Το θέατρο είναι για μένα ένα από τα τελευταία προπύργια της δημοκρατίας στο σύγχρονο κόσμο: εξ ορισμού βιώνεται στο “εδώ και τώρα” από πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα, θέτοντας (με απλό, “πρακτικό” και άρα καίριο τρόπο, την ώρα που επί σκηνής οι ρόλοι “συγκρούονται”) ερωτήματα σε σχέση με το πώς όλοι ζούμε τη ζωή μας, πώς είναι και πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα. Θέατρο υπάρχει εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια. Σε όσους το αγαπούμε, θεατές και επαγγελματίες, είναι σαφές πως εμείς έχουμε ανάγκη το θέατρο και όχι εκείνο εμάς. Για μένα λοιπόν, η καθιέρωση της “παγκόσμιας ημέρας θεάτρου” δεν έχει την έννοια μιας “έκκλησης” η μιας “υπενθύμισης”, όπως συνήθως οι “παγκόσμιες μέρες”, αλλά μιας ευκαιρίας σταθούμε και να γιορτάσουμε αυτό το οποίο αγαπούμε, επαγρυπνώντας φυσικά για τυχόν προσπάθειες φίμωσης του σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.
Ο Νίκος Γιαλελής είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Βεάκη και του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2002-2003 παρακολούθησε το Εργαστήρι Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου. Τον Απρίλιο κάνει πρεμιέρα η παράσταση »Ενας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ» του Ιάσονα Σίγμα στο Εθνικό Θέατρο κι έχει το ρόλο του Βλάντο.