Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης ρισκάρει θεατρικά και πετυχαίνει!

Με αφορμή το φετινό έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη, ο δημοφιλής ηθοποιός Χρήστος Χατζηπαναγιώτης κι ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, γνωστός μεταξύ άλλων και για τη θητεία του στο νεοελληνικό έργο, Μάνος Καρατζογιάννης παρουσιάζουν το μονόπρακτο του «Αυτός και το παντελόνι του», που ανέβηκε το Μάιο του 2018 στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός, μαζί με τον «Επικήδειο» του ίδιου συγγραφέα σε ενιαία παράσταση με τον γενικό τίτλο «Αυτός, ο άλλος και το παντελόνι του».

Η αγάπη του Ιάκωβου Καμπανέλλη για τους μονολόγους, υπήρξε αδιαμφισβήτητα μεγάλη. Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης μεγάλων επιτυχιών του νεοελληνικού θεάτρου, Μάνος Κατατζογιάννης καταπιάνεται σε αυτή την παράσταση με τον άνθρωπο, τις σκέψεις του σχετικά με τον θάνατο, τη ζωή, την απώλεια, την μοναξιά. Θέτει γερά θεμέλια, για να στηρίξει αυτά τα νοήματα σε δύο πολύ δυνατά μονόπρακτα. Δίχως επιτηδεύσεις, μελό συνθήκες ή ασταθείς ατάκες, μπόρεσε να «ξεκλειδώσει» έστω και κάποια κρυφή πτυχή της συνείδησης των θεατών. 

Στο τιμόνι της ερμηνείας ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης. Ένας ηθοποιός που δεν μένει στην ασφάλεια των μεγάλων του τηλεοπτικών επιτυχιών, αλλά ρισκάρει, «βουτά» στα άδυτα του θεάτρου και πετυχαίνει. Μόνος επί σκηνής για άλλη μία φορά, κινείται και στέκεται άψογα, κουβαλώντας εμπειρία πολύτιμων χρόνων και ταλέντο ατόφιο. Στον πρώτο μέρος της παράστασης, μέσα από τον «Επικήδειο», ο ηθοποιός κρατάει τις ισορροπίες ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Με απόλυτη συνέπεια, οι ατάκες προκαλούν γέλιο, μα και μία γερή δόση αλήθειας για την ζωή, τον θάνατο και δη των σπουδαίων προσώπων. Ή αυτών που νόμιζαν πως είναι σπουδαίοι, μέχρι να πεθάνουν. 

Στο δεύτερο μέρος, το ύφος του ηθοποιού και η ερμηνεία του, αλλάζουν άρδην. Κεντρικό θέμα η μοναξιά και η απώλεια. Ο ήρωας συνομιλεί με τις αναμνήσεις του  και με όλα όσα τον βασανίζουν. Ο θεατής ενστερνίζεται πλήρως τα λεγόμενα του και είναι ενδιαφέρον, το πόσο επίκαιρο φαντάζει, ένα κείμενο που γράφτηκε 60 χρόνια πριν. Αριστοτεχνικά δοσμένος και έντονα συγκινησιακός, ο λόγος του Χρήστου Χατζηπαναγιώτη. Η υποσυνείδητη ανάγκη του να «έχει έναν άνθρωπο» εκφράζεται, άλλοτε με υποδόριο χιούμορ κι άλλοτε με ακραιφνή ευαισθησία.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η παράσταση κατορθώνει μέσα από τα σημεία που παρουσιάζονται, να συγκινήσει, να προβληματίσει αλλά και να αφυπνίσει το φιλοθεάμον κοινό. Μην την χάσετε. Θα με θυμηθείτε. 

Το σκηνικό του Δημήτρη Καντά, σε συνδυασμό με το κοστούμι της Βασιλικής Σύρμα και την πρωτότυπη μουσική του Αντώνη Παπακωνσταντίνου, συμπληρώνουν την σημαντικότητα αυτού του ανυπέρβλητου έργου.

Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.