«Τα Μεγάλα Ταξίδια» είναι η νέα δισκογραφική δουλειά που κυκλοφόρησε πριν από περίπου ένα μήνα και σήμανε την επιστροφή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια. Ένα άλμπουμ υπογεγραμμένο από τους Θέμη Καραμουρατίδη σε μουσική και Λήδα Ρουμάνη σε στίχους, μια παραγωγή 9 τραγουδιών που κυκλοφόρησε από την Panik Records.
9 διαδρομές 3 ανθρώπων που ενώθηκαν καλλιτεχνικά προκειμένου να μας ταξιδέψουν σε ήχους αν μη τι άλλο επηρεασμένους από ποικίλες μελωδίες, άλλοτε ήχους απλούς- ακουστικούς που αναδύουν οικειότητα και ζεστασιά και ένα κλίμα φιλικό μεταξύ των συντελεστών, κι άλλοτε ήχους ορχηστρικούς και πομπώδεις μουσικά, που αποπνέουν θεατρικότητα, πότε ένταση πότε γλυκύτητα, πότε σκοπό και πότε ανάγκη.
Η Ελληνίδα σοπράνο που σύμφωνα με τους New York Times συνδυάζει την γλυκύτητα με τη θέρμη, την καθαρότητα και την ευαισθησία με την μελαγχολία, κι όλα αυτά στα πλαίσια μιας μουσικής τέχνης που είναι άξια σεβασμού, μετά από τρεις δεκαετίες σταθερής πορείας τόσο με την ποιότητα της δουλειάς της όσο και με την όμορφη επαφή που διατηρεί με το κοινό της, επέλεξε να συνεργαστεί με δύο αξιόλογους δημιουργούς της νέας γενιάς, και απ’ ότι φαίνεται έπραξε σωστά. Κι αυτό διότι οι ερμηνευτές όσο καλοί ή όχι κι αν είναι με την τέχνη τους, πάντα θα γίνονται έρμαια δημιουργών, τόσο συνθετών όσο και στιχουργών που είτε θα τους εξυψώνουν είτε θα τους ρίχνουν, χωρίς αυτό να σημαίνει πως κι οι λάθος συνταγές δεν συγχωρούνται.
Αν και το άλμπουμ αυτό δεν είναι κομμένο και ραμμένο στα δικά μου προσωπικά μουσικά γούστα, και απέχει ελαφρώς από τα σημεία και τις αναφορές μου, μπορώ να εκτιμήσω ακούγοντάς του τόσο το ταξίδι όσο και τον προορισμό, που δεν είναι άλλος από την τέχνη, εν προκειμένη την μουσική.
Όμορφοι στίχοι, σπουδαία ερμηνεία, καθαρότητα στην παραγωγή, και μια μουσική που αν και θυμίζει πρόσφατα ανοιγμένο περιτύλιγμα της Βαβέλ, αλλάζει συνεχώς συνθέσεις και ηχοχρώματα με τρόπο τολμηρό, πράγμα που δίνει αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον στον δίσκο.
Θα κλείσω με την πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό μόλις άκουσα τα μεγάλα ταξίδια. Κάτι μου λείπει, κι αυτό καταλήγω πως είναι η εικόνα. Κομμάτια της εν λόγω παραγωγής θα μπορούσα να φανταστώ να δένουν άρτια με σκηνές μιας σειράς ή μιας ταινίας.
Ο δίσκος αυτός είναι για μένα το soundtrack ενός ταξιδιού που αξίζει να κάνεις, έστω και μία φορά.