Ο Απόστολος Στάικος απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ

Ο Απόστολος Στάικος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979 και μεγάλωσε στον Αμπελώνα του νομού Λαρίσης. Σπούδασε αρχαία ιστορία και αρχαιολογία στο πανεπιστήμιο της Ουαλίας, πολιτικές επιστήμες και ΜΜΕ στο πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ και τηλεοπτική δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ Τρεντ. Εργάστηκε ως ρεπόρτερ σε δελτία ειδήσεων και ενημερωτικές εκπομπές της ΕΡΤ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Από το 2012 είναι μέλος της δημοσιογραφικής ομάδας της ελληνικής υπηρεσίας του euronews.

Mε αφορμή το άλμπουμ «Αόριστος», στον οποίο και υπογράφει τους στίχους, σε μουσική Γιώργου Κωνσταντινίδη και ερμηνείες Θοδωρή Νικολάου και Παυλίνας Κατσή, απάντησε στο ψυχογράφημα ερωτήσεων γνωστό ως ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος;
Σε δύο-τρεις αγκαλιές (όχι ταυτόχρονα) και στην παρουσίαση του cd μας, του «Αόριστου», στα μέσα Φεβρουαρίου. Λίβερπουλ, Θεσσαλονίκη, Αθήνα. 

Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό; 
Θα ήθελα να είμαι πιο πειθαρχημένος. Στη δίαιτα που όλο ξεκινάω και κάπου το χάνω, στις ώρες που λέω πως θα γράψω μα όλο κάτι προκύπτει. Θα ήθελα ακόμη να ξεπερνάω πιο εύκολα, πιο αποφασιστικά ότι τελειώνει, είτε πρόκειται για δουλειά, έρωτα, φιλία.  

Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Σε δύο-τρεις ανθρώπους δεν έδειξα πόσο σημαντικοί ήταν για μένα. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος.  

Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;
Οι γιατροί και οι νοσηλευτές που αυτές τις ημέρες δίνουν μάχη με τον COVID-19. Οι διανομείς φαγητού που συνεχίζουν να δουλεύουν καθώς και οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ. Μόνο που δεν χειροκροτώ στα μπαλκόνια, ούτε παραγγέλνω φαγητό στο σπίτι. Θα συνεχίσω να σέβομαι και να εκτιμώ αυτούς τους ανθρώπους, όταν όλα θα έχουν τελειώσει. 

Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζετε περισσότερο στους άλλους;
Την αγένεια, την απληστία και την πονηριά. 

Πού θα θέλατε να ζείτε;
Στη Μαδρίτη που έχω επισκεφθεί και μου αρέσει πολύ. Στη Θεσσαλονίκη που έχω ζήσει και μου λείπει πολύ. Όμως και η Αθήνα, αρκετά συχνά με συναρπάζει.  

Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι; 
Πειραιάς – Ανάφη, Σεπτέμβριος 2018.

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Σπούδασα πολιτικές επιστήμες και ΜΜΕ στο Λίβερπουλ. Το θέμα της πτυχιακής μου εργασίας ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Με γοητεύει η ζωή  και η προσωπικότητα του, αν και δεν μπορώ να πω ότι ταυτίζομαι. Το ίδιο ισχύει και για τον Ουίνστον Τσώρτσιλ.  

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συνθέτες;
Γιάννης Σπανός, Νίκος Ξυδάκης και Θάνος Μικρούτσικος,   

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σας;
Δέκα δυνατά ρεπορτάζ και τα έντεκα τραγούδια του «Αόριστου». 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Την αγάπη μας για το αλκοόλ και το ξενύχτι, καθώς και μια κοινή αίσθηση που μας ενώνει: Όλα είναι εφήμερα γι’ αυτό και είναι πολύτιμα.

Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
«Εκατό χρόνια μοναξιά» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Η ταινία που σας σημάδεψε;
«Requiem for a Dream». Την λατρεύω, μα δεν αντέχω να την ξαναδώ.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;
Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος. Τα έργα του που φιλοξενούνται στο Prado της Μαδρίτης και στον καθεδρικό του Τολέδο. Αγαπώ τον «El Greco» σε αυτό το περιβάλλον. 

Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Είμαι δημοσιογράφος και δεν λέω πότε ψέματα εκτός δουλειάς.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ρέα Γαλανάκη και Δημοσθένης Παπαμάρκος. 

Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Ξημερώματα στο δρόμο, μετά από ένα καλό μεθύσι με φίλους που έχω να δω καιρό.

Ποια πιστεύετε ότι είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Να συνειδητοποιείς στα γεράματα πως δεν πάλεψες γι’ αυτά που πίστευες, γι’ αυτά που πόθησες. Δεν αναφέρομαι στη νίκη ή στην ήττα, αλλά στον αγώνα. 

Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
«Έλα και πες μου πως αξίζει η ζωή». Στίχος του Γιάννη Μήτση από το τραγούδι «Μίλα μου».

Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό; 
Είμαι ήρεμος, ξεκούραστος και δημιουργικός. Περνάω πολλές ημέρες στο σπίτι, όπως όλοι μας. Γράφω ορισμένα καινούρια τραγούδια, ενώ έχω ξεκινήσει και μια συλλογή διηγημάτων με θέμα το προσφυγικό. Είναι μια ιδέα που είχα καιρό στο μυαλό μου, μα μέχρι σήμερα δεν είχα ελεύθερο χρόνο.