#Review / Συναυλία Μίκης Θεοδωράκης: «Είσαι Έλληνας, αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά»

Οι καμπάνες σήμαναν στις  24 Ιουνίου 2019, στις 9:30 το βράδυ και ήταν τόσο δυνατό το κάλεσμα που πάνω από 40.000 κόσμου ανταποκρίθηκαν. Την τελευταία Δευτέρα του Ιουνίου, στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο η Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης»  με πρωτοβουλία του δημοσιογράφου, στενού συνεργάτη και φίλου του μεγάλου συνθέτη, Γιώργου Λιάνη, οργανώθηκε συναυλία – αφιέρωμα για το σπουδαίο μουσικό.

Εικοσιπέντε εξαιρετικοί καλλιτέχνες, αλλά  κι άλλοι γνωστοί και σπουδαίοι τραγουδιστές ερμήνευσαν τα πιο αγαπημένα τραγούδια του. Τραγούδια αντίστασης, αμφισβήτησης και διαμαρτυρίας. Η συναυλία που δόθηκε σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή για την Ελλάδα, είχε συμβολικό τίτλο «Είσαι Έλληνας, αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά» από το ομώνυμο τραγούδι. Συνθέτες και τραγουδιστές , Έλληνες και ξένοι, αντιπροσωπίες από την ομογένεια της Αμερικής , του Καναδά, της Αυστραλίας και της Ευρώπης, Ολυμπιονίκες τίμησαν τον Μίκυ Θεοδωράκη. Συγγενείς αγωνιστών, του Λαμπράκη, του Παναγούλη, του Μανδηλαρά, του Μουστακλή που θυσιάστηκαν παλεύοντας εναντίον της Χούντας των Συνταγματαρχών, ήταν εκεί και τραγούδησαν δυνατά τα τραγούδια – σύμβολα του συντρόφου τους Μίκη Θεοδωράκη. Μαζί τους οι Χορωδίες του Δήμου Αθηναίων, η Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου, η παιδική Χορωδία Στέφανου Καρδιόλακα. Την εκδήλωση παρουσίασαν οι Γρηγόρης Βαλτινός και Ιεροκλής Μιχαηλίδης.

Ο σπουδαίος  καλλιτέχνης έφτασε στο Καλλιμάρμαρο στις 9 το βράδυ και ξεσήκωσε ένα θερμό παρατεταμένο χειροκρότημα από τους παρευρισκόμενους. Δεν ήταν  λίγοι εκείνοι που πίστευαν πως δεδομένης της όχι και τόσο καλής υγείας του, δεν θα κατάφερνε να έρθει. Όμως ο μεγάλος Έλληνας απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο μαχητής είναι. Τον συνθέτη προλόγισαν ο Γιώργος Γεωργουσόπουλος και ο Μίμης Ανδρουλάκης. Στην συνέχεια ο Γρηγόρης Βαλτινός, μπαίνοντας από τα αριστερά της σκηνής μαζί με τους Ε. Βιτάλη, Στ. Κόκοτα, Η. Σαία, Γ. Μπέζο, Λ. Μαχαιρίτσα, Γ. Ζουγανέλη, Θ. Αδαμαντίδη, Μ. Πασχαλίδη, Π. Τόνιο, Δ. Δημοσθένους και ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης από τα δεξιά με τους Μ. Μητσιά, Γι. Νέγκα, Α. Ρέμος, Π. Ζήνα, Ρ. Αντωνοπούλου, Β. Λέκκα, Σ. Παπάζογλου, Λ. Παπαδόπουλο, Λ. Χαλκιά και Π. Θαλασσινό, τραγούδησαν το Είμαστε δυο και στην συνέχεια αποχώρησαν από την σκηνή. Την σκυτάλη παρέλαβε ο Γιώργος Νταλάρας που με το Βρέχει στην φτωχογειτονιά έκανε το στάδιο να σειστεί. Στην συνέχεια ο Γρ. Βαλτινός διάβασε την επιστολή που συνέταξε ο συνθέτης. Λόγια που καλούσαν όλους τους Έλληνες να ενωθούν και να αφήσουν πίσω τους τον διχασμό. Μίλησε για πονηρούς καιρούς και εχθρούς εκτός αλλά και εντός των τειχών που θέλουν την πατρίδα μας διχασμένη και τους Έλληνες σκορπισμένους. Κάλεσε να έρθουν πίσω τα παιδιά της πατρίδας μας που έφυγαν και πήγαν στο εξωτερικό. Ζήτησε να μην ξεχάσουμε ποιοι είμαστε και ποια είναι η χώρα μας. Να αντισταθούμε σε όλους εκείνους που θέλουν να μας μπερδέψουν και να μας κάνουν να ξεχάσουμε…  Ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος και χειροκροτούσε. Σειρά είχε ο Θ. Αδαμαντίδης, η Ρ. Αντωνοπούλου και η Κ. Βέττα με το Λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.  Η Ε. Βιτάλη ερμήνευσε μοναδικά το Της αγάπης αίματα και ο Δ. Δημοσθένους την Όμορφη πόλη. Η Π. Ζήνα το Σαββατόβραδο  και ο Γ. Ζουγανέλης την Τρίτη στροφή από το Μάουτχαουζεν. Στη συνέχεια ο Π. Θαλασσινός, ο Στ. Κόκοτας και Λ. Παπαδόπουλος, παρέα με την κόρη του Θεοδωράκη  Μαργαρίτα Θεοδωράκη, τραγούδησαν το Ποτάμι μέσα μου πικρό. Δυνατή στιγμή όταν ο Β. Λέκκας βγήκε στην σκηνή και ζήτησε να σηκωθούμε όλοι όρθιοι για τον σπουδαίο συνθέτη και τραγούδησε Της Ξενιτιάς δίνοντας πάσα στον Λ. Μαχαιρίτσα και στο Ποιος την ζωή μου, ποιος την κυνηγά. Ο Μ. Μητσιάς ερμήνευσε την Δραπετσώνα και ο Δ. Μπάσης, φανερά συγκινημένος, είπε το Σώπα όπου να ΄ναι  θα σημάνουν οι καμπάνες. Ο κόσμος παραληρούσε και ούρλιαζε τους στίχους. Όλο το στάδιο μια φωνή που έστελνε το δικό της μήνυμα. Ο Γ. Μπέζος συνέχισε στον ίδιο παλμό με το Όταν σφίγγουν το χέρι. Η Γ. Νέγκα βγήκε στην σκηνή δακρυσμένη και τραγούδησε το Μέρα Μαγιού. Ο Μ. Πασχαλίδης έκανε αναφορά στους ανθρώπους που πνίγονται καθημερινά στην αναζήτηση μιας νέας πατρίδας. Θύμισε σε όλους πως οι Έλληνες  ξέρουμε από προσφυγιά και κανένα παιδί δεν είναι ξένο, αλλά είναι δικά μας παιδιά. Ερμήνευσε το Κάποτε θα έρθουν να σου πουν και συνέχισε ο Αν. Ρέμος, η Η. Σαία και η Σ. Παπάζογλου. Ο Π. Τόνιος  είπε Το γελαστό παιδί και η συγκίνηση παρουσία της οικογένειας του Γρηγόρη Λαμπράκη ήταν μεγάλη. Ακολούθησε ο Λ. Χαλκιάς και η Ε. Βιτάλη, που καλώντας όλους τους καλλιτέχνες στην σκηνή τραγούδησαν Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις. Ήταν τόσο δυνατό το κάλεσμα που οχήματα έξω στην Καλλιρόης κόρναραν και όλος ο κόσμος ήταν όρθιος. Στην αποφώνηση  ακούστηκαν τα Άρνηση και Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ, μη παρακαλώ σας μη, μη, παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου!!

Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο συνθέτης, ο αγωνιστής, ο παρεξηγημένος, είπε στον λόγο του, δια στόματος Ιεροκλή Μιχαηλίδη και Γρηγόρη Βαλτινού, ότι δεν θέλει να μείνει στην συνείδηση μας ο ίδιος, αλλά όλα αυτά που πρεσβεύει. Την ανάγκη για ενότητα και ότι πρέπει όλοι μας να τιμήσουμε την ιστορία μας. Αν εκείνοι που μάτωσαν, ακόμα μπορούν να θυμούνται και να αγωνίζονται για την πατρίδα τους, τότε εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχνάμε. Δεν έχουμε δικαίωμα να επιτρέψουμε στο φόβο, στο μίσος, και στον φανατισμό να λερώσουν την ιστορία μας.

Για άλλη μια φορά η τέχνη, η μουσική μας έδειξε τον δρόμο.  Οι 40.000 άνθρωποι και οι συγγενείς στην ίδια σκηνή, βροντοφώναξαν για όλα εκείνα που εντέχνως κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Μα δεν γνωρίζουν,  πως όσο υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα θυμούνται, η ιστορία θα γράφεται ξανά και ξανά.

Ευχαριστούμε τον κύριο Μίκη Θεοδωράκη και όλους τους καλλιτέχνες που τη Δευτέρα το βράδυ μας το θύμισαν!!!

Το «παρών» έδωσαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, εκπρόσωποι του πνεύματος, ηθοποιοί και καλλιτέχνες, Ολυμπιονίκες και αθλητές.

Μέρος των εσόδων θα διατεθούν στο Σωματείο «ΕΛΠΙΔΑ Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο.