Απ’ όταν βρέθηκα στο “Τετράγωνο”, άρχισα να τα σκέφτομαι όλα στο τετράγωνο. Κι όταν μου ζήτησαν “ερωτηματολόγιο”, δεν μπόρεσα να ξεφύγω από τούτο τον μικρό ψυχαναγκασμό: παίρνω, λοιπόν, τους τρεις σωματοφύλακες που ‘χω μες στο κεφάλι μου κάθε π’ ακούω “τέχνη”, και τους υψώνω στο τετράγωνο. Μόνο που αυτοί είναι – ω του θαύματος! – τέσσερις (η μουσική, ο σινεμάς, το θέατρο, κι απ’ όλους πάνω ο Ντ’ Αρτανιάν της λογοτεχνίας), κι άρα ιδού: τέσσερις-τέσσερις-δεκάξι ξεγυρισμένες ερωτήσεις, κι όποιος έχει χρόνο για χάσιμο ας κοπιάσει ν’ απαντήσει.
Πρώτος θαρραλέος, απ’ το τετράγωνο της μουσικής σήκωσε χέρι ο Σπύρος ο Παρασκευάκος. Και να τι είχε να πει για όλα τούτα τα σημαντικά που ρώτησα, εκείνος που στα υπόλοιπα που ζούμε απάντησε σχεδόν με προφητείες. Μια Γκαρσονιέρα ο Φετινός Νοέμβρης, μια Κιβωτός μ’ ένα Κουτάβι, μια Κρεμάστρα, και την ελπίδα πως Ο Άνθρωπος Μπορεί, μπας κι είναι τέλος πάντων Γλυκός ο Γενάρης…
1. Ποιος ήρωας του σινεμά είναι το απωθημένο ραντεβού σου;
Ο Κρίστιαν του Moulin Rouge. Νομίζω μου άλλαξε λίγο τη ζωή αυτός ο χαρακτήρας.
2. Ποιος συγγραφέας θα ‘θελες να γράψει το διάλογο σ’ αυτό το ραντεβού;
Φυσικά η Βιρτζίνια Γουλφ. Να καούμε από το πρώτο Ραντεβού.
3. Ποιον καλλιτέχνη γουστάρεις πολύ, κι ας μη σ’ αρέσει καθόλου το έργο του;
Πάολα. Ίσως η μόνη μου συμπάθεια στην “από εκεί” πλευρά.
4. Ποιον καλλιτέχνη δεν γουστάρεις καθόλου, αλλ’ αγαπάς το έργο του;
Walt Disney.
5. Ποιο κινούμενο σχέδιο σου ‘μαθε όσα χρειάζεσαι για την ενήλικη ζωή;
Sailor Moon. Πώς να είσαι ένα αθώο κορίτσι και μια σούπερ ηρωίδα ταυτόχρονα.
6. Ποιος σκηνοθέτης θα ‘θελες να σκηνοθετεί τις μέρες σου;
Λούκα Γκουαντανίνο (Call me by your name) . Τρυφερότητα παντού. Νομίζω πως όντως τις σκηνοθετεί.
7. Κρασί και κουβέντα με τον Αριστοφάνη και το Σέξπηρ, ή με το Ντάριο Φο και τον Ευριπίδη;
Αριστοφάνη και Σέξπηρ. Γέλιο και έρωτας.
8. Αν μπορούσες να εξαφανίσεις για πάντα ένα απ’ τα δύο: το δήθεν ή το “φτηνιάρικο”;
Το δήθεν. Προτιμώ οτιδήποτε ορίτζιναλ. Ας είσαι βλαχάρα αλλά να ‘σαι εσύ.
9. Ελλάδα με μπουζούκι ή Ελλάδα με κλαρίνο;
Κλαρίνο. Εχω φίλους κλαρίνα. Δε με ενοχλούν. Αρκεί να μη προκαλούν.
10. Ποπ κουλτούρα ή “βαριά” κουλτούρα;
Ποπ. Η παρεξηγημένη ποπ. Η ουσιαστική ποπ. Που εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματα μιας ολόκληρης γενιάς. Απλά,λιτά και χωρίς πολλά πολλά. Σε ευθεία: σε κοιτάω και στα λέω και πάμε παρακάτω.
11. Μυθιστορήματα γραμμένα από φιλόσοφους, ή δοκίμια γραμμένα από λογοτέχνες;
Δοκίμια από λογοτέχνες. Ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Αγαπώ τη φιλοσοφία όσο δεν πάει, αλλά προτιμώ το ευθύ, το ένα και ένα κάνει δύο. Τη γνώση συγκεντρωμένη. Πες μου να μάθω. Δείξε μου. Η ζωή μου είναι μικρά μυθιστορήματα βουτηγμένα στη φιλοσοφία. Δεν θα άντεχα κι άλλα.
12. Ένα τραγούδι για να γνωριστείς κι ένα ποτό για να χωρίσεις;
Πάτσι. Παιδί Τραύμα. Καινούριο. Το σαουντρακ των τελευταίων μου γνωριμιών.
Τζίν. Ο πιο χορταστικός μου χωρισμός. Τζιν και τράβα στο καλό.
13. Ένα ποτό για να γνωριστείς κι ένα τραγούδι για να χωρίσεις;
Ροζέ κρασί. Και πουτάνα και κυρία. Λυσσάω αλλά δε δίνω και δικαίωμα.
Πάλι Καλά. Ναλύσσα Γκρην. Και όλο περνάνε κάτι άσπρα γαμωσμάρτ , και κάτι πλάτες που θυμίζουν τη δική σου.
14. Αν έπρεπε να σώσεις ένα απ’ τα δύο: τους στίχους ή τη μουσική;
Τους στίχους μου. Τι θα ‘μασταν χωρίς τις σκέψεις μας;
15. Έναν κόσμο με φιλελεύθερους τραπεζίτες κι αναρχικούς καλλιτέχνες, ή με φιλελεύθερους καλλιτέχνες κι αναρχικούς τραπεζίτες;
Αναρχικούς καλλιτέχνες. Μόνο εκεί ελπίζω.
16. Τελικά τι τη χρειαζόμαστε την τέχνη;
Για να βλέπουμε τον εαυτό μας κατάματα. Για να μη μπορούμε να κρυφτούμε από αυτόν. Για να βλέπουμε στα στόματα των άλλων αυτά που δεν αντέχουμε να ξεστομίσουμε. Για να καθρεφτιζόμαστε. Για να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Για να κάνουμε ένα βήμα μπροστά.
Για να προχωράμε.
ΥΓ. Το Χ στο Τετράγωνο θα περνάει απ’ την ανάκρισή του διαφορετικό σεσημασμένο καλλιτέχνη κάθε Παρασκευή. Το νου σας…