βρέχει σε όλες τις γυναίκες που αγάπησα
Γιάννης Ευσταθιάδης
Έπεφτε το κορμάκι σου και το ‘χτιζα με χάδια
την ώρα που ‘σβησε το φως
κι άναψαν τα σκοτάδια
Είδα το μαύρο που `κρυβες με σάρκα και με δέρμα
κι ανάμεσα στα δόντια σου
το σ’ αγαπώ σαν κέρμα
Τρόμαξα κι άναψες το φως η νύχτα έκανε πίσω
σαν φίδι που δεν πρόλαβα
καλά να το χτυπήσω
Κι άφησε στο σεντόνι μας το μαύρο της το ντύμα
όλο το βράδυ πάσχιζα
να κόψω αυτό το νήμα
Γυάλινα Γιάννενα, 1989
*Φωτογραφία: Από το προσωπικό αρχείο του Γιώργη Χαριτάτου, Γιάννενα (Ιανουάριος, 2019)