Είδαμε | Μια νοσταλγική εμπειρία «Μάμα μία» στο Ράδιο Σίτυ

Γράφει ο Λάζαρος Αντωνιάδης

Μια ντίσκο βραδιά στην Πρεμιέρα του Ράδιο Σίτυ στη Θεσσαλονίκη! Η Δέσποινα Βανδή ντύνεται το ρόλο της Ντόνα κι αν δεν θριάμβευσε, δεν πέρασε απαρατήρητη. Μαζί της η νεαρή τραγουδίστρια, Εύα Τσάχρα, αντικατάσταση της Demy, που στάθηκε επάξια σ’ έναν απαιτητικό ρόλο.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Και συγκεκριμένα, από το 1999, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο West End. Η Κάθριν Τζόνσον στήνει μια ιστορία από αγάπη και κατανόηση στις ανθρώπινες συμπεριφορές. Αποδέχεται όλους τους όρους του παιχνιδιού και μπαίνει δυναμικά χτίζοντας λέξη προς λέξη ανάμεσα στα θρυλικά τραγούδια των Abba. Τραγούδια – πρόσκληση που είναι τόσο συνυφασμένα με τις προηγούμενες δεκαετίες και την κυτταρική συνείδηση που γίνονται σώμα κι αίμα σου, καθώς παρουσιάζονται.

Το «Μάμα μία» είναι ένα από τα πιο “παιγμένα” μιούζικαλ στον κόσμο. Κρατώντας την 9η θέση στην ιστορία των μιούζικαλ με πάνω από 50.000.000 θεατές. Στο εξελληνισμένο δεν αλλάζουν πολλά. Η Θέμιδα Μαρσέλλου με την ικανότητα της να διασκευάζει και να αποδίδει τους στίχους, τους διαλόγους και να σκηνοθετεί δημιουργεί ένα παζλ έντασης και γρήγορης κίνησης με τη βοήθεια της χορογράφου, Άννας Αθανασιάδη.

Τα σκηνικά του Μανώλη Παντελιδάκη γοητεύουν και προσφέρουν γόνιμο έδαφος στις εκάστοτε σκηνές, μαζί με τα φώτα του Λευτέρη Παυλόπουλου. Στο δεύτερο μέρος, εστιάζοντας με τα βίντεο εφέ του Κάρολου Πορφύρη, δημιουργούν μια ονειρική διάσταση, αλλάζοντας το κλίμα της παράστασης για λίγα λεπτά. Να σταθώ, επίσης, και στην ιστορία της Ντόνα και του Χάρυ (Αργύρη Αγγέλου) στο Παρίσι. Ίσως, η καλύτερη αφηγηματική σκηνή του μιούζικαλ.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι ανδρικές παρουσίες των Ακη Σακελλαρίου, Αλέξανδρου Μπουρδούμη και Αργύρη Αγγέλου σε γνώριμα μονοπάτια. Με τον τελευταίο να κερδίζει τις εντυπώσεις, τόσο υποκριτικά όσο φωνητικά και χορευτικά. Λαμπερές παρουσίες με μπρίο και χάρη στους κωμικούς ρόλους η Μπέτυ Μαγγίρα που καταχειροκροτήθηκε από το κοινό και η κύπρια ηθοποιός Μαριέλλα Σαββίδου. Όσο για τους υπόλοιπους συντελεστές (ηθοποιούς, τραγουδιστές, χορογράφους) αξίζει ένα δυνατό χειροκρότημα για την αρτιότητα τους!

Μια παράσταση που αντανακλά τη νοσταλγία της δεκαετίας του ’70 με βασικό και κυρίαρχο ρόλο τα τραγουδιών των Benny Andersson και Bjorn Ulvaeus, υπό τη μουσική διεύθυνση του Ηλία Καλούδη.

Το μεγαλύτερο ερώτημα που κυριαρχεί σ’ αυτές του είδους τις παραγωγές, ενώ υπάρχει γοητεία για να λάμψουν οι πρώτοι ρόλοι και τα τραγούδια, δεσμεύονται σε πρόσωπα που δεν είναι καταρτισμένα στο χώρο του μιούζικαλ. Κυρίως, αυτό θα έπρεπε να προβληματίσει. Μια παράσταση, πάντως, που οι φαν του είδους ή και μη, πρέπει να τη δουν!