Στιγμιότυπα από την καλοκαιρινή περιοδεία της Ελεωνόρας Ζουγανελη και τη στάση της στη Θεσσαλονίκη

Μπουλάς, Μαχαιρίτσας, Ζουγανέλης με προσθήκες κι άλλων καλλιτεχνών αποτέλεσαν για πολλά χρόνια ένα καλλιτεχνικό σώμα με μια ψυχή και ταυτίστηκαν στη συνείδηση του κοινού κι η Ελεωνόρα ήταν μάλλον αναπόφευκτο να υπάρξει μέσα σ’ αυτό το κάδρο και να μεγαλώσει μαζί τους να την αγαπήσουν κι όταν πια βγήκε στο τραγούδι ο Λαυρεντης να κάνει ενα δυναμικό ντουέτο μαζί της υποστηρίζοντας το ταλέντο της εμπράκτως.

Και μάλλον δε θα μπορούσε να έχει διαφορετική εισαγωγή ένα κειμενάκι σαν αυτό εδώ που επιχειρεί να αποτυπώσει λίγη από την ένταση της βραδιάς με την Ελεωνόρα στο θέατρο δάσους φεύ! τη μέρα της εκδημιας του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα που υπό τη σκιά αυτής της απώλειας κλήθηκε να φέρει σε πέρας την προγραμματισμένη συναυλία της σ’ ένα κατάμεστο κι ενθουσιώδες και λόγω της περίστασης άκρως υποστηρικτικό κοινό κι οσο κι αν η θλιψη από τον αναπάντεχο, ξαφνικό θάνατο του Λαυρεντη έριχνε βάρος στις πλάτες της σαν άψογη επαγγελματίας δεν προσπαθήσε να εκβιάσει το συναίσθημα του κόσμου αλλά να πραγματοποιήσει και μάλιστα επιτυχώς με ένα ηθικό που οσο να πεις ήταν τσακισμένο κι αυτό φάνηκε αμέσως αμέσως στην αρχή όταν αφιέρωσε τη συναυλία στον εκλιπόντα όχι ως όφειλε αλλά ως ένιωθε κι αυτό ήταν ακόμα πιο συγκινητικό κι ο κόσμος που επίσης είχε συγκλονίστει χαιρέτησε την αφιέρωση αυτή μ ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.

Στο θέατρο δάσους κατόρθωσε μια καθημερινή μέρα με το καλοκαίρι να εκπνέει λίγο λίγο να μαζέψει τόσο πολύ κόσμο προκαλώντας ερήμην της απίστευτο trafing στους γύρω από το θέατρο δρόμους γιατί πια δεν είναι το πρωτοεμφανιζόμενο wanna be κοριτσάκι με την καλή φωνή ούτε κι ανερχόμενη δύναμη είναι.Ειναι πια σκέτη δύναμη. Κι απελευθερώνει τόση δύναμη πάνω στη σκηνή οσο μόνο ένα ροκ γκρουπ θα αποδεσμεύε μάλλον. Διέτρεξε με λελογισμένη σειρά το αξιοζήλευτο ρεπερτόριο που με σύνεση έχει φτιάξει τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια διανθίζοντας το με σπουδαίες στιγμές από το ελληνικό τραγούδι και το φάσμα του… από Μίκη Θεοδώρακη, Τσιτσάνη, Αντώνη Βαρδή, Κραουνάκη και λοιπούς μέχρι την κυκλαδίτικη παράδοση ως γνήσια Μυκονιάτισσα που είναι και δε χάνει ευκαιρία να δηλώνει.

Με μια μπάντα καλοδουλεμένη αποτελούμενη από κορυφαίους στο είδος τους μουσικούς και με τη δυναμική παρουσία του συνθέτη, πιανίστα κιθαρίστα περφορμερ εν γενεί Γιάννη Χριστοδουλόπουλου για περίπου τρεις ώρες κι ένα χορταστικό encore πήρε το κοινό κι όσο κι αν μοιάζει βαρετό και προβλέψιμο αυτό που ακολουθεί το απογείωσε και το φέρε σε διονυσιακή κατάσταση που θα πει ένα ατόφιο πανηγύρι. Αλλωστε ας μη γελιόμαστε το προγραμμα μιας καλοκαιρινής συναυλίας αν δεν είναι ειδικού τύπου προορισμένο για ειδικούς χώρους υπό την αιγίδα κάποιου φεστιβάλ έχει επικρατήσει να ‘ναι εξωστρεφές και ξεσηκωτικό και τα δυο αυτά σκέλη υπηρετήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο.

Στιγμες που ξεχώρισαν η ερμηνεία της στο ρεμπέτικο «Μακριά μου να φύγεις» που έχει σχεδόν οικειοποιηθεί τα τελευταία πολλά χρόνια και καλώς κατά τη γνώμη μου και το οποίο δεν παραλείπει να πει ποτέ καθώς και το κομμάτι του Αντώνη Βαρδή «Που να εξηγώ» χαρακτηριστικό δείγμα της τραγουδοποιίας του. Το encore συγκινησιακά φορτισμένο.Το μεγαλύτερο χιτ του Μαχαιριτσα το «Ποσό σε θέλω».

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Να μην γίνει παράλειψη στη μικρή συμμετοχή του γυναικείου συγκροτήματος Stringless στην αρχή της συναυλιας που απέδωσε ακαπελα ένα medley τραγουδιών αφιερωμένων στα αγόρια.

Και μπορεί οι συναυλίες να συνιστούν έναν φτηνό τρόπο διασκέδασης και ψυχαγωγίας σε καιρούς κρίσης αλλά τραγουδίστριες σαν την Ελεωνόρα Ζουγανελη τις αναβαθμίζουν σε καλλιτεχνικα γεγονότα υπεραξίας.

Φωτογραφίες: Αντρέας Ντούσκας