Μάνος Καζαμίας: Στο Cartel ξαναερωτεύτηκα τη δουλειά μου!

Ο ηθοποιός Μάνος Καζαμίας είναι ένα από τα πρόσωπα που ξεχωρίζει φέτος, αφού πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Άνθρωποι και ποντίκια” του Τζον Στάινμπεκ σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη που θα παρουσιαστεί για 3 σεζόν στον νέο χώρο Cartel. Παράλληλα, τον συναντάμε στην τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1 “Παρουσιάστε!” που μάς χαρίζει άφθονες στιγμές γέλιου. Ο ηθοποιός μίλησε για τους ρόλους του και πως διαχειρίστηκε το διάστημα που έλειπε από το θεατρικό σανίδι.

Φέτος σας συναντάμε για τρίτη χρονιά στο πλευρό του Βασίλη Μπισμπίκη και την απόλυτα soldout παράσταση «Άνθρωποι και ποντίκια». Πώς διαχειριστήκατε το διάστημα χωρίς θέατρο;

Περνάμε όλοι μία δύσκολη κατάσταση και πρωτόγνωρη. Η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε το θέατρο στο διάστημα της καραντίνας, μου έλειψε η ζωή μου γενικά, η καθημερινότητά μου. Ένιωθα ότι κάποιος μου πήρε τη ζωή μου ολόκληρη, κάτι που νιώσαμε όλοι. Προσπάθησα να μην πέσω στην κατάθλιψη και βρήκα χρόνο να ξεκουραστώ κοντά στη φύση. Χαίρομαι τώρα που επιστρέφουμε στο θέατρο, αγαπώ τη δουλειά μου άλλωστε. Και ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να βιώσουμε ξανά κάτι τέτοιο, γιατί ο χώρος μας είναι από τους τελευταίους που άνοιξε μετά τόσο καιρό και το διάστημα της ανεργίας ήταν τεράστιο, ενώ ακόμη και τώρα επειδή λόγω της κατάστασης δεν γίνονται πολλές δουλειές, υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι που είναι ακόμη εκτός δουλειάς.  

Η παράσταση ήταν προγραμματισμένη να επαναληφθεί ή λόγω των συνθηκών πήρατε παράταση;

Έγιναν όλα λίγο ξαφνικά τον Μάρτιο και δεν υπήρχαν συγκεκριμένα σχέδια εκείνο το διάστημα, μιας και ο εγκλεισμός δεν άφηνε περιθώρια για προγραμματισμό. Η παράσταση εκείνο το διάστημα ήταν sold out, επομένως είναι φυσικό ότι θα συνέχιζε και φέτος. Παράλληλα ετοιμάζουμε για λίγο αργότερα «Τα κόκκινα φανάρια».    

Μιλήστε μας για τον ρόλο σας…

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είναι ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον βίας αρχικά μέσα στην οικογένεια του και συνεχίζει να ζει σε ένα σκληρό περιβάλλον προσπαθώντας να επιβιώσει. Λειτουργεί σαν ισορροπιστής στις σχέσεις με τους υπόλοιπους εργάτες του εργοταξίου, δίκαια. Στο βάθος κρύβει μια ευαίσθητη παιδική πλευρά. Όσον αφορά το κείμενο είναι ρευστό και γεννιέται κάθε βράδυ με την ελευθερία του αυτοσχεδιασμού γύρω από τον άξονα της εξέλιξης του έργου του “John Steinbeck” και έτσι μας κρατάει ζωντανούς και αληθινούς. 

Πιστεύετε πως οι θεατές μπορούν να ταυτιστούν με την ακρότητα των ρόλων ή κινούνται έξω από την ελληνική πραγματικότητα;

Είναι μέσα στην ελληνική πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποι, όσο και αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι ζούμε σε μία διαφορετική κοινωνία. Το έργο, έτσι όπως ανέβηκε στο Cartel, είναι προσαρμοσμένο στην ελληνική πραγματικότητα εξαρχής. Αυτός ήταν ο στόχος μας. Αυτοί υπάρχουν, ζουν και αναπνέουν ανάμεσά μας, ακόμη και αν εμείς εθελοτυφλούμε για την ύπαρξή τους. Είναι επόμενο, λοιπόν, ότι οι θεατές ταυτίζονται μαζί τους και καθηλώνονται από τη δράση τους. 

Η νέα σεζόν που ξεκίνησε στην τηλεόραση μέχρι στιγμής έχει παρουσιάσει πολύ ωραία δείγματα δουλειάς. Τι έχει αλλάξει από την πρώτη σας τηλεοπτική δουλειά μέχρι τώρα;

Πάρα πολλά… Στην πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά που έγινε όταν αποφοίτησα από την σχολή πριν από 20 χρόνια, σαφώς προσπαθούσα να βρω το βηματισμό μου σε αυτό το χώρο. Ο ρόλος ήταν μικρός, αλλά μου έμεινε αξέχαστος γιατί ήταν ο πρώτος μου. Πλέον, αν και μου αρέσει πάντα να ανακαλύπτω καινούργια πράγματα στη δουλειά μου, υπάρχει η εμπειρία και έχω δημιουργήσει μία ταυτότητα σε αυτό που κάνω. 

Δράμα στο θέατρο, κωμωδία στην τηλεόραση. Μπορούν να συνδυαστούν; 

Μα συνδυάζονται. Ίδια δουλειά είναι. Δεν έχω σκεφτεί ποτέ ότι μπορώ να περιοριστώ υποκριτικά στο ένα ή στο άλλο είδος. Επιλέγω τους ρόλους μου βάσει του πόσο με ιντριγκάρουν και τι καινούργιο έχουν να μου δώσουν. Όχι βάσει είδους. Άλλωστε η ίδια η ζωή συνδυάζει τα πάντα, και κλάμα και γέλιο και επιτυχία και αποτυχία, όλα. Πώς μπορείς να το αποφύγεις αυτό στο θέατρο;   

Στην τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1 υποδύεστε έναν μικροαπατεώνα που προσπαθεί να κερδίσει χρήματα από τους φαντάρους. Όταν σας πρότειναν τον ρόλο, τι ήταν αυτό που σας γοήτευσε;

Ότι με τον Φίλη παρέα μπορούν να περάσουν όλοι καλά! Γιατί όχι και εγώ; Είναι ένας ρόλος που έχει εναλλαγές, έχει τρέλα, είναι η χαρά της ζωής. Ο Φίλης ενώ θα μπορούσε να είναι θλιμμένος, δεν τα παρατάει και προσπαθεί να δημιουργήσει μία καλύτερη ζωή για τον ίδιο και για την αδερφή του. Κάνει απίστευτες γκάφες για να το πετύχει. Είναι ένας απλός καθημερινός λαϊκός άνθρωπος. Και μπορεί να δούμε και την ανατροπή στην πορεία…     

Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την υποκριτική;

Ξαφνικά. Στη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας. Σκέφτηκα ότι θέλω να είμαι ένας άνθρωπος που θα πηγαίνει για δουλειά και θα νιώθει χαρά, όχι κάποιος που απλώς θα εργάζεται. Η υποκριτική μου άρεσε, ήταν ενδιαφέρον να ασχοληθώ και όταν ξεκίνησα έγινε ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.    

Υπάρχουν συνεργασίες που έχετε ξεχωρίσει;

Όλες οι συνεργασίες μου ήταν ξεχωριστές, αλλά στο Cartel ξαναερωτεύτηκα τη δουλειά μου γιατί προσπαθούμε μία ομάδα να αναπτύξουμε έναν άλλο κώδικα υποκριτικής, κάνοντας έρευνα, καταγραφή και βλέποντας τα πράγματα από όλες τις οπτικές γωνίες. Και δείχνει ότι πάει καλά και μου πάει αυτός ο τρόπος δουλειάς. Νιώθω ότι αναπνέω σαν καλλιτέχνης.     

Κλείνοντας, αν δεν ήταν υποκριτική, τι άλλο θα ήταν; 

Δεν μου αρέσουν οι υποθετικές ερωτήσεις και δεν αντιμετώπισα αυτό το δίλημμα μέχρι σήμερα. Επειδή δεν ξέρουμε το αύριο, αν χρειαστεί θα μπορούσα να κάνω χιλιάδες άλλες δουλειές. Ούτως ή άλλως οι περισσότεροι ηθοποιοί για λόγους επιβίωσης κάνουμε και άλλες δουλειές, όπως και εγώ μέχρι πρόσφατα. Αλλά το θέατρο δεν θα ήθελα να το αποχωριστώ ποτέ.   

Info: Από 6 Νοεμβρίου το «Άνθρωποι και Ποντίκια» ου Τζον Στάινμπεκ στον νέο Τεχνοχώρο Cartel (Λεγάκη 7, Αγ. Ιωάννη Ρέντη – 693 98 98 258) / Και κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00 στην τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1 “Παρουσιάστε!”