Από τη μεγάλη οπή του τοίχου
Σε δέχτηκα ανάθημα από τα χέρια του χειμώνα
Σε κοίταζα να διασχίζεις τους δαχτύλιους άμμου
των θωράκων
Όπως η γενιά των μελαγχολικών στο περιβόλι
των παιχνιδιών
Πάνω στο χορτάρι του μολύβδου
Πάνω στο χορτάρι των μεταλλικών υπολειμμάτων
Πάνω στο χορτάρι που δεν λαχανιάζει ποτέ
Εκτός του οποίου η ομοιότητα των εγκαυμάτων με το
μοιραίον τους δεν είναι ποτέ τελεία
Ας κάνουμε έρωτα.
Από τη συλλογή «Το αδέσποτο σφυρί»
Μετάφραση: Σωκράτης Κ. Ζερβός | Εστία, 1992