Κατερίνα Πολυχρονοπούλου: «Βαδίζουμε, δυστυχώς, προς έναν όλο και μεγαλύτερο συντηρητισμό.. »

«Φελίτσε και Λίλυ – Ένας άνθρωπος μέσα στους ανθρώπους» μια παράσταση ολοκληρωτικά αφιερωμένη στον έρωτα. Στον έρωτα κάθε μορφής στον έρωτα πέραν της λογικής και περιορισμού. Η σκηνοθέτις Κατερίνα Πολυχρονοπούλου μας μιλά για την παράσταση αυτή που θέλει να θίξει θέματα κοινωνικά. «Να προβληματίσει, να συγκινήσει.»

Κυρία Πολυχρονοπούλου, πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση που σκηνοθετείτε «Φελίτσε και Λίλυ – Ένας άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους».

Είναι μια αληθινή ιστορία αγάπης στο Βερολίνο το 1942, σ’ ένα ιστορικό πλαίσιο το οποίο έχει αφήσει πολύ βαθιά τραύματα στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Μια Γερμανίδα παντρεμένη με αξιωματικό των Ναζί, γνωρίζει μια Εβραία, η οποία ζει ελεύθερη, με ψεύτικη ταυτότητα. Η γνωριμία αυτή οδηγείται σε έναν έρωτα, μια βαθιά αγάπη, μια αγάπη με μεγάλο και διαφορετικό τίμημα για τη ζωή της καθεμιάς.   

Αν σας ρωτούσαν ποιό είναι το στίγμα της παράστασης τι θα απαντούσατε; Ποιο είναι το βασικότερο μήνυμα που θέλει να περάσει στον θεατή;

Η αγάπη δεν έχει φύλο, καταγωγή, κοινωνική τάξη, χρώμα, θρησκεία ή όποιον άλλο περιορισμό θέλουν να μας επιβάλλουν για να μας κρατούν δέσμιους σε ψευδο-καθωσπρεπισμούς που μας χειραγωγούν και δεν μας αφήνουν να ζήσουμε ουσιαστικά και ελεύθεροι, σ’ αυτό το σύντομο πέρασμά μας από τη ζωή. Η βία του ενός προς τον άλλον είναι σε έξαρση. Βαδίζουμε, δυστυχώς, προς έναν όλο και μεγαλύτερο συντηρητισμό όλο και μεγαλύτερη  οπισθοδρόμηση. Η παράσταση θέλει να επικοινωνήσει αυτό ακριβώς: αγάπη, ελευθερία και σεβασμό του ενός προς τον άλλον. 

Γενικότερα, τι ξεχωριστό έχει το καθετί που ανεβάζετε; Τι σας μένει μετά από κάθε παράσταση;

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Προσπαθώ να ανεβάζω έργα με θέματα που θέλω να επικοινωνήσω με το κοινό. Να σκεφτεί βαθύτερα ο θεατής, να προβληματιστεί και να λυτρωθεί μέσα από τη θεατρική πράξη. Να βρει ένα κομμάτι που να τον αφορά. Να μοιραζόμαστε μια εμπειρία. Αυτό που μου μένει από κάθε παράσταση είναι κάποιοι καινούριοι εξαιρετικοί συνεργάτες, συνδημιουργοί, συνοδοιπόροι, που γίνονται φίλοι ζωής και η χαρά της επικοινωνίας με το κοινό. 

Πιστεύετε ότι η σύγχρονη κοινωνία και το θεατρόφιλο κοινό έχουν εξοικειωθεί με την ομοφυλοφιλία στο σανίδι και ότι το έργο θα “αγγίξει” το κοινό ιδίως εάν λάβει υπ’ όψιν τις δυσκολίες της σκοτεινής αυτής εποχής που διαδραματίζεται μια αληθινή ιστορία αγάπης;

Πιστεύω ότι ένα μέρος της σύγχρονης κοινωνίας έχει πλέον εξοικειωθεί με την ομοφυλοφιλία και γενικότερα με τη διαφορετικότητα. Αλλά δεν είναι αυτό το μόνο θέμα που θίγει το έργο αυτό. Οι θεματικοί του άξονες είναι πολλοί, ακριβώς επειδή διαδραματίζεται σ’ αυτή τη σκοτεινή εποχή. Είναι η θέση της γυναίκας, η διαφορετική θρησκεία, μια πόλη που βομβαρδίζεται διαρκώς, ένας πόλεμος που μαίνεται, ο φασισμός, ο ρατσισμός, που, δυστυχώς, είναι τόσο επίκαιρα όλα αυτά. Και αγγίζουν το κοινό γιατί είναι μια αληθινή ιστορία, που αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία. 

Η ελληνική κοινωνία δεν παύει να είναι βαθιά συντηρητική και υποκριτική υποστηρίζουν πολλοί άνθρωποι του θεάτρου και μη. Σκεφτήκατε ποτέ ότι ίσως αυτό αποτελέσει αρνητικό για την παράσταση; Η παράσταση θέλει να “πολεμήσει” τον συντηρητισμό και ότι συνεπάγεται αυτό;

Δεν είναι και λίγα όσα έχει υποστεί και υφίσταται αυτή η κοινωνία. Είμαστε όλοι μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Μέσα σ’ αυτήν κι εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα, μέσα σ’ αυτήν ζω και δημιουργώ. Θεωρώ ότι πλέον ο συντηρητισμός, η υποκρισία, η άνοδος του φασισμού, του ρατσισμού, ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η γυναίκα, η διαφορετικότητα, αφορούν την πλειοψηφία των κοινωνιών. Ακόμα και αυτών που υπήρξαν οι πλέον προοδευτικές. Και ας μην ξεχνάμε ότι η ελληνική κοινωνία έχει και πολύ φωτεινά μυαλά. Πιστεύω ότι όλα είναι θέμα παιδείας. Αν σκεφτούμε λίγο την παράδοσή μας, τη σύγχρονη ιστορία μας, κάποιοι δεν είχαν την ευκαιρία να μορφωθούν, να φύγουν από τον τόπο τους. Γυναίκες δεν πήγαν ποτέ σχολείο. Και αυτό δεν αφορά κάποιο μακρινό παρελθόν. Μια παράσταση, αν έχει κάτι να πει, θα έχει την ανταπόκριση που της αξίζει. Με την παράσταση θέλω να επικοινωνήσω και να υπενθυμίσω αυτά που θίγει το κείμενο. Αυτήν την μοναδική ιστορία, που καταρρίπτει πολλά στεγανά. Η παράσταση θέλει να προβληματίσει, να συγκινήσει.

Πώς θα περιγράφατε με 3 λέξεις το έργο;

Αγάπη, ελευθερία, τίμημα.

Μεταφέρετε μας σε κάτι που ανακαλύψατε σε σχέση με εσάς κατά την διάρκεια της παράστασης.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκα πόσο τυχερή είμαι που κάνω αυτή τη δουλειά. Που μου δίνεται η ευκαιρία να συνεργάζομαι και να γνωρίζω  ανθρώπους που εκτιμώ, που μας ενώνουν η αγάπη μας για την τέχνη μας και κοινοί προβληματισμοί.

Για το τέλος, θα θέλατε να μας πείτε ποιά είναι τα σχέδια σας για το επόμενο διάστημα

Δεν υπάρχουν κάποια άμεσα σχέδια. Γίνονται κάποιες συζητήσεις αυτή την περίοδο. Όταν θα βρεθεί πάλι η συνθήκη που θα με ενδιαφέρει, τότε θα αποφασίσω να ασχοληθώ με μια άλλη παράσταση.

Info: «Φελίτσε και Λίλυ – Ένας άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους» της Ελένης Καρασαββίδου, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15, στον Πολυχώρο Vault (Μελενίκου 26, Γκάζι-Βοτανικός)