Γιάννης Σκαραγκάς: «Στο μάθημα μεταφέρω έναν κόσμο γνώσης αλλά και χειροπιαστής μαγείας»

Συνέντευξη στον Θοδωρή Μπόνη (thodoris.bonis@gmail.com)
Ο Γιάννης Σκαραγκάς απάντησε στις ερωτήσεις του Θοδωρή Μπόνη με αφορμή τα σεμινάρια του Ιανού. Ο συγγραφέας θα διδάξει φέτος σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και με τη μέθοδο διδασκαλίας e-learning τις θεωρίες και τις τεχνικές του σεναρίου, καθώς και τη μυθοπλασία και τα εργαλεία των διηγημάτων. Ένας εκπαιδευτικός κύκλος που θα ξεκινήσει τον Νοέμβριο.

Διδάσκετε αυτόν τον χειμώνα στον IANOS τρία σεμινάρια δημιουργικής γραφής, εκ των οποίων τα δύο αφορούν το σενάριο στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό. Η πρώτη μου δουλειά στο σενάριο ήταν πριν από 18 περίπου χρόνια όταν έγραψα την Επιφάνεια για το Mega. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει διάφορες συνεργασίες, και με ενδιαφέρει να διατηρώ τον χαρακτήρα και τη λογική του τρόπου με τον οποίο δουλεύω. Με ενδιαφέρει δηλαδή να συνδέω το μάθημα με μια επαγγελματική δεξαμενή εργαλείων και κριτηρίων, που δεν το κάνουν μόνο πιο απολαυστικό, αλλά και πιο ρεαλιστικό στο περιεχόμενο και το στόχο του. Το συγκεκριμένο μάθημα απευθύνεται τόσο σε αυτούς που δεν έχουν εμπειρία από το σενάριο, όσο και σε εκείνους που έχουν προσπαθήσει στο παρελθόν να καταπιαστούν με αυτό. Το ίδιο μάθημα για το σενάριο θα υπάρχει και σε μορφή εξ-αποστάεως διδασκαλίας για τους φίλους εκτός Αθήνας.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το τρίτο σεμινάριο για το διήγημα και τη νουβέλα έχει τίτλο «Μυθοπλασία – Εργαλεία, ψεύδη και χειρισμοί». Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και τι μπορεί να μάθει σε αυτό το εργαστήριο ο εκπαιδευόμενος; Πρόκειται για τον εκπαιδευτικό κύκλο που ξεκίνησε από το 2017 στον Ιανό της Θεσσαλονίκης και συνεχίζεται. Αγαπώ το διήγημα γιατί άνοιξε τα πιο συναρπαστικά μονοπάτια στην πορεία μου. Γράφω σε δύο γλώσσες και την τελευταία δεκαετία συνεργάζομαι με κάποια από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά στην Αμερική. Αυτή την εμπειρία επιδιώκω να μεταφέρω και στο μάθημα. Έναν κόσμο γνώσης αλλά και χειροπιαστής μαγείας για το τι μπορεί να σημαίνουν οι μικρές ιστορίες μας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ποια είναι η θέση σας στο αν η δημιουργική γραφή έχει νόημα; Η πρώτη φορά που μπήκα σε αίθουσα ως δάσκαλος, ήταν σε κάποιο πανεπιστήμιο στις μεσοδυτικές πολιτείες της Αμερικής το 2008. Είχα τελείως διαφορετικές απόψεις τότε. Υπάρχουν αμέτρητες αναλύσεις και σχολές γύρω από το αντικείμενο της δημιουργικής γραφής, και αν θέλουμε να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση, πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στις λεπτομέρειες και κυρίως στις παραδόσεις ανάμεσα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Προσωπικά είμαι ανοιχτός σε κάθε επιχείρημα. Θεωρώ όμως ότι δεν υπάρχει κανένας σοβαρός διάλογος που να ξεκινάει με επιχείρημα τις προσωπικές μας εντυπώσεις.

Έχετε δοκιμαστεί σε όλα τα είδη του γραπτού λόγου. Ποιο θεωρείτε ότι ενέχει τον μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας; Το ύψος και το βάθος στην τέχνη που συγκινεί εμένα, δεν έχει να κάνει με τα είδη, αλλά με τη δεξιοτεχνία και τη συγκίνηση του αποτελέσματος.

Έχοντας μία αξιοσημείωτη συγγραφική πορεία στο εξωτερικό, πώς αποτιμάτε την ελληνική εκδοτική πραγματικότητα; Με συγκινεί καταρχάς ο βαθμός γενναιότητας και το επίπεδο κάποιων Ελλήνων μικρών εκδοτών. Είναι θαύμα το ότι δεν έχει διαλυθεί τελείως ο χώρος του βιβλίου—και αυτό οφείλεται στο πείσμα και τις αντοχές των εκδοτών. Από την άλλη είναι δυστυχώς απογοητευτικό το ότι η κρίση αυτή δεν υποκίνησε περισσότερες συνεργασίες, και ακόμα ξοδευόμαστε σε αστείους πλέον ανταγωνισμούς. Η εκδοτική ζωή στην Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή ένας χαοτικός, αχαρτογράφητος κόσμος. Είναι όμως και η μικρογραφία του δημόσιου βίου και του χαρακτήρα μας: έχει αξιοθαύμαστα αλλά και αμήχανα χαρακτηριστικά.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τι θα συμβουλεύατε στους νέους συγγραφείς της χώρας μας; Θα παροτρύνατε κάποιον επίδοξο συγγραφέα να επιχειρήσει ένα ανάλογο εγχείρημα με το δικό σας στο εξωτερικό; Δεν είναι μια συνταγή που αποφασίζεις να ακολουθήσεις, με την έννοια ότι για πολλά χρόνια δεν ήξερα αν η ικανότητά μου να γράφω σε δύο γλώσσες θα αποδώσει καρπούς. Θα τόνιζα όμως ένα άλλο πολύ σημαντικό κομμάτι: Ξέρω συγγραφείς σε όλο τον κόσμο που κατάφεραν να βρουν το δρόμο τους σε μια διεθνή λογοτεχνική σκηνή, μιλώντας τη δική τους γλώσσα, με βάση τις αρετές και την ποιότητα της δουλειάς τους. Η παρουσία εκτός συνόρων ποτέ δεν αποτέλεσε για μένα αυτοσκοπό. Ήρθε απλώς ως κίνητρο όταν στα ξεκινήματά μου συνειδητοποίησα ότι δεν με ενδιέφερε ένα συγκεκριμένο κέντρο που διακινούσε τους δικούς του Έλληνες συγγραφείς σε διάφορα φεστιβάλ στο εξωτερικό. Είχα πει ότι θα έρθει ώρα που δεν θα έχω πια τίποτα να ζηλέψω γιατί θα έχω συναρπαστικότερες επιλογές. Αυτό ακριβώς προσπάθησα και πέτυχα. Το δικαίωμά μου να υπάρχω όπου θέλω στον κόσμο με βάση την αξία της δουλειάς μου και όχι επειδή συγκαταλέγομαι σε κρατικές λίστες και κρατικοδίαιτες παρέες.

Στο τελευταίο σας μυθιστόρημα με τίτλο «Λαχτάρα που περίσσεψε από χθες» παρουσιάζετε μία γυναίκα, τη Δανάη, η οποία επιθυμεί να εκδώσει ένα λογοτεχνικό περιοδικό στα τέλη του 19ου αιώνα. Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να αποτελέσει σήμερα ένα μέσο επανάστασης έστω και σε προσωπικό επίπεδο; Η λογοτεχνία είναι η απόλαυση του ανθρώπινου. Σε έναν κόσμο που χάνει τα ανθρωπιστικά του χαρακτηριστικά, βεβαίως και μπορεί να αποτελέσει και προσωπική επανάσταση και πολλά άλλα πράγματα. Αν δεν μπορεί η απόλαυση να σε μεταμορφώσει σε κάτι καλύτερο, τι θα μπορέσει;.

Ζώντας τόσο στην Ευρώπη όσο και στις Η.Π.Α., σε ποιο βαθμό πιστεύετε ότι έχουν χάσει τη δυναμική τους τα καθιερωμένα πατριαρχικά πρότυπα; Είναι μια εξαιρετικά δύσκολη ερώτηση και δεν μπορώ να γενικεύσω. Θα χρησιμοποιήσω ένα οικείο μου παράδειγμα, την υπόθεση Κάβανο στις ΗΠΑ που ανέσυρε στην επιφάνεια ορισμένες ασύλληπτα δυσάρεστες αλήθειες. Από τη μια με τρομάζει μια πατριαρχική κοινωνία όπου η παρενόχληση και η προσβολή της γενετήσιας ελευθερίας και αξιοπρέπειας αποδίδονται στην αντρική εφηβική ιδιαιτερότητα. Είναι θλιβερό αν σκεφτείς ότι μια ευρύτερη κουλτούρα, σχετική με τις αντρικές αδελφότητες, νομιμοποιεί εδώ και δεκαετίες αυτές τις συμπεριφορές σε βάρος των γυναικών. Από την άλλη, ζώντας από κοντά όλο αυτό το διάστημα τις αντιδράσεις του φιλελεύθερου κόσμου στην Αμερική, φυσικά και πιστεύω ότι κλονίζονται σε βάθος τα καθιερωμένα πρότυπα, και χαίρομαι που κινητοποιούνται πλέον πιο δυναμικά οι δημοκρατικές δυνάμεις του δυτικού κόσμου.

Ο Γιάννης Σκαραγκάς είναι πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος. Έχει στο ενεργητικό οκτώ βιβλία με πιο πρόσφατο το ιστορικό μυθιστόρημα, Λαχτάρα που περίσσεψε από χτες (Κριτική, 2018). Έχει εργαστεί για πολλά χρόνια στον χώρο της τηλεόρασης, αλλά και του κινηματογράφου. Έχει υπογράψει το σενάριο πέντε τηλεοπτικών σειρών, και έχει εργαστεί σε μεγάλες εταιρείες κινηματογραφικών παραγωγών. Γράφοντας στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά, διηγήματα και ποίησή του δημοσιεύονται την τελευταία δεκαετία από γνωστά αμερικανικά λογοτεχνικά περιοδικά όπως: World Literature TodayCopper ΝickelAmerican ChordataThe Charles CarterThe Tower JournalSpilled MilkMidnight Circus, κ.ά. Είναι μέλος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και υπότροφος του ιδρύματος Fulbright. Έχει γράψει επτά θεατρικά έργα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ των οποίων το Prime Numbers που ήταν υποψήφιο για τα New York Innovative Theatre Awards στη Νέα Υόρκη το 2009 και το Courage στο θέατρο Keller 62 στη Ζυρίχη το 2017 με την Ruth Schwegler.  Έχει τιμηθεί ως συγγραφέας από κορυφαία ιδρύματα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Το 2018 βραβεύτηκε από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο για το αμερικανικό του διήγημα How to Draw Human Figures (Copper Nickel 2018). Το έργο του Η Κυρά της Ρω θα παιχτεί στο πρόγραμμα του Centre for the Art of Performance του UCLA στις ΗΠΑ το 2019.
Πληροφορίες για τα μαθήματα θα βρείτε εδώ:
Σενάριο (Αθήνα): https://ianos-seminaria.gr/el/market/product/5099
Σενάριο (e-learning): https://ianos-seminaria.gr/el/market/product/5100
Διήγημα-Νουβέλα (Θεσσαλονίκη): https://ianos-seminaria.gr/el/market/product/4989