Το «Chicago» στο Αγγέλων Βήμα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα το πλήρες κείμενο

Το θεατρικό έργο (1926) που αποτέλεσε τη βάση για την ταινία-μιούζικαλ «Chicago» με επτά Όσκαρ, τρεις Χρυσές Σφαίρες και δύο ΒΑFΤΑ (2002), ανεβαίνει στη σκηνή του ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ, το οποίο παρουσιάζει το πλήρες κείμενό του για πρώτη φορά στην Ελλάδα και ίσως διεθνώς.

Με εργαλείο το τολμηρό και αιχμηρό της χιούμορ και την αδυσώπητη πένα της, η Maurine Dallas Watkins «χτυπά» τους θεσμούς της- θεωρητικά- δομημένης κοινωνίας της διαβόητης πόλης της ποτοαπαγόρευσης και του Αλ Καπόνε, στην οποία, στην πραγματικότητα, βασιλεύει η διαφθορά και η διαπλοκή, την ώρα που εκατομμύρια απλοί άνθρωποι κυνηγούν ασταμάτητα και με κάθε τρόπο το “Αμερικάνικο Όνειρο”.

Σικάγο των Η.Π.Α, δεκαετία του ’20. Ποτοαπαγόρευση και άτυπη «βασιλεία» του Al Capone. Μέσα σε αυτό το χάος, προκύπτει η εικοσάχρονη και κάτι Maurine Dallas Watkins, μία αξιοσημείωτη περίπτωση, η οποία δεν έχει προηγούμενο, διότι: 

– όντας μοναχοπαίδι παπά και νοικοκυράς από τις Νότιες Πολιτείες, στα έντεκά της χρόνια έγραψε και παρουσίασε στην σκηνή με επιτυχία και θερμή υποδοχή του Τύπου το πρώτο της θεατρικό έργο με τίτλο «Χρυσές Καρδιές»,

– είναι λάτρις του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και ήδη μέλος αμερικανικού σωματείου που σκοπός του, μεταξύ άλλων είναι η διάδοση της Ελληνικής γραμματείας,

– έχει ήδη περάσει με άριστες επιδόσεις από πέντε εξέχοντα πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων το Butler, το Radcliffe και το Harvard πραγματοποιώντας, μεταξύ άλλων και σπουδές Ελληνικών.

Τώρα, φθάνοντας στο Σικάγο, η Maurine λαχταρά να γραφτεί στο Yale Drama School (που ξεκινάει την λειτουργία του) και να γίνει συγγραφέας. Τα δίδακτρα απλησίαστα και οι πόροι που τής εξασφαλίζει το σπίτι πενιχροί. Όμως η Maurine δεν είναι από τα παιδιά που το βάζουν κάτω. Προσλαμβάνεται περίπου «με το έτσι θέλω» ως δικαστική ρεπόρτερ σε μία αρκετά σημαντική εφημερίδα, την Chicago Tribune, και ξενυχτάει σε δίκες, κυρίως δίκες για φόνους. Και μάλιστα φόνους, για τους οποίους κατηγορούνται γυναίκες! Με τον μισθό της από την εφημερίδα γράφεται, όπως ήθελε, στο Yale Drama School και με το υλικό από δύο από τις δίκες που παρακολουθεί…γράφει ένα θεατρικό έργο που είναι η διπλωματική της εργασία. Η οποία, εννοείται πως βαθμολογείται με Άριστα. Ηρωίδες του έργου της δύο νέες γυναίκες κατηγορούμενες για φόνο οι οποίες, στο έργο, παίρνουν τα ονόματα Ρόξυ και Βέλμα. Ήρωές του οι δικηγόροι που τις αθώωσαν, ενώ η Maurine είχε πεισθεί πως ήταν ένοχες, οι οποίοι, στο έργο, ενώνονται σε έναν: τον Μπίλυ Φλιν.

Το έργο ονομάστηκε στην αρχή «Παίξτε Μπάλα!» και, μετά, «CHICAGO». Και, αυτό το έργο, πλήρες με όλους τους χαρακτήρες του παρουσιάζεται φέτος στο ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ ίσως για πρώτη φορά μετά την αρχική του παρουσίαση, το 1926-27, αφού όλες οι μετέπειτα παρουσιάσεις του περιείχαν διάφορες επεμβάσεις. 

Σε μια τόσο αντισυμβατική γυναίκα και ένα τόσο αντισυμβατικό έργο αρμόζει μόνο μια αντισυμβατική παράσταση.