Η Κατερίνα Ντούσκα απαντά στον Roger Waters και στο κίνημα που μποϊκοτάρει τη Eurovision 2019
Σάλος έχει προκληθεί τις τελευταίες μέρες με τον διαγωνισμό της Eurovision μετά από το μήνυμα που έστειλε ο Roger Waters, ιδρυτικό μέλος των Pink Floyd, ο οποίος συμμετέχει στο διεθνές κίνημα BDS, το παγκόσμιο κίνημα για καμπάνιες μποϊκοτάζ απόσυρσης επενδύσεων και κυρώσεων κατά του Ισραήλ, και στον αγώνα των Παλαιστινίων για Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Στο μήνυμά του μέσω βίντεο ο διάσημος τραγουδιστής καλεί την Κατερίνα Ντούσκα να αποσυρθεί από τη διοργάνωση της Eurovision 2019, η οποία είναι προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί στο Τελ Αβίβ.
Συγκεκριμένα ο Waters στο μήνυμα που απευθύνει στην Ντούσκα της λέει: “Κατερίνα, νομίζω ότι το να πας εκεί στο Ισραήλ θα ήταν ένα μεγάλο λάθος.“
Αντ’ αυτού μαζί με τον Waters, το κίνημα BDS Greece διοργανώνει συναυλία-μποϊκοτάζ στη Eurovision στις 5 Μαΐου στο Gagarin205 με τίτλο: “Φέτος δεν πάμε Eurovision – στηρίζουμε Παλαιστίνη“.
Σε συνέντευξη της στο antivirus η Κατερίνα Ντούσκα δίνει απάντηση στον Waters και στο κίνημα που μποϊκοτάρει τη Eurovision.
Πιστεύεις ότι θα μπορούσε μία γιορτή της μουσικής, όπως είναι η Eurovision, να μειώσει τις διαφορές;
Κατερίνα Ντούσκα: «Ξεκάθαρα. Έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις αυτό το θέμα, το μποϊκοτάζ. Για μένα η Eurovision ήταν πάντα ένας διαγωνισμός φιλίας, ενότητας και πολυπολιτισμικότητας. Αυτό πρεσβεύει σαν μουσικός διαγωνισμός, ανεξάρτητα από τη χώρα που τον φιλοξενεί κάθε χρόνο. Σαν Κατερίνα είμαι μουσικός, δεν είμαι πολιτικός, δεν μπορώ να μιλήσω για τις πράξεις καμιάς κυβέρνησης, κανενός κράτους.
Σαν μουσικός θεωρώ ότι ο σκοπός της τέχνης είναι να ενώνει τον κόσμο, όχι να τον διχάζει και γι’ αυτό δεν πρέπει να λογοκρίνεται η μουσική. Αν αυτό με ρωτάτε. Δεν έχω δει ποτέ τον διαγωνισμό να συμπεριφέρεται ρατσιστικά και να κάνει διακρίσεις. Άλλο το τι κάνουν τα κράτη. Και για αυτό θεωρώ ότι έχει αντέξει τόσο πολύ μέσα στον χρόνο η Eurovision.
Το Ισραήλ πάντα συμμετείχε και αγκαλιαζόταν από αυτόν τον διαγωνισμό. Κάθε χρόνο θα φιλοξενηθεί κάπου ο διαγωνισμός, δεν είναι πολιτικό το θέμα. Σκοπός του είναι να γεφυρώνονται οι διαφορές, συμμετέχουν χώρες από τη Δύση, από την Ανατολή, πολύ διαφορετικά πολιτεύματα μεταξύ τους, διαφορετικές θρησκείες.
Όλοι εκείνη τη στιγμή έρχονται κοντά, συνυπάρχουν σε έναν θεσμό, που αυτό σαν γεγονός είναι φοβερό. Κρατάνε όλοι τη σημαία της χώρας τους σε ένα ενιαίο κοινό, ο ένας δίπλα στον άλλον και όλοι διασκεδάζουν το ίδιο. Δεν υπάρχει έχθρα.
Κι εγώ, μεγαλωμένη στον Καναδά, δεν έχω συνηθίσει σε κάτι άλλο. Ήμουν σε μία σχολική τάξη 40 παιδιών, όπου σχεδόν το κάθε παιδί ήταν από διαφορετική χώρα, καταγωγή. Αυτό είναι το φυσικό μου περιβάλλον και μου αρέσει πάρα πολύ που έχουμε έναν πανευρωπαϊκό διαγωνισμό, ο οποίος επεκτείνεται.
Χάρηκα πολύ επίσης, που έμαθα ότι φέτος για πρώτη φορά θα μεταδοθεί απευθείας και στον Καναδά. Είναι φοβερό. Τελειώνει ο διαγωνισμός. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, ό,τι κι αν γίνει, τι θα ήθελες ο κόσμος να πάρει από τη συμμετοχή σου; Την ψυχή μου. Είναι πολλά τα πράγματα που θέλω.
Αρχικά θα ήθελα να μπορέσω να επικοινωνήσω πραγματικά τον εσωτερικό μου κόσμο, να με κατανοήσει το κοινό, να γίνει μια ψυχική σύνδεση. Να κατανοήσει από πού προέρχομαι, ποια είμαι, γιατί και πώς λέω αυτά που λέω. Αυτή είναι η πραγματική σύνδεση, που όταν συμβαίνει είναι μαγική.
Το δεύτερο είναι, προφανώς, να κάνω περήφανη τη χώρα μας και να αναδείξω έναν χώρο ο οποίος δεν προβάλλεται. Είμαστε μία φοβερή γενιά ανθρώπων, με πολυπολιτισμικά ερεθίσματα, είτε γιατί οι περισσότεροι πλέον σπουδάζουν έξω είτε γιατί πολλοί μένουν έξω, επιστρέφουν. Έχει πάρα πολλά να δώσει αυτή η γενιά. Είναι μια τρομερά ανοιχτόμυαλη γενιά και το θεωρώ πολύ βασικό για να προχωράμε στις τέχνες.
Για μένα είναι σημαντικό ότι εκπροσωπώ αυτό τον χώρο και ότι η ομάδα μου απαρτίζεται από τέτοιους ανθρώπους, φοβερούς καλλιτέχνες ο καθένας στον τομέα του, όπου έχουμε όλοι μια κοινή νοοτροπία, μία κοινή ηθική στη δουλειά και ένα κοινό όραμα».