Στέλιος Πετράκης: «Το θέατρο μπορεί να είναι ο ψυχαναλυτής της κοινωνίας και της εκάστοτε εποχής»
Συνέντευξη στην Εύα Φίλιου (filiou75@gmail.com)
Έχετε ασχοληθεί με την τηλεόραση, το θέατρο, τη συγγραφή, την παραγωγή… Ποιες στιγμές θα ξεχωρίζατε στην καριέρα σας; Σίγουρα η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας μου ήταν η ίδρυση της θεατρικής μου ομάδας, της Ομάδας Παραστατικών τεχνών «akatsuki» και το ανέβασμα του πρώτου μου θεατρικού έργου Techou-Το Τεφτέρι. Η δημιουργία μιας θεατρικής ομάδας που θα παρουσιάζει παραστάσεις της συγκεκριμένης, πολύ αγαπημένης σε εμένα, αισθητικής και θεματολογίας (το «θέατρο του φανταστικού όπως μου αρέσει να το αποκαλώ) αλλά και που θα διερευνά νέους (αλλά και παλαιούς) υποκριτικούς κώδικες και θα πειραματίζεται με αυτούς ήταν ένα όνειρο ζωής για εμένα.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε συναντήσει σε επαγγελματικό επίπεδο; Η πρώτη παράσταση της ομάδας μου. Το «Techou-Tο Τεφτέρι» είναι ένα έργο που το έγραψα εγώ, οργάνωσα και εκτέλεσα ολόκληρη την παραγωγή, το σκηνοθέτησα, επιμελήθηκα την μουσική, έκανα την προώθηση και τις δημόσιες σχέσεις της παράστασης ενώ επιπλέον πρωταγωνιστούσα και σε αυτήν. Έχω δουλέψει πολύ σκληρά και με πολύ σημαντικούς δημιουργούς αλλά ως ηθοποιός ή και ως βοηθός σκηνοθέτη. Σε αυτή την παράσταση όμως οι απαιτήσεις και η κούραση ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Ευτυχώς το αποτέλεσμα με δικαίωσε απόλυτα.
Αυτή την περίοδο μπορούμε να σας δούμε στην παιδική παράσταση ”Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας”. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο και για το ρόλο που υποδύεστε. Το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» είναι πραγματικά μια μαγική και εξαιρετικά διασκεδαστική παράσταση. Η παραγωγή έχει γίνει από τις «Μαγικές Σβούρες», έναν από τους πιο σημαντικούς θιάσους θεάτρου για παιδιά της χώρας. Η διασκευή και η σκηνοθεσία είναι του «εγκέφαλου» των «Μαγικών Σβουρών» Δημήτρη Αδάμη που μετράει πολλά χρόνια με την ομάδα του στις πρώτες γραμμές του παιδικού θεάτρου με πολλές, σημαντικές και επιτυχημένες παραστάσεις. Το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» είναι ένα από τα αγαπημένα μου έργα, κατά την γνώμη μου μαζί με τον Μάκβεθ τα δύο καλύτερα έργα που έχει γράψει ο Σαίξπηρ. Ο ρόλος που υποδύομαι είναι ο μάστορας Πάτος, ένας ρόλος που αγαπώ πολύ και που είχα παίξει ξανά ως φοιτητής στην Δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έτσι, όταν ο Δημήτρης Αδάμης μου πρότεινε αυτόν τον ρόλο και γνωρίζοντας το ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο των παραστάσεων του, αποδέχτηκα αμέσως την πρότασή του.
Τι είναι αυτό που βλέπετε να συγκινεί τα παιδιά στις παραστάσεις σας; Η συγκεκριμένη παράσταση δεν είναι δική μου, είναι του Δημήτρη Αδάμη και των Μαγικών Σβουρών, μέλος των οποίων έγινα και εγώ πέρσι τέτοια εποχή. Τα παιδιά τώρα, είναι πολύ έξυπνοι αλλά και αυστηροί μερικές φορές θεατές. Από εκεί και πέρα μια παιδική παράσταση, κατά την γνώμη μου πάντα, πρέπει να είναι παραμυθιακή, μαγική αλλά να φέρει την αλήθεια της, την αλήθεια των συντελεστών της, τα κίνητρά της πρέπει να είναι ειλικρινή. Μια παιδική παράσταση πρέπει να είναι πολύ προσεγμένη, με ουσία και περιεχόμενο αλλά και οπωσδήποτε πολύ διασκεδαστική! Αν η παράσταση που θα παρακολουθήσουν τα παιδιά υποτιμάει την αισθητική και την νοημοσύνη τους, αν δεν έχει ουσιαστικά νοήματα ή αν υστερεί σε δράση και ρυθμό πολύ δύσκολα θα συγκινήσει τα πανέξυπνα παιδιά της εποχής μας.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι κάποιος να παίζει σε παιδικό θέατρο; Το παιδικό θέατρο είναι ένα είδος θεάτρου με ξεχωριστή βαρύτητα αφού η αποστολή του είναι να φέρει σε επαφή τα παιδιά με την υψηλή τέχνη του θεάτρου. Είναι ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό είδος θεάτρου, εφόσον αυτό γίνεται σοβαρά, και με αίσθημα ευθύνης απέναντι στα παιδιά. Εφόσον γίνεται δηλαδή με τους σωστούς συντελεστές και σέβεται τα παιδιά-θεατές και τους γονείς τους. Το παιδικό θέατρο απαιτεί από τους ηθοποιούς προσόντα και τεχνικές που απαιτούνται και στα μιούζικαλ ή τις παραστάσεις αρχαίου δράματος, ευκολία στην κίνηση, στον χορό, στο τραγούδι, στον αυτοσχεδιασμό, απόλυτη συγκέντρωση αλλά και αμεσότητα ανάλογη με εκείνη που συναντάμε στις καταιγιστικές κωμωδίες καταστάσεων.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
Εσάς τι σας ελκύει στο θέατρο ως “θεατή“ και τι ως “ηθοποιό“; Ως θεατής αγαπώ πολύ το Αρχαίο Δράμα και τα κλασικά έργα. Αγαπώ κάθε τι μη ρεαλιστικό, ποιητικό, φανταστικό και τρομακτικό. Μου αρέσει πολύ ο εξπρεσιονισμός, οι φορμαλιστικοί κώδικες ,η σωματικότητα, η θεατρική πράξη που ομοιάζει με τελετουργία. Τα ίδια με ενθουσιάζουν και ως ηθοποιό και επιπλέον οι παράδοση της Άπω Ανατολής όσον αφορά τις παραστατικές τέχνες και την θεματολογία τους.
Κατά τη γνώμη σας, στις μέρες μας ποιος είναι ο ρόλος του θεάτρου; Πιστεύω πως το αιώνιο ζητούμενο της θεατρικής πράξης είναι πάνω από όλα η γέννηση αυθεντικών, έντονων συναισθημάτων σε θεατές και δημιουργούς. Πέρα από αυτό, νομίζω πως είναι ρόλος αλλά και αποστολή του θεάτρου να βρίσκεται σε μια φιλοσοφική διαλεκτική με το θεατρόφιλο κοινό. Να θέτει ερωτήματα, να επιχειρεί να τα απαντήσει, να διερευνά τα «πώς» και τα «γιατί» της κοινωνίας . Θα έλεγα πως το θέατρο μπορεί να είναι ο ψυχαναλυτής της κοινωνίας και της εκάστοτε εποχής, όχι αποκλειστικά των ηθοποιών και των σκηνοθετών όπως εσφαλμένα πιστεύουν αρκετοί.
Τι θα λέγατε σε ένα νέο ηθοποιό που κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο της υποκριτικής; Ο Ίαν Μακ Κέλεν πρόσφατα απάντησε στην ίδια ερώτηση χιουμοριστικά λέγοντας «Μην γίνεις ηθοποιός». Εγώ πιστεύω πως οι άνθρωποι πρέπει να επιδιώκουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους όσο αντίξοες και αν είναι οι συνθήκες και όσο και αν οι πιθανότητες επιτυχίας φαντάζουν μηδαμινές. Θα έλεγα σε έναν νέο ηθοποιό να βεβαιωθεί , να έχει απόλυτα ξεκάθαρο μέσα του το «γιατί» θέλει να γίνει ηθοποιός. Είτε o στόχος του είναι να ικανοποιήσει μια βαθύτερη ανάγκη καλλιτεχνικής δημιουργίας και έκφρασης, είτε επιδιώκει να ενταχθεί σε αυτό που λέμε «star system» και «Lifestyle», αν έχει τον στόχο του και το «θέλω» του ξεκάθαρο μέσα στο μυαλό του τότε οι πιθανότητες να επιτύχει αυξάνονται σημαντικά.
Τέλος, θα ήθελα να σας ρωτήσω, ποια είναι τα οράματα και οι φιλοδοξίες σας για το μέλλον; Το όνειρό μου είναι να επιτύχω με την ομάδα μου, την akatsuki να διαμορφώσουμε αυτό συγκεκριμένο ύφος και κώδικα σκηνικής έκφρασης και να κάνουμε παραστάσεις που να είναι διαφορετικές τόσο από άποψη σκηνικής πραγμάτωσης, όσο και από άποψη θεματολογίας και πηγών έμπνευσης. Να καταθέσουμε μια πρόταση όχι απαραίτητα «πρωτοποριακή», αλλά «διαφορετική». Και αυτό, να το κάνουμε τόσο καλά ώστε να αναγνωριστεί η δουλειά μας, να αγαπηθεί και να μπορούμε να ζούμε από τις παραστάσεις μας αφιερώνοντας όλο μας τον χρόνο και την ενέργειά μας στο θέατρο και την ομάδα μας χωρίς να χρειάζεται να βιοποριζόμαστε από άσχετες με το θέατρο δουλειές.
Η παιδική παράσταση «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε διασκευή – σκηνοθεσία Δημήτρη Αδάμη περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Επόμενοι σταθμοί: Δευτέρα 3/9 – Θέατρο Αλίκη Βουγιουκλάκη (Βριλήσσια), Τρίτη 4/9 – Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Κοζάνης (Κοζάνη), Τετάρτη 5/9 – Θέατρο Κήπου (Θεσσαλονίκη)