Είδαμε | «Ping Pong» του Αγγελου Δεληκάρη στον Χώρο Τέχνης Ασωμάτων – Η φάρσα έχει τρία γνωρίσματα: η γνωριμία, η παρεξήγηση και η λύση.

Γράφει ο Χρήστος Βασιλακόπουλος

Στο Χώρο Τέχνης Ασωμάτων…

Σε αυτή την μικρή θεατρική γωνιά της Αθήνας, κάποιος βρίσκει μια από τις καλύτερες φάρσες που υπάρχουν αυτή την στιγμή στο θέατρο. Κάθε Δευτέρα (ήδη η παράσταση της Καθαράς Δευτέρας είναι sold out) μπορεί εύκολα κάποιος να ξεχαστεί και να διασκεδάσει.

Όπως και με την επιθεώρηση έτσι και η κατηγορία της κωμωδίας που λέμε φάρσα, περνάει μια κρίση. Η φάρσα είναι εκείνο το είδος της κωμωδίας όπου ο κεντρικός πρωταγωνιστής για να καλύψει ένα ψέμα του μπλέκεται σε όλο και πιο πολλά ψέματα με τις παρεξηγήσεις να μπλέκουν όλους τους πρωταγωνιστές σε έναν καταιγιστικό ρυθμό εισόδου και εξόδου των ηθοποιών στην σκηνή.

Η φάρσα έχει τρία γνωρίσματα: η γνωριμία, η παρεξήγηση και η λύση.

Στην φάρσα που υπογράφει ο Αγγελος Δεληκάρης και λέγεται ”Ping Pong”, ο ήρωας του έργου ενώ ετοιμάζεται να φύγει για να βρεθεί στο πλάι της ερωμένης του, ακούει την γυναίκα του να του ανακοινώνει ότι την έχει προσκαλέσει σπίτι τους. Μόνο που η σύζυγος του νομίζει ότι έχει προσκαλέσει ένα φιλικό τους ζευγάρι και όχι την ερωμένη του άντρα της. Ότι επακολουθεί μετά περιπλέκει τα πράγματα πιο πολύ στο μη περαιτέρω.

Στα βήματα του Νιλ Σάιμον (βλ. Αταίριαστο Ζευγάρι), Derek Benfield (βλ. Μια φορά στις Δεκαπέντε) ή του εξόχου Roy Cooney, ο Δεληκάρης ανταποκρίνεται με επιτυχία στην πρώτη του προσπάθεια πάνω στην φάρσα. Μπορεί να μην είναι το πρώτο του θεατρικό έργο αλλά είναι ένα ριψοκίνδυνο βήμα για έναν νεαρό δημιουργό η ενασχόληση του με την φάρσα. Ακόμα πιο πολύ όταν ο ίδιος υποκριτικά υπενθυμίζει ότι ο αείμνηστος Τσιβιλίκας έχει δημιουργήσει ολόκληρη σχολή στο συγκεκριμένο είδος. Ο Άγγελος Δεληκάρης που υπογράφει και σκηνοθετεί την παράσταση, έχει την απαραίτητη σκηνική ευφυΐα να διαχειριζεται τον ρυθμό όπως εκείνος θέλει κάνοντας τις παύσεις και τις εκφράσεις αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας του ρόλου του.

Ενώ ο υπόλοιπος θίασος ακολουθεί πιστά την σκηνοθετική του μπαγκέτα. Ο Μιχαήλ Ηλίας απίστευτος στο timing, ευκίνητος στην εναλλαγή του ρυθμού, εύστοχος στις ατάκες και ξεκαρδιστικός στις αντιδράσεις του γίνεται εύκολα ο χαρακτήρας που συμπαθείς όπως ο Χρόνης Ξαρχάκος στις ελληνικές ταινίες. Η Αφροδίτη Γεροκωνσταντή ως μια άλλη Queen Latifah δίνει μια νέα ερμηνεία στο ρόλο της καμαριέρας που έχουμε συνηθίσει. Το ίδιο και η Δήμητρα Κωνσταντίνου όπου ο ρόλος της Λελέ σε κωμωδίες του Ψαθά εδώ αποκτά κωμική original υπόσταση από τις χρονικά τέλειες αντιδράσεις της. Ενώ η Άννα Βασιλείου, Περάκης Τάσος και Πολύζος Κωνσταντίνος συμπληρώνουν το θίασο προσφέροντας την υποκριτική τους δεινότητα στην περαιτέρω ενίσχυση των σκηνών.

Μείον όχι της παράστασης αυτής καθεαυτής αλλά της γενικότερης εικόνας, ο χώρος του θεάτρου. Μια σκηνή που σε παρακινεί πιο πολύ σε δρώμενα ερασιτεχνικης ομάδας παρά σε πρώτης τάξεως παράσταση. Αλλά με την διαφορά ότι ακόμα και στο εξωτερικό η άνοδος προς την επιτυχία ξεκινά από τις off Broadaway σκηνές, κάνοντας γνωστούς σιγά σιγά σε κοινό και κριτικούς μια παρέα νέων ηθοποιών που έχουν το μεράκι, την αντοχή και το σθένος να δώσουν το δικό τους στίγμα, σήμερα.

Ο Αγγελος Δεληκάρης πετυχαίνει αυτό που η κωμωδία υπηρετεί. Όταν γελάς με κάτι, τότε μπορείς και το σκέφτεσαι. Έτσι μέσα από το έργο του και την γενικότερη διασκέδαση του θεατή, μπορεί έπειτα κάποιος να αναρωτηθεί για τις δικές του επιλογές στην ζωή του και τα λάθη που ίσως έχει κάνει και έχουν φέρει κάποια μπερδέματα σε οικείους του.

Κάθε Δευτέρα στις εννιά στο Χώρο Τέχνης Ασωμάτων. Γιατί ο καλός θεατής, είναι ο θεατής με ενημέρωση.