ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Επιμέλεια: Γιώργης Χαριτάτος hardim93@gmail.com Ως πότε θα γυρνάς στ’ ουρανού τα πλάτη αργυρή, πασίφαη, πλησίφαη, γεμάτη, μισή σα δρεπάνι, σα μαγεία φωτεινή, δέσμη φώτων, σφυρί που αργάζει, χρυσή, μια φεγγόρροη στεφάνη;…
Διαβάστε περισσότερα...

Επιμέλεια: Γιώργης Χαριτάτος hardim93@gmail.com Ω, αν μόνο κάποτε έρθει ο καιρός, η μόνωση πλησίον μιας παραλίας μακρινής να πληροί όλα τα φοβερά κενά της ζωής και των νυχτών της, όλους τους αγώνες με το Aγνωστο και το Μαύρο,…
Διαβάστε περισσότερα...

Ποτέ στ’ αλήθεια δεν το ’μαθα τι είναι τα ποιήματα. Είναι πληγώματα είν’ ομοιώματα φενάκη φρεναπάτη; Φρενάρισμα ίσως; ταραχώδη κύματα; τι είναι τα ποιήματα; Είν’ εκδορές απλά γδαρσίματα; είναι σκαψίματα; Είναι ιώδιο; Είναι…
Διαβάστε περισσότερα...

Επιμέλεια: Γιώργης Χαριτάτος har_dim@hotmail.com H πιο γλυκιά παρθένα Στολίζει το δωμάτιο Ευφραίνει την περισυλλογή Ας πούμε πως είμαστε ευτυχείς Kι είναι η σειρά μας Nα βρεθούμε αθάνατοι, Nα φιλήσουμε την ομορφιά Στα χείλη Και…
Διαβάστε περισσότερα...

Επιμέλεια: Γιώργης Χαριτάτος Ε:hardim93@gmail.com) Δεν ήσαν περαστικοί κομήτες ούτε καν στιγμιαίοι διάττοντες τ’ αστέρια που ονειρευτήκαμε – το πολύ καύτρες μέσα στη νύχτα απ’ τα τσιγάρα που τινάζαμε κι η πύρινη τροχιά τους μόλις…
Διαβάστε περισσότερα...

Επιμέλεια Γιώργης Χαριτάτος ((hardim93@gmail.com) Θα ’ρθώ κοντά σου πάλι σαν παιδί που τ’ αγαπούν οι γυναίκες. Είσαι το πλατύ ποτάμι. Στην ερημιά σου, να ’ρχονται τ’ απόγευμα οι βοσκοί να πλένουν τη φωνή τους. Υποταγή (Από τη…
Διαβάστε περισσότερα...

Επιμέλεια Γιώργης Χαριτάτος ((hardim93@gmail.com) Ερχόταν πράγματι βροχή· ο αέρας είχε σταματήσει κι ο ουρανός χαμήλωνε σταχτής. Μα μ’ όλες τις πρώτες ψιχάλες Δεν έβρεξε στο τέλος. Τώρα μου γράφεις· «Είπα ότι θα βρέξει…» Εν τούτοις…
Διαβάστε περισσότερα...

όταν ο θεός αποφάσισε να δημιουργήσει τα πάντα πήρε μια ανάσα μεγαλύτερη και από τσίρκου μπάντα και έτσι άρχισαν τα πάντα όταν ο άνθρωπος αποφάσισε να καταστραφεί το ήταν χώρισε απ' το θα και βρίσκοντας μόνο το γιατί το συνέθλιψε…
Διαβάστε περισσότερα...

Οδηγός μαγειρικής Είχα κι εγώ μια μητέρα. Όλοι δικαιούνται από μία. Δεν ήξερε να μαγειρεύει. Στο τραπεζομάντηλο κεντούσε φαγητά. Ο αδελφός μου όλο πεινούσε. Εγώ πάχαινα συνέχεια. Όταν τελικά μας εγκατέλειψε, αγοράσαμε μια χύτρα…
Διαβάστε περισσότερα...

Η Αισιοδοξία ανήκει στη συλλογή των τελευταίων ποιημάτων του ποιητή 1928. Τα ποιήματα (1913 -1928), εκδόσεις Νεφέλη - Αθήνα 1992.
Διαβάστε περισσότερα...

Ευχές κροτίδες και φιλήματα ανταλλάσσουν οι άγιες μέρες μεταξύ τους κι εγώ χτυπώ την πόρτα σου όχι για να εισέλθω μολονότι κατάλληλο είναι το σώμα που φορώ με προϋπηρεσία έντιμη μακρά έξωθεν του Νυμφώνος. Βγες άφοβα. Όχι…
Διαβάστε περισσότερα...

Τραγωδία Κανείς δεν σκέφτηκε να κλείσει φεύγοντας την πόρτα κανείς δεν σκέφτηκε τον άνεμο που θα ‘ρχονταν σε λίγο κανείς δεν σκέφτηκε τι άφηνε και τι έπαιρνε κοντά του φύλλα μαχαίρια βλέμματα ή τα τελευταία λόγια που θα ‘διναν στην…
Διαβάστε περισσότερα...

Χάρτης πέντε σημείων Τα μάτια της εκτέλεσαν δύο πλήρεις περιστροφές με τεχνική επιδέξιου άλτη κρύβοντας την αλήθεια στη δυσκαμψία της γλώσσας Μέχρι να πετάξει το στόμα και το χαμόγελό της από το παράθυρο άφησε τα χέρια λυτά να…
Διαβάστε περισσότερα...

Το σπίτι κοντά στη θάλασσα Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν. Έτυχε να 'ναι τα χρόνια δίσεχτα πολέμοι χαλασμοί ξενιτεμοί κάποτε ο κυνηγός βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιά κάποτε δεν τα βρίσκει - το κυνήγι είταν καλό στα χρόνια μου, πήραν…
Διαβάστε περισσότερα...

«Σύνδρομο» Κοιτάζοντας τόν πίνακα τοῦ Πικάσο «Τό Ὄνειρο» Ἔχω κρεμάσει αὐτόν τόν πίνακα σάν δόλωμα στή συμπαγῆ ἐπιπεδότητά μου μήπως τσιμπήσει τανυσμός γκρεμιστῆς, τόν ἔχω σάν φουρνέλο μή καί τήν ἀνατίναζε συθέμελα τή συμπαγῆ…
Διαβάστε περισσότερα...

«Το νόημα» Από την ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Παπαχαράλαμπου «Είναι», Εκδόσεις ΦΡΜΚ, 2015.
Διαβάστε περισσότερα...

19. Βλέπω στον ύπνο μου τον ύπνο σου. Σε βλέπω να με βλέπεις στο όνειρο σου. Εκεί σου φώναζα ονομάσου. Τι μπαίνεις έτσι ανώνυμος; Μα τελευταία δεν μου το λες, γι' αυτό ξεχνώ και το δικό μου. Κι άμα σε δω να αλλάζεις κι όνειρο…
Διαβάστε περισσότερα...

«Γαλάζια Μηχανή» (απόσπασμα) δ' Ξύπνησα, με μιαν αφή αλαφριά στο πρόσωπο από χέρι ανθρώπινο. Σχίζαμε τον κάμπο, ένα ύφασμα γεμάτο μπαλώματα – του ήρωα η ψυχή. Με σταλαγμένη στα μάτια μου τη στάλα του κήπου. Με δυο λόγους…
Διαβάστε περισσότερα...

«Σονετάκι» Γρήγορα πέρασεν η ώρα που, καθώς είχαμε ορίσει (σε λάμψη, σε βροντή, σε μπόρα), τους φίλους θα ΄χα συναντήσει. Γρήγορα έφυγεν η ώρα που μας εδόθη, κι έχουν σβήσει τα φώτα της γιορτής· τα δώρα κανείς δεν βρέθηκε…
Διαβάστε περισσότερα...

«Ούτε ο μισός» Στράφηκα να μιλήσω στο Θεό για την απελπισία του Κόσμου· χειρότερο έγινε, όμως, το κακό σαν ένοιωσα πως ήμουν μοναχός μου. Στράφηκε –μη γελάσετε θνητοί– ο Θεός σε μένα να μιλήσει. Βρήκε, όμως, ότι έλειπα από κει…
Διαβάστε περισσότερα...

«Κατά παντός υπευθύνου» Το κακό παράγινε αλγεινό κι είναι σκεβρωμένοι οι ώμοι μας απ' το φορτίο των τάφων. Ποιος κερατάς κρατάει τα κίνητρα και ξεχειλώνει τις αόρατες τρύπες και μολύνει το θολό με μελανιές του Κάτω κόσμου; Οι…
Διαβάστε περισσότερα...

«Αντικατοπτρισμός» Κυρά Σελήνη. (Έχει σπάσει ο υδράργυρος;). Όχι. Ποιο παιδάκι έχει ανάψει το φανάρι του; Μόνο μια πεταλούδα φτάνει για να σε σβήσει. Σώπα... Κι όμως μπορεί! Κείνη η πυγολαμπίδα είναι το φεγγάρι. Από την…
Διαβάστε περισσότερα...

«Η μέρα του Νερού» Εγώ γεννήθηκα τη μέρα του Νερού κι ο Έρωτας με βάφτισε στις όχθες της αβύσσου. Κι όταν μεγάλωσα και γνώρισα τη νύχτα, έγινα γλώσσα και γραφή για να κερδίσω την καρδιά σου. Κι εσύ το αίμα σου το έδωσες σε…
Διαβάστε περισσότερα...

«Χειμωνιάτικες παρανοήσεις» Βέβαια, στο βάθος ήταν γελοίο - με τα δυο σακάκια που φορούσα όλοι νόμιζαν πως κρυώνω, «λάθος, βρε κακούργοι, τους λέω, αλλά πως θα θάψω γυμνόν αυτόν τον άλλον που σκοτώσατε μέσα μου;» Από την…
Διαβάστε περισσότερα...

«Ποίηση 1948» τούτη η εποχή του εµφυλίου σπαραγµού δεν είναι εποχή για ποίηση κι άλλα παρόµοια σαν πάει κάτι να γραφή είναι ως αν να γράφονταν από την άλλη µεριά αγγελτηρίων θανάτου γι’ αυτό και τα ποιήµατά µου είν’…
Διαβάστε περισσότερα...

«Δεκαέξι χαϊκού» Τούτο το ακαριαίον ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ Α' Στάξε στη λίμνη μόνο μια στάλα κρασί και σβήνει ο ήλιος. Β' Στον κάμπο ούτ' ένα τετράφυλλο τριφύλλι. Ποιος φταίει απ' τους τρεις; Γ' ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ Αδειες…
Διαβάστε περισσότερα...

«Στες σκάλες» Την άτιμη την σκάλα σαν κατέβαινα, από την πόρτα έμπαινες, και μια στιγμή είδα το άγνωστό σου πρόσωπο και με είδες. Έπειτα κρύφθηκα να μη με ξαναδείς, και συ πέρασες γρήγορα το πρόσωπό σου κρύβοντας, και χώθηκες…
Διαβάστε περισσότερα...

«Μέσα σε σένα» Πώς μαθαίνουμε να πεθαίνουμε μέσα σε σένα, όνειρο. Με τι αρχοντική ομορφιά μάς πας (μεσ' από κήπους που μας φαίνονται όλο και πιο δικοί μας) προς τη μεγάλη γνωριμία με το σκοτάδι. Από την «Ισπανική ανθολογία»…
Διαβάστε περισσότερα...

Ο διψασμένος δε ρωτάει αν το νερό είναι γλυφό Ο πεινασμένος δε θυμώνει αν του πετάξουν ξεροκόμματο κι όταν η καύλα χτυπάει στο μυαλό καλύτερα η προστυχιά παρά η τρέλα «Το κορμί και το σαράκι» εκδόθηκε το 1964 από τις εκδόσεις Διαγώνιος.
Διαβάστε περισσότερα...

«Η πεταλούδα» Μα γεννηθείς την άνοιξη, με τ' άνθη να πεθάνεις, πάνω στης αύρας τα φτερά, στο φως να κολυμπήσεις, το ρόδο το μισάνοιχτο κούνια σου να μην το κάνεις, κι απ' ουρανό κι απ' ευωδιές κι αχτίδες να μεθύσεις. Κι έτσι…
Διαβάστε περισσότερα...

Κατά Μάρκον Τρεις μέρες μείναμε μαζί τρεις νύχτες Δυο φορές πήγε εκείνος να δουλέψει να φέρει κάτι να φάμε μια πήγα εγώ· μόνο δυο ώρες έλειψα. Τη τέταρτη μέρα το πρωί, μόλις άρχιζαν τα νέα στο ραδιόφωνο - λίγο πριν χαθούμε -…
Διαβάστε περισσότερα...

«Ονείρωξη» Παμπάλαιο κορμί κι ακόμη ευλύγιστο. Κορμί γυναίκας που μασάς τον ύπνο μου με τις δαγκάνες των μηρών σου. Προχθές γυμνό κι εψές γδαρμένο να δω απόψε τι δέρμα θα φορέσεις. Παλιό κορμί φιλήδονο ριγμένο στα σπάρτα…
Διαβάστε περισσότερα...

«Ο τρελός λαγός» Γύριζε στους δρόμους ο τρελός λαγός γύριζε στους δρόμους ξέφευγε απ' τα σύρματα ο τρελός λαγός έπεφτε στις λάσπες Φέγγαν τα χαράματα ο τρελός λαγός άνοιγε η νύχτα στάζαν αίμα οι καρδιές ο τρελός λαγός έφεγγε…
Διαβάστε περισσότερα...

«Ημερήσια Διάταξη» Εάν σφίξουμε για λίγο ακόμη τα χέρια θα υπάρξουν περισσότεροι μονόχειρες παρά τυφλοί Δε μιλώ για τη λογική των μητέρων μας που τραβούν το νήμα της συζήτησης μια στο καρφί και μια στο πέταλο χωρίς να…
Διαβάστε περισσότερα...