Μάρθα Φριντζήλα: «Δεν μπήκα ποτέ στον πειρασμό να επιλέξω ανάμεσα στο θέατρο και το τραγούδι»

Κείμενο: Σοφία Ζήση
sofiazissi1@gmail.com


Η Μάρθα Φριντζήλα παρουσιάζει υλικό από τη δισκογραφία τη δική της και των καλλιτεχνών που αγαπά πλαισιωμένη από τρεις εξαίρετους μουσικούς. Μια μουσική υπενθύμιση της ομορφιάς που μας περιβάλλει με οδηγό τα λόγια αγαπημένων ποιητών και την ερμηνεία τεσσάρων καλλιτεχνών που συνομιλούν, αναπολούν, πειραματίζονται και εξομολογούνται παίζοντας το σοβαρό τους παιχνίδι επί σκηνής. Mια de profundis παράσταση για φωνή, πιάνο, μπάσο και τύμπανα, τα Σάββατα του Νοέμβρη και το πρώτο του Δεκέμβρη.

Με αφορμή τις Εξομολογήσεις του Σαββάτου στο Γυάλινο Up Stage η καλλιτέχνις απάντησε στις ερωτήσεις της Σοφίας Ζήση.

Δώστε μας μια γεύση από το track list των Εξομολογήσεων του Σαββάτου. Εκτός από την ‘Εκδρομή’ του Χατζιδάκι, τι άλλο θα ακούσουμε; Θα ακούσετε από Γιώργο Μητσάκη μέχρι Τομ Γουέιτς. Υπέροχα τραγούδια του Μάνου Λοίζου, του Ορφέα Περίδη, του Μίκη Θεοδωράκη, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Βασίλη Μαντζούκη, του Διονύση Σαββόπουλου και άλλων, παραδοσιακά ελληνικά, ισπανικά, ρώσικα, ναπολετάνικα, ρεμπέτικα, ρομαντικά και καψούρικα όλα ενορχηστρωμένα και εκτελεσμένα από τρεις σπουδαίους μουσικούς: τον Τάκη Φαραζή, τον Αντώνη Μαράτο και τον Βασίλη Μαντζούκη.

Σε τι διαφέρει και σε τι μοιάζει από τις προηγούμενες μουσικές σας εμφανίσεις;
Θα έλεγα πως μοιάζει στο φαινομενικά “ασύνδετο” των επιλογών και διαφέρει στην ενορχήστρωση και την εκτέλεση. Επίσης, τα περισσότερα τραγούδια τα λέω πρώτη φορά σε κοινό.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μιλήστε μας για τα πρώτα σας χρόνια στην τέχνη. Ήταν δεδομένο για σας ότι θα ακολουθήσετε αυτή την πορεία ή εξελιχθήκατε με τρόπο που δεν περιμένατε;
Ναι, ήταν δεδομένο για μένα ότι θα ακολουθήσω καλλιτεχνική πορεία. Από παιδί τραγουδούσα, έγραφα ποιήματα και θεατρικά έργα, έπαιζα θέατρο και ζωγράφιζα. Άρα είναι μάλλον οι προδιαγραφές μου αυτές και δεν αμφέβαλα ποτέ.

Είναι πρακτική ανάγκη για σας η παράλληλη ενασχόληση με πολλές καλλιτεχνικές δραστηριότητες ταυτόχρονα;
Όπως σας είπα, είναι αυτή η φύση μου μάλλον. Δεν θυμάμαι να με ενδιέφερε ποτέ κάτι άλλο ώστε να ασχοληθώ σοβαρά. Και βέβαια, δεν μπήκα ποτέ στον πειρασμό να επιλέξω ανάμεσα στο θέατρο και το τραγούδι. Οι τέχνες με τις οποίες ασχολούμαι είναι αυτόνομες και αλληλένδετες την ίδια στιγμή. Θα ήταν δύσκολο να ασχολούμαι και με τα δύο, αν αγαπούσα την πολιτική και το θέατρο το ίδιο, ας πούμε.

Στο θέατρο ασχολείστε με κλασικά κείμενα. Σχεδιάζετε να καταπιαστείτε με σύγχρονο, ξένο ή Ελληνικό κείμενο;
Παράλληλα με το αρχαίο δράμα όλα αυτά τα χρόνια καταπιάνομαι με σύγχρονα ελληνικά και ξένα έργα. Έχω σκηνοθετήσει έργα των Γιάννη Μαυριτσάκη, Λιουντμίλλας Πετρουσέφσκαγια, Ρόλαντ Σιμμελπφένιχ, Μαριβώ, Λαμπίς, Ιάκωβου Καμπανέλλη, Μάρκου Αντώνιου Φώσκολου, Μέντη Μποσταντζόγλου, Αλφρέ ντε Μυσσέ, Λευκάδιου Χερν, Ευγένιου Σβαρτς, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Σάμιουελ Μπέκετ και έχω δραματοποιήσει την Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ του Νικολάι Λέσκοφ και την Αθώα Ερέντιρα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές. Τώρα ασχολούμαι με το δράμα Κάιν του Λόρδου Βύρωνα που θα ανεβάσουμε στο Αστεροσκοπείο Αθηνών τον Μάρτιο.

Πώς βλέπετε να διοχετεύεται το νέο ταλέντο σήμερα στο θέατρο ή στη μουσική; Φαίνεται να λείπουν χώροι που μπορούν να λειτουργήσουν ως πόλοι ή στέγη για τους νεότερους. Νιώθετε πως το Baumstrasse προσπαθεί να αναπληρώσει αυτή την ανάγκη;
Θα διαφωνήσω μαζί σας, η Αθήνα βρίθει από χώρους έκφρασης και δημιουργίας για νέους καλλιτέχνες. Σκηνές, θέατρα, μπαράκια, ισόγεια, γκαράζ, αποθήκες ξεφυτρώνουν κάθε μέρα. Αυτό που λείπει είναι οι χώροι εκπαίδευσης στην τέχνη. Το Baumstrasse είναι ένας χώρος εκπαίδευσης κατά κύριο λόγο, οπότε απευθύνεται σε όποιον νιώθει την ανάγκη να εκπαιδευτεί και να εργαστεί στην τέχνη και ενίοτε δίνει βήμα και σε καλλιτέχνες που συμφωνούν με την αισθητική και τις αρχές του.