Άρης Πλασκασοβίτης: «Η καταστροφή της Σμύρνης έχει καταγραφεί στο DNA του Ελληνικού λαού»

Ο ηθοποιός και τραγουδιστής Άρης Πλασκασοβίτης μας μιλά για την συμμετοχή του στην παράσταση “Η ανάμνηση της Σμύρνης” στο Ηρώδειο. Με προφανή την αγάπη του για την ηθοποιία και με θαυμασμό για το θέατρο του Ηρωδείου μας συστήνει τον ρόλο του και μας επισημαίνει την αξία της σύνδεση της νεότερης εποχής με αυτής της Σμύρνης. Μέσα από τον ρόλο του και το έργο φυσικά , ευελπιστεί να δημιουργηθούν στο κοινό συναισθήματα συγκίνησης, δέους και κυρίως υπερηφάνειας.

Πως προέκυψε η συνεργασία στο θέατρο, ποιά τα συναισθήματά σας και θεωρείτε ότι το γεγονός πως αποτελεί μουσικοθεατρική παράσταση σας επηρέασε θετικά; Όταν μου έγινε η πρόταση από τον παραγωγό της παράστασης Γιώργο Μυλωνά και τον πολύ αγαπημένο μου σκηνοθέτη και φίλο Δημήτρη Μαλισσοβα, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Δημήτρη μιας και θαυμάζω απεριόριστα το σκηνοθετικό του ταλέντο και έχοντας δουλέψει μαζί του στις μεγαλύτερες παραστάσεις που έχει κάνει, δέχτηκα την πρόταση τους κατευθείαν. Ήξερα από την αρχή ότι πρόκειται για μια εξαιρετικη δουλειά πριν καν ακούσω τον τίτλο της παράστασης! Όταν δε μου είπε ο Δημήτρης και το περιεχόμενο της, δεν χρειάστηκαν δεύτερες σκέψεις. Αφιέρωμα στη Σμύρνη, στη Μικρασιατική καταστροφή… δεν μπορούσα φυσικά να πω όχι γνωρίζοντας ότι οι ηθοποιοί θα κληθούν να ερμηνεύσουν αγαπημένα και σπουδαία τραγούδια που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε!

Μουσική ή υποκριτική; Τι σας εκφράζει περισσότερο και με ποιόν τρόπο; Είναι δυο αλληλένδετα στοιχεία της έχνης που υπηρετώ και η μουσική και η υποκριτική. Όπως γνωρίζετε ασχολούμαι με το musical τα τελευταία 11 χρόνια όποτε δε θα μπορούσα να επιλέξω ποιο από τα δυο με εκφράζει περισσότερο αφού με γεμίζουν εξίσου το ίδιο ως ηθοποιό. Έχω επιλέξει η υποκριτική και το θέατρο να είναι η βασική μου δουλειά και η μουσική (τραγούδι) και ο χορός να συμπληρώνουν την καλλιτεχνική μου υπόσταση.

Χριστίνα Αλεξανιάν – Βαλέρια Κουρούπη – Άρης Πλασκασοβίτης

Τι ήταν αυτό που σας μάγεψε στο θέατρο και ασχολήθηκατε με αυτό; Για μένα το θέατρο ήταν, είναι και θα είναι ο καλύτερος φίλος της ψυχής μου! Μέσα από τους ρόλους που καλούμαι να υποδυθώ εκφράζομαι. Μέσα από το θέατρο υπάρχω! Είναι μια υπέροχη διαδικασία και εμπειρία να μπαίνεις σε διαφορετικούς κόσμους, χαρακτήρες και καταστάσεις που σιγουρα σε κάνουν και ανακαλύπτεις στοιχεία του χαρακτήρα σου που δεν ήξερες ότι μπορεί και να κρύβονται βαθιά μέσα σου! Αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου, μια εσωτερική ψυχανάλυση που εμένα προσωπικά με κάνει κάθε φορά πιο δημιουργικό, καλύτερο και εξυπνότερο άνθρωπο και καλλιτέχνη.

Ποιο κοινό πιστεύετε ότι είναι το πιο δοτικό και σε ποιό εσείς εισπράττετε και αντιλαμβάνεστε περισσότερο την ενέργειά του; Στο θεατρικό κοινό ή στο μουσικό; Η μουσική από μόνη της είναι ένα μέσω επικοινωνίας πιο εξωστρεφές. Ο κόσμος εκφράζει τα συναισθήματα του χορεύοντας, σιγοτραγουδώντας, επικοινωνεί με τον καλλιτέχνη με έναν διαφορετικό τρόπο κάτω απ’ τη σκηνή. Στο θέατρο η συμμετοχή του κόσμου θα λέγαμε είναι ίσως πιο σιωπηλή. Το κοινό που παρακολουθεί μια παράσταση μπορεί να νιώσει τα ίδια συναισθήματα με τον ηθοποιό που υποδύεται ένα ρόλο, με τον ίδιο ή και διαφορετικό τρόπο. Όταν υπάρχει αλήθεια σε αυτό που παρουσιάζεις, το κοινό το αντιλαμβάνεται, μπαίνει μέσα στην κατάσταση είτε αυτό λέγεται μουσική είτε θεατρική σκηνή. Το ζητούμενο είναι να «εμπλέξεις» το κοινό στη δίκη σου ιστορία! 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο ποιά θα ήταν αυτή; Επιτρέψτε μου να δανειστώ τη φράση του μεγάλου Έλληνα ηθοποιού Δημήτρη Χορν: ‘‘Ηθοποιός σημαίνει ΦΩΣ’’ . Φως ισον λάμψη, πολιτισμός, δύναμη, αναγέννηση, ψυχική ανάταση, γνώση, ζωή…

Έχετε κάνει και κινηματογράφο, και αν ναι θα το ξανακάνατε; Έχω κάνει κάποιες μικρού μικρούς ταινίες με τις οποίες ήταν η αρχή για να ανακαλύψω και την ομορφιά του κινηματογράφου. Παρ’ όλα αυτά θα ήθελα πολυ να ζήσω αυτή την εμπειρία και να παίξω και στη μεγάλη οθόνη. Το περιμένω να συμβεί…

Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος στην παράσταση και πώς νιώθετε που θα παίξετε στο Ηρώδειο; 80 χρόνια αργότερα ο Ίωνας που είναι τραγουδιστής και συνθέτης στην Αθήνα, ταχτωπιώντας τα πράγματα του πατέρα του που είχε πεθάνει, βρίσκει σε μια παλιά βαλίτσα το γκιουλουχτανι (γυάλα) με το πολύτιμο περιεχόμενο του καθώς και ένα χειρόγραφο βιβλίο, κάτι σαν ημερολόγιο, που ανήκε στη γιαγιά του. Αφού έχουν μαζευτεί οι φίλοι του στο σπίτι του Ίωνα, μεταξύ των οποίων και ο μουσικός και καρδιακός του φίλος Αζαρίας, είναι και ο ρόλος που υποδύομαι στην παράσταση, για να κάνουν πρόβες για μια επικείμενη ροκ συναυλία, ο Ίωνας τους διηγείται για τις παρτιτούρες και τα έγγραφα του προπάππου του που είχε βρει καθώς και για την ιστορία των προγόνων του και τους διαβάζει το γράμμα που υπήρχε στη γυάλα από το οποίο προκύπτουν και οι τραγικές ώρες πριν την καταστροφή. Όλοι μαζί δοκιμάζουν και παίζουν τραγούδια από τις παρτιτούρες της γυάλας και ανακαλύπτουν σιγά σιγά την ιστορία της Σμυρνέικης μουσικής. Με την εξέλιξη του έργου φανερώνεται και ένα συγκλονιστικό μυστικό που ενώνουν την ιστορία της οικογένειας του Αζαρία με αυτή του Ίωνα. Είχα την τύχη να ξαναπαίξω στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2017 με το Φεστιβάλ Αθηνών για την παράσταση Sweeney Todd στο ρόλο του Τομπίας. Η αίσθηση που σου δίνει το Ηρωδείου είναι μοναδική, θα μπορούσε και κάποιος να τη χαρακτηρίσει τρομακτική, σου προκαλεί δέος. Όχι μόνο επειδή έχουν παρελάσει σπουδαίοι καλλιτέχνες πάνω σε αυτή τη σκηνή αλλά και λόγω τοποθεσίας. Δεν υπάρχει ωραιότερο πραγμα να παίζεις θέατρο και να έχεις ακριβώς απέναντι σου τον Παρθενώνα και το φεγγάρι και 4.000 κόσμο να σε παρακολουθεί. 

Οι δυσκολίες της καταστροφής οι οποίες περιγράφονται στην παράσταση και καλούμαστε να γίνουμε συνοδοιπόροι είναι αρκετά επώδυνες. Το γεγονός ότι υπάρχει το στοιχείο της μουσικής δίνει μια ευχάριστη “νότα” στην παράσταση; Η μουσική της παράστασης συμπληρώνει και ενδυναμώνει τη εξιστόρηση των γεγονότων και την πλοκή του έργου. Σου μεταφέρει τη συναισθηματική κατάσταση των ανθρώπων που έζησαν αυτή τη τραγωδία. Σε ταξιδεύει πίσω στο 1922. Στο τρόπο που γράφτηκαν αυτά τα τραγούδια για ερωτικο καημό, ξενιτεμό και που μιλούν για βάσανα. Τραγούδια που δε θα σβήσουν ποτέ.

Διαβάζουμε ότι στην παράσταση γίνεται μια σύνδεση της νεότερης εποχής με την εποχή της Σμύρνης. Πόσο δύσκολο είναι να αποδοθεί αυτό απο εσάς τους ηθοποιούς και να “αγγίξει” τους θεατές δεδομένου της μεγάλης αντίθεσης και διαφορετικότητας των δύο εποχών; Η καταστροφή της Σμύρνης είναι από μόνη της ένα μεγάλο και δραματικό γεγονός που έχει στιγματίσει την ιστορία. Έχει καταγραφεί στο DNA του Ελληνικού λαού. Όλοι μας λίγο πολυ έχουμε ακούσει ιστορίες από γιαγιάδες και παππούδες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα σε εμάς, τη νεότερη γενιά, να μας αγγίζει με έντονη συναισθηματική φόρτιση παρότι δεν είχαμε άμεση επαφή με αυτά το ιστόρικο συμβάν . Το γκιουλουχτανι (γυάλα) στην υπόθεση του έργου, είναι ο συνδετικός κρίκος της γενιάς του τότε με της γενιάς του σήμερα. Είναι η χρονική μετάβαση από το 1922 στη σημερινή εποχή.

Τι συναισθήματα πιστεύετε θα γεμίσει στο κοινό αυτή η παράσταση; Το κοινό θα βιώσει πως η Σμυρναίικη μουσική έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ζωή αυτών των ανθρώπων και πως για εκείνους ήταν ίσως το πιο βασικό μέσο έκφρασης και γι’ αυτό το λόγο έχει τόσο έντονο συναισθηματικό χαρακτήρα, γιατί έβγαινε μέσα απ’ τη ψυχή τους. Θα δημιουργήσει συναισθήματα συγκίνησης, συμπόνιας αλλά και εθνικής υπερηφάνειας για τον τρόπο που αντιμετώπισαν τα γεγονότα και καθόρισαν την μεταγενέστερη ιστορία.

Μια ευχή και μια προσδοκία για την “Η Ανάμνηση της Σμύρνης” και για την βραδιά του Ηρωδείου; Καλο μας ταξίδι πίσω στο χρόνο και σε όλα αυτά που θα ανακαλύψουμε κατά τη διάρκεια της παράστασης και εύχομαι το κοινό να νιώσει εκείνη τη μαγική βραδιά τη δύναμη που έχουμε ως λαός να μπορούμε να αναγεννιόμαστε μέσα από τις στάχτες μας.