Ο Δημήτρης Δάγκαλης “μας συστήνεται” πραγματοποιώντας δύο διαφορετικές αλλά εξίσου δημιουργικές δραστηριότητες που ήδη έχουν ξεκινήσει να λατρεύονται από το κοινό. Από την μία η θεατρική παράσταση «Ay, Carmela» που πρωταγωνιστεί και από την άλλη το πρωτότυπο θεατρικό εργαστήρι. Ένα εργαστήρι υποκριτικής που απευθύνεται σε όσους αγαπάνε την δημιουργικότητα και την ζωντάνια του θεάτρου ανεξαρτήτου ηλικίας. Με αγάπη και υπομονή, στοιχείο που ξεδιπλώνεται σε κάθε καινούργια συνεργασία, όπως μας αναφέρει ευελπιστεί το κοινό να εκτιμήσει την παράσταση «Ay, Carmela» αποτέλεσμα δουλειά και συνεργασίας πολλών δημιουργικών ανθρώπων.
Κύριε Δάγκαλη, ποτέ ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη του θεάτρου; Ερασιτεχνικά ξεκίνησα απ’ το σχολείο, και τις ομάδες θεάτρου που είχαμε εκεί. Το 2009 μπήκα στη δραματική σχολή «Α.Βουτσινάς» και τότε πια ξεκίνησε επίσημα το ταξίδι.
Τι ήταν αυτό λοιπόν, που σας μάγεψε στο θέατρο και ασχοληθήκατε με αυτό; Η παράσταση είναι τόσο ζωντανό πράγμα. Ζωντανό κι εύθραυστο. Κάθε παράσταση έχει κάτι ξεχωριστό, μοναδικό κάθε βράδυ. Είναι σαν να πας να ακούσεις blues. Πας ένα βράδυ, η μπάντα παίζει άψογα. Αν πας το αμέσως επόμενο βράδυ, πάλι άψογο θα ‘ναι, αλλά κάτι θα ‘χει… διαφορετικό. Ξανά απ’ το μηδέν, ξανά απ’ την αρχή. Και στο θέατρο σκέψου ξαναδημιουργείς μια «πραγματικότητα». Απ ‘το «μηδέν». Τι πιο μαγικό;
Μεταφέρετε μας κάτι που ανακαλύψατε σε σχέση με το έργο ή με τον εαυτό σας κατά την διάρκεια προετοιμασίας του. Σε κάθε επόμενη δουλειά βλέπεις λίγο «που βρίσκεσαι». Δουλεύοντας σε αυτή τη συνεργασία είδα πόση υπομονή έχω αποκτήσει σε σχέση με τα πρώτα μου βήματα, κι εννοώ υπομονή πάνω στη δημιουργία. Πώς έρχεται η ιδέα, πώς δοκιμάζεται σε κάθε πρόβα, τι «δένει» τι όχι, πως ξαναρχίζεις – όταν χρειάζεται – να «διορθώσεις» πράγματα. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η διαδρομή.
Βρίσκετε κάποιο κοινό σε εσάς και στον χαρακτήρα του Παουλίνο; Και αν ναι, ποιο είναι αυτό; Ο Παουλίνο λειτουργεί μ’ έναν πρακτικό τρόπο, που είναι πολύ οικείος στην αντρική ταυτότητα. «Τι πρέπει να γίνει, και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γίνει». Ακολουθεί τους κανόνες. Αυτό ήταν και είναι ένα κομμάτι δικό μου με το οποίο αγαπιέμαι και παλεύω ταυτόχρονα.
Στο έργο υπάρχει το στοιχείο του φλαμένκο. Πιστεύετε ότι αυτό αυτόματα δημιουργεί μια άλλη αίσθηση στο κοινό και ίσως “τραβάει” τον θεατή να μην χάσει ούτε ένα λεπτό από την παράσταση; Χωρίς να είμαστε χορευτές φλαμένκο, ήρθε η ιδέα να ξεκινάμε με μια χορογραφία με στοιχεία φλαμένκο, η οποία ακούγοντας σιγά σιγά κάποιες πρώτες αντιδράσεις των θεατών, έκανε μεγάλη εντύπωση, δίνοντας ένα δυνατό «άνοιγμα» στην παράσταση.
Πάνω στην σκηνή υπάρχει η ρήξη ανάμεσα στον χαρακτήρα της Καρμέλα και του Παουλίνο και πως αυτό επιτυγχάνεται; Ο Παουλίνο και η Καρμέλα έχουν κοινή πορεία, σαν ζευγάρι, και σαν καλλιτέχνες. Οι συνθήκες, η σύλληψη και η υποχρέωσή τους να κάνουν την παράσταση μπροστά σε αιχμάλωτους δημοκρατικούς για τη διασκέδαση των στρατευμάτων του Φράνκο είναι που τους ωθεί να κάνει ο καθένας την επιλογή του, και να υποστεί τις συνέπειες.
Ποιος βοήθησε να πραγματοποιηθεί αυτή η παράσταση; Πολλοί, καλοί και δημιουργικοί άνθρωποι, πρωτ’ απ’ όλα συν-εργάτες. Η παράσταση αυτή είναι μια παραγωγή της Σάσας Νάτση, φιλοξενείται στο χώρο του Studio Vis Motrix, σε σκηνοθεσία-διασκευή Πασχάλη Αραμπατζή με τη βοήθεια της Αμαλίας Ζαγοριανού, χορογραφίες Αντωνίας Πιτουλίδου και Μίκας Στεφανάκη, πρωτότυπη μουσική Αίσωνα Χαρατσάρη, σκηνικά και κοστούμια επιμελήθηκε η Πετρούλα Λιώρα, φωτισμούς ο Δημήτρης Κοκολινάκης, μετάφραση-απόδοση ο Πλάτων Μαυρομούστακος και προώθηση-επικοινωνία η Λία Κεσοπούλου. Η παράσταση “τρέχει” κάθε βράδυ απ’ το Δημήτρη Προκοπίου και τη Μαρία Ράπαντα.
Επί σκηνής ο Δημήτρης Δαγκαλης και η Κορνηλία Προκοπίου.
Βάλε και την τύχη… Βλέπεις πόσοι μαζευτήκαμε..;
Κλείνοντας το κομμάτι της παράστασης θα ήθελα να μας πείτε γιατί να έρθει κάποιος να παρακολουθήσει το έργο και τι θα αποκομίσει; Τι θα αποκομίσει το ξέρει ο κάθε θεατής αμέσως μετά το χειροκρότημα. Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για μία τίμια και αυθεντική δουλειά. Γι’ αυτό και μόνο αξίζει κανείς να την παρακολουθήσει. Τα υπόλοιπα τα συζητάμε στην έξοδο.
Όσον αφορά το θεατρικό εργαστήρι που πραγματοποιείτε, πώς σκεφτήκατε την ιδέα του και πως την υλοποιήσατε; Υπήρχε σαν «ωραία ιδέα» στο μυαλό μου εδώ και καιρό. Απλώς ήρθε μια πολύ καλή συγκυρία και συνεργασία, που μ’ έκανε να νιώσω πιο ασφαλής ως προς το ν’ αρχίσει… και βλέπουμε. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις, κάτι που κάνεις πρώτη φορά, πως θα προχωρήσει. Δε με νοιάζει όμως αυτό προς το παρόν. Η αρχή έγινε, και την πορεία την ανακαλύπτω κι εγώ βήμα-βήμα μαζί με την ομάδα.
Μπορείτε να μας πείτε κάποιες από τις δραστηριότητες και ενέργειες που πραγματοποιούνται στο εργαστήρι σας; Απευθύνεται σε ερασιτέχνες ενήλικες, που αγαπούν το θέατρο. Απλά και όμορφα. Θέλω να φτιαχτεί μια εβδομαδιαία τρίωρη συνάντηση, που θα βρισκόμαστε σ’ έναν κύκλο με κοινό τόπο το θέατρο, και τις διαδικασίες που σε οδηγούν στη σκηνή. Από το ζέσταμα, την ενεργοποίηση, τη φωνή, την επικοινωνία, τη συνύπαρξη στην ομάδα, στην πρόβα και ενδεχομένως γιατί όχι τελικά στη σκηνή.
Info: Οι παραστάσεις της «Ay, Carmela» διαρκούν έως 4 Νοεμβρίου 2019 στο Vis Mostrix (εδώ) και τα Μαθήματα Εργαστηρίου διδάσκονται κάθε Πέμπτη 20:00 στις στο Alte Fablon (εδώ)