Είδαμε την Παυλίνα Βουλγαράκη στη Μαύρη Τρύπα, του Παναγιώτη Κριτσάκη

Παρασκευή βράδυ και ο μικρός αλλά ζεστός χώρος της Μαύρης Τρύπας είναι γεμάτος από παρέες που ήρθαν να απολαύσουν την παρθενική εμφάνιση της Παυλίνας Βουλγαράκη στη Θεσσαλονίκη. Γύρω στις 23:00 η τραγουδίστρια με την καλοκουρδισμένη μπάντα της ανεβαίνει στη σκηνή και το κοινό την καλωσορίζει. Ευγενική, χαμογελαστή, αμήχανη στην αρχή, μας δηλώνει πως η ενέργεια που παίρνει από το κοινό της Θεσσαλονίκης είναι πολύ μεγάλη και σίγουρα θα περάσουμε ένα ωραίο δίωρο. Όπως και έγινε.

Το πρώτο μέρος του προγράμματος συνδύαζε τόσο δικά της τραγούδια (“Μ ένα τραγούδι παλιακό”, “Άγριος τσακωμός”, “Φέρτε μου όλα πίσω”) όσο και άλλων καλλιτεχνών (“συναυλία”, “ζελατίνα”, “προσωπικά”) με κοινό σημείο αναφοράς τον ηλεκτρονικό ήχο. Διασκευασμένα έξυπνα και ερμηνευμένα με το τρόπο της Παυλίνας έδεναν μεταξύ τους δίνοντας την απαραίτητη ροή στη μουσική βραδιά.

Στο δεύτερο μισό τραγούδια αγαπημένα, που πολλοί δεν τολμούν να πειραματιστούν μαζί τους, μας τα σύστησε ξανά. Πετυχημένες ενορχηστρώσεις πάνω στα “παιδιά της γειτονιάς” και στο “όποια και να σαι”, κατάφερε ερμηνευτικά να τα φέρει στο δικό της προσωπικό κόσμο. Η μόνη παραφωνία, ας μου επιτραπεί, “η ταμπακιέρα” που προσωπικά πιστεύω πως δεν πέτυχε το πείραμα. Σημαντική μνεία, προς το τέλος, στην Αρλέτα με ένα μαγαζί να σιγοτραγουδάει τα “ήσυχα βράδια”. Το κλείσιμο της βραδιάς γίνεται με το “τα παιδιά κάτω στο κάμπο” του Χατζιδάκι, ένα τραγούδι που αιφνιδίασε ευχάριστα καθώς σπάνια το ακούμε σε προγράμματα καλλιτεχνών.  Το κοινό φυσικά την ξαναφέρνει στη σκηνή και ορεξάτη κλείνει οριστικά τη βραδιά με τρία τραγούδια, το τελευταίο δε χωρίς να το έχουν κάνει πρόβα, όπως μας εξομολογείται.

Ένα πρόγραμμα δουλεμένο, μια μπάντα σε απόλυτη αρμονία και μια φωνή μεστή, άλλοτε κοφτή και άλλοτε τεράστια να σε μαγνητίζει.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ