Η Σίλια Κατράλη γράφει, τραγουδά, παίζει, είναι μια ευαίσθητη παρουσία με υψηλά αισθητικά κριτήρια, κι ένας από τους λόγους που δεν πέρασε απαρατήρητη και όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της βίντεο κλιπ σε σκηνοθεσία Έφης Γούση.
Το «Ελεύθερο Κάμπινγκ» είναι είναι το ντεμπούτο της άλμπουμ και μας συστήνεται ως τραγουδοποιός. Τα περισσότερα τραγούδια τα υπογράφει η ίδια και ο Νικόλας Αδέσποτος. Με αφορμή την νέα αυτή κυκλοφορία απάντησε στο ψυχογράφημα ερωτήσεων γνωστό και ως ερωτηματολόγιο του Προυστ. Να σημειώσω, επίσης, πως πρόσφατα συμμετείχε στη δραματική σειρά του ΑΝΤ1, «Άγριες Μέλισσες».
Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένη;
Θυμάμαι κάποιες τέτοιες στιγμές. Μία που μου έρχεται τώρα στο μυαλό ήταν το 18, μια βροχερή νύχτα του Ιουνίου στη πλατεία νερού στο Φάληρο, όταν ο Nick Cave βγήκε στη σκηνή. Ήμασταν όλοι εκεί. Έβρεχε καταρρακτωδώς. Κανείς δε κρατούσε ομπρέλα. Ήταν πολύ συγκινητικό όλο αυτό το vibe που διαπερνούσε τον κόσμο.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Η ανυπομονησία.
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Δεν νομίζω πως μετανιώνω για κάτι. Νομίζω πως όλα εδώ συμβαίνουν για να μάθουμε κάτι. Τίποτα κακό δε συμβαίνει μόνο για κακό.
Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;
Οι φίλοι μου!
Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζετε περισσότερο στους άλλους;
Με εκνευρίζει αφάνταστα η ασυνέπεια.
Πού θα θέλατε να ζείτε;
Στο Παρίσι, τη δεκαετία του ’30. Ή στο Λάος σήμερα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
Συμπαθώ αυτά του μυαλού περισσότερο.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Δεν ταυτίζομαι ακριβώς. Ωστόσο ένας Θουκιδίδης θα ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμος σήμερα.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Αγαπώ βαθειά τον Σοπέν. Δεν είναι απλά συνθέτης είναι ψυχοθεραπευτής κατά μία έννοια.
Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σας;
Το ότι βρίσκομαι ακόμη έξω απ’ τη φυλακή.
Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σου;
Την ειλικρίνεια. Τον σεβασμό. Τη δικαιοσύνη. Οι άνθρωποι που επιλέγω εννοούν όσα λένε και λένε όσα εννοούν. Νομίζω αυτό είναι μεγάλο δώρο.
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
«Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας» του Τόμας Πίντσον
Η ταινία που σας σημάδεψε;
«Melancholia» του Λάρς Βον Τρίερ.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Λατρεύω τον Μιρό. Ξεχωρίζω τον Ρενέ Μαγκρίτ και τον Οκταβιο Οκάμπο.
Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Μόνο όταν η αλήθεια μπορεί να επιφέρει καταστροφικές συνέπειες για όλους τους εμπλεκόμενους.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Δύσκολη ερώτηση. Σίγουρα ο Έσσε και ο Χέμινγουεϊ έχουν αφήσει τα σημάδια τους πάνω μου. Ωστόσο είναι τόσοι πολλοί αγαπημένοι που αδυνατώ να τους ξεχωρίσω.
Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Από έρωτα. Νομίζω ότι είναι ιδανικός λόγος να πεθάνει κανείς. Ή έστω πολύ καλύτερος από ότι η πατρίδα πχ.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Εκείνη που επιβάλλουμε στους εαυτούς μας πείθοντας τους ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Η λεγόμενη «αυτοεπιβαλλόμενη δυστυχία»
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Που πάνε τελικά τ’ αστέρια όταν πέφτουνε; Και τι υπάρχει πιο ‘πέρα από ‘κει που βλέπουμε.
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Είμαι σε μία δημιουργική φάση με τα γνωστά ups and downs. Ωστόσο πιθανολογώ πως όλα θα πάνε καλά στο τέλος.