Κριτική / «Θεογονία» του Ησίοδου από την Σοφία Πάσχου και τους Patari Project: ήταν γάμος, γέννα και γιορτή!

Ήταν γιορτή. Ήταν γλέντι. Ήταν χαρά. Ήταν γάμος. Και γέννα. Για το θέατρό μας.

«Καλώς ήρθατε στην χαρά μας», σε υποδέχονται όλα τα μέλη του Patari Project, όταν περνάς αυτό το στολισμένο για την περίσταση με πέπλα και γιρλάντες γεφυράκι για να πάρεις τις θέσεις σου στις κερκίδες της Μικρής Επιδαύρου. Ένα τεράστιο στρωμένο τραπέζι γάμου στην ορχήστρα, στολισμένα φωτάκια πιο πίσω

Και ήταν χαρά για αυτά τα παιδιά, πραγματικά. Χαρά που βρίσκονταν σε εκείνο το χώρο (στον οποίο αναφέρονταν με σεβασμό και δέος), χαρά για αυτό το μεγάλο βήμα της ομάδας τους, χαρά για το έργο, την παράσταση, χαρά για τους ίδιους, χαρά που θα τη μοιράζονταν, χαρά για τον κόσμο και το κοινό.

Και μοιράστηκαν αυτήν τους τη χαρά μαζί μας, παρουσιάζοντας ένα καθόλα αντιθεατρικό κείμενο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, τη Θεογονία του Ησίοδου, δηλαδή τη γέννηση των Θεών και της θρησκείας των προγόνων μας, με τον πλέον θεατρικό και εμπνευσμένο τρόπο.

Ο,τιδήποτε γεννιέται προϋποθέτει το σμίξιμο και την ένωση, εμπνέονται από τον γάμο, την τελετή ένωσης δύο ανθρώπων, γενικότερα όλο το εθιμικό που τη συνοδεύει, τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές και τα αναμειγνύουν τόσο τρυφερά με το αρχαίο κείμενο.

Ένα ολόφωτο θέατρο για το γάμο εναλλάσσεται με το σκοτάδι της Θεογονίας καθ΄όλη τη διάρκεια της παράστασης. Από τη μια η αναμονή του γαμπρού, η άφιξη της νύφης, η τελετή, οι παραδοσιακές νυφιάτικες «στημένες» φωτογραφίες, το τραπέζι, τα συμπεθέρια και οι κουμπάροι, οι φίλοι και οι γνωστοί, τα πειράγματα, οι ψιλοκαυγάδες, το γλέντι, ο χορός, τα νησιώτικα, τα καλαματιανά και τα ζεϊμπέκικα, αλλά και τα λαμπάντα, τα λάτιν, τα τεκνο, τα αρ εν μπι, η ντίσκο και τα ρέιβ. Και από την άλλη το Χάος, ο Ουρανός και η Γαία, ο Κρόνος και η Ρέα, η Τιτανομαχία, οι γεννήσεις των Θεών, το Δωδεκάθεο, η άμητρη Αθηνά, η Πάνδώρα, οι Αμαζόνες, ο Τυφώνας, οι Τρείς Μοίρες, ο Προμηθέας και η φωτιά, ο Δίας, ο Δίας και πάλι ο Δίας, η Νύχτα, ο Ύπνος, ο Θάνατος, ο Δίας.

Το γαμήλιο τραπέζι, μετατρέπεται στο απόλυτο σκηνικό εργαλείο των Patari Project, σε ένα πατάρι-σκηνή όπου αναπτύσσουν όλη τη θεατρική φιλοσοφία και πρακτική τους: την αρμονία του λόγου σε συνδυασμό με το σώμα, όπου το σώμα «μιλάει» τις λέξεις, και οι λέξεις ζωγραφίζονται από το σώμα. Εμφυσούν ζωή και πνεύμα αναπαριστώντας στατικά έργα τέχνης, αετώματα, αγγειογραφίες αγάλματα του αρχαίου κόσμου. Και όλο αυτό ενταγμένο σε μια αέναη κίνηση, σε εναλλασσόμενο ρυθμό, με ένα σφριγηλό γεμάτο νιάτα και ζωή πάθος, μεταδίδοντας σε όλο το κοινό αυτό το μεγάλο νόημα της παράστασης: Ζήστε! Η ζωή προχωρά και εξελίσσεται αλλά εσείς ζήστε! Γιατί η ζωή είναι γιορτή.

Μαγικά κοστούμια από την Κλαιρ Μπρέισγουελ, που μεταβάλλονται ταχύτατα μπροστά σε μάτια σου σχεδόν ταχυδακτυλουργικά (ακόμα και τα καλύμματα των καρεκλών, μετατρέπονται σε κοστούμια), κίνηση από την  Εριφύλη Στεφανίδου, ο σκηνικός κόσμος σε δημιουργία της Ευαγγελία Θεριανού, ενώ η μουσική από τους  Νίκο Γαλενιανό και Σταμάτη Πασόπουλο παιγμένη ζωντανά. . Φανέλα ιδρώνουν οι Χαρά Κότσαλη, Θεοδόσης Κώνστας, Θάνος Λέκκας, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Κίττυ Παϊταζόγλου, Εριφύλη Στεφανίδου, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Αποστόλης Ψυχράμης.

Η Σοφία Πάσχου οδηγός και πνεύμα όλης αυτής της πανδαισίας και του ξεσαλώματος, έφτιαξε αυτήν την μοναδική γεμάτη ενέργεια παράσταση, με έμπνευση και όραμα, και με τη συμβολή της Κατερίνα Μαυρογεώργη στη δραματουργική επεξεργασία, ανέσυραν αυτόν τον ξεχασμένο μυθολογικό κόσμο και τον έκαμαν κομμάτι του κόσμου μας.

Και όλοι μαζί οδήγησαν αυτήν την γιορτή σε ένα ολόφωτο φινάλε, αφού μας πέρασαν από το απόλυτο γήινο σκοτάδι και τη μαγεία του έναστρου ουρανού της Επιδαύρου: με τον ερχομό μιας νέας ζωής και την ταυτόχρονη απαρχή μιας νέας ένωσης. Γιατί, πάντα μα πάντα, ψυχές και σώματα θα ενώνονται, για να έρχεται στον κόσμο μας το νέο και το ζωντανό.

Δεν ξέρω, αν ο επόμενος σταθμός στην Ελευσίνα που θα παιχτεί η παράσταση θα διαθέτει αυτό το διονυσιακό κέφι που εμπνέει η αύρα της Επιδαύρου. Πάντως η Σοφία Πάσχου και οι Patari Project, μας άνοιξαν την όρεξη, για πολύ σπουδαία πράγματα που περιμένουμε πια. Αυτήν την  νέα οπτική που άνοιξαν τα προηγούμενα χρόνια στο παιδικό θέατρο, θα θέλαμε να τη μεταφέρουν σε κλασικά ή σύγχρονα έργα του ελληνικού η διεθνούς ρεπερτορίου. Η «Θεογονία», ήταν το πρώτο βήμα, ένα βήμα μπροστά για το ελληνικό θέατρο.

Πληροφορίες για την παράσταση ΕΔΩ