξε στην σκηνή τον γιο του, Πέτρο Μάλαμα, ο οποίος είπε δυο τραγούδια σε στίχους και σύνθεση δικά του.

Ο κόσμος, όπως ήταν και αναμενόμενο χόρευε και τραγουδούσε με όλη του την ψυχή. Δεν έλειψαν τα καπνογόνα και η μυρωδιά του αλκοόλ που έρεε άφθονο, αφού τόσο έξω από τον συναυλιακό χώρο όσο και μέσα η πώληση του επιτρεπότανε. Εδώ καλό θα ήταν να πούμε πως υπάρχουν κάποιοι άγραφοι κανόνες στα live. Μπορείς να διασκεδάσεις και να ξεφαντώσεις όσο αντέχει η ψυχούλα σου, χωρίς όμως να ενοχλήσεις τους άλλους παρευρισκομένους και χωρίς να βάλεις φωτιά. Κάτι που και ο ίδιος ο Σωκράτης Μάλαμας έχει αναφέρει σε συναυλίες του.

Πολύ όμορφη στιγμή της βραδιάς όταν ο Σωκράτης κάθισε στην καρέκλα του και μόνος του πάνω στη σκηνή ερμήνευσε το «Σαν αερικό» λέγοντας να μη μας φοβίζουν οι φυλακές όσο ο νους μας είναι ελεύθερος…

Ήταν μια βραδιά από αυτές που ο τραγουδιστής ξέρει να μοιράζεται γενναιόδωρα με το κοινό του, που χρόνια τον ακολουθεί σταθερά.
Λιτός, συναισθηματικός μα όχι υπερβολικός, ο Σωκράτης Μάλαμας αποτελεί σημείο αναφοράς στην μουσική ζωή της πόλης και κάθε εμφάνιση του γράφει την δική της ιστορία!