Έλληνας τραγουδοποιός, γεννήθηκε σαν σήμερα (20 Φεβρουαρίου) το 1957 στη περιοχή των Αθηνών.
Ο λόγος για τον Ορφέα Περίδη.
Σπούδασε μουσική, και κατέχει πτυχίο αρμονίας και κλασσικής κιθάρας. Ξεκίνησε τραγουδώντας και παίζοντας κιθάρα σε διάφορα μαγαζιά έως το 1990, όπου τον βρίσκουμε να συμμετέχει στον δίσκο του Νίκου Παπάζογλου «Σύνεργα» με τρία τραγούδια, τα «Μάτια μου», «Φεύγω» και «Θάνατο θέλω τραγικό».
Λίγο αργότερα, στους Αγώνες Τραγουδιού της Καλαμάτας, με το τραγούδι «Ο Ρομπέν των καμένων δασών» καταφέρνει να πάρει το τέταρτο βραβείο, ενώ το 1993 τον συναντάμε να κυκλοφορεί πλέον και τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «αχ ψυχή μου φαντασμένη», άλμπουμ που περιλαμβάνει τραγούδια ιδιαιτέρως γνωστά και αγαπητά στο ελληνικό κοινό μέχρι και σήμερα, όπως η «Φωτοβολίδα», το «Ζηλεύει η νύχτα» κ.α.
Ο δεύτερος κατά σειρά και καλύτερος κατά την κοινή γνώμη δίσκος του «Καλή σου μέρα αν ξυπνάς», θα κυκλοφορήσει λίγο αργότερα, το 1996. Τραγούδια σταθμός για την καριέρα του ιδίου, το «Κάτι μου κρύβεις» και το «Αχ να σε δω».
Το 1998 τον συναντάμε και σε ρόλο συνθέτη στον δίσκο του Μανώλη Λιδάκη «ο ήλιος του Γενάρη», ενώ έναν χρόνο μετά, κυκλοφορεί και ο τρίτος κατά σειρά προσωπικός του δίσκος με τίτλο «για πού το ‘βαλες καρδιά μου».
Το 2000 γράφει μουσική για τα θεατρικά έργα «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη και «Ο Πειρασμός» του Γρηγορίου Ξενόπουλου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη.
«Στο πρώτο πρώτο πέταγμα» ονομάζεται ο δίσκος που κυκλοφόρησε το 2001, ένας δίσκος διαφορετικός από τους προηγούμενους, αφού αποτελούνταν αποκλειστικά από παιδικά τραγούδια, ενώ το 2003 κυκλοφορεί έναν από τους πιο καλοδουλεμένους του δίσκους, εν ονόματι «τι θα πει ζωή».
Ακολουθούν, ο δίσκος «Απ’ το παράθυρο κοιτώ» του 2004 με συμμετοχή του Σωκράτη Μάλαμα κ’ του Διονύση Σαββόπουλου, ο δίσκος «Κάποιον αγαπάει ακόμα» του 2007, ο δίσκος του 2009 «LIVE και με τους φίλους του», και ο δίσκος του 2011 με τίτλο «Ονειροπόλων μόχθοι», ένα θεματικό έργο – αφιέρωμα στους δώδεκα μήνες.
Μια παρουσία ευγενική θα έλεγε κανείς στον χώρο του σύγχρονου ελληνικού πεντραγράμμου, μια «Φωτοβολίδα» για το έντεχνο λαϊκό τραγούδι, ένας καλλιτέχνης που όλοι τραγουδήσαμε και τραγουδάμε ακόμα, οι πρώτες μας συγχορδίες κάποια χρόνια πριν, οι βραδινές μας αφιερώσεις μας κάποια καλοκαίρια μετά.