Η Πολυξένη Καράκογλου ανήκει στην γενιά καλλιτεχνών όπου έχουν ανακαλύψει μόνοι τους την μουσική. Την γνωρίσαμε πρώτη φορά όταν διακρίθηκε στην 4η ακρόαση Νέων Δημιουργών και ερμηνευτών της Μικρής Άρκτου. Με σπουδές και άπειρες ώρες δουλειάς έχει καταφέρει να κερδίσει μια θέση στην μουσική σκηνή. Ο λόγος της είναι καθαρός. Δεν διστάζει να μιλήσει πολιτικά και να σχολιάσει τα κακώς κείμενα της εποχής μας.
Μέσα στο 2019 κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός σας δίσκος με τίτλο «Πολύχρωμες ζακέτες» σε στίχους της Αθηνάς Σπανού και συνθέσεις του Γρηγόρη Πολύζου. Εννιά τρυφερά τραγούδια που μας μαθαίνουν να ακούμε ξανά. Πείτε μας δυο λόγια.
Η Αθηνά και ο Γρηγόρης έφεραν το υλικό τους στην Μικρή Άρκτο, και ο Παρασκευάς Καρασούλος έκανε τη λεγόμενη παντρειά! Έχω υπάρξει και συνεχίζω να είμαι αρκετά δύσκολη με την επιλογή των τραγουδιών που μου προτείνουν, αλλά μόλις άκουσα αυτά τα τραγούδια, ήξερα πως ήθελα να τραγουδήσω. Έτσι ξεκίνησε η συναναστροφή μου με τους δύο τους, γράψαμε και καινούργια τραγούδια, και μαζί με την καθοδήγηση της παραγωγής καταλήξαμε σε αυτά τα 9! Το κάθε ένα από αυτά, κατάφερε να έχει ένα ξεχωριστό χρώμα για εμένα, και να συνδεθεί αδιάρρηκτα με εικόνες μυρωδιές και συναισθήματα.
Έχετε διακριθεί στο παρελθόν στην 4η ακρόαση Νέων Δημιουργών και Ερμηνευτών της Μικρής Άρκτου. Είναι σημαντικό να δημιουργείται βήμα και χώρος για νέα παιδιά που θέλουν να επικοινωνήσουν την δουλειά τους;
Όχι απλά σημαντικό, είναι μείζονος σημασίας για να πιαστεί η κλωστή του ελληνικού τραγουδιού από εκεί που την άφησαν οι προκάτοχοι! Η Μικρή Άρκτος το κάνει με πολύ μεράκι με ουσιαστική εμπιστοσύνη στους νέους καλλιτέχνες. Παρόλο αυτά σε μια χώρα που ο πολιτισμός παραγκωνίζεται σαν παράπλευρη απώλεια, θα έπρεπε να υπάρξουν κι άλλες “Μικρές Άρκτοι” εάν μου επιτρέπεται αυτή η παράφραση, και όχι μόνο από ανθρώπους της τέχνης που έψαξαν μανιωδώς να βρουν το καταφύγιο τους και να το προσφέρουν σε νεότερους χωρίς να υπολογίζουν αριθμούς, αλλά και από κρατικές δομές. Για παράδειγμα, είναι δυνατόν να μην υπάρχει κρατική σχολή μουσικής που να διδάσκονται όργανα θεωρία τραγούδι σε ακαδημαϊκό επίπεδο; Η δημιουργία έχει καταλήξει να είναι ατομική υπόθεση και από θέμα ερεθίσματος αλλά και από θέμα χρηματοδότησης. Αν με αφήσεις θα μιλάω για πάντα! (γέλια).
Παρακολουθούμε δημιουργούς, όχι μόνο στην μουσική, αλλά και σε άλλες μορφές τέχνης, που συνεργούν στο να διαμορφωθεί ένα νέο καλλιτεχνικό τοπίο. Υπάρχει ανάγκη για δημιουργική πολυφωνία στις ημέρες μας; Επιστρέφουμε στις παρέες;
Είναι πολύ όμορφες αυτές οι πρωτοβουλίες και εμένα προσωπικά μου αρέσουν για δύο λόγους. Καταρχάς όταν δημιουργούνται παρέες, ο ένας είναι εκεί για τα στραβοπατήματα του άλλου και οι ιδέες λειτουργούν εκθετικά για ένα καλύτερο καλλιτεχνικά αποτέλεσμα. Άλλωστε είμαστε κοινωνικά όντα, και τα βήματα στην ανθρωπότητα έγιναν από πολλούς μαζί όχι από έναν μόνο του.
Τέλος, εξαλείφεται σταδιακά ο ανταγωνισμός και η νοοτροπία «πάτα με να σε πατώ να ανεβούμε το βουνό» όπως μου αρέσει να τη λέω, που αντί να βλέπουμε τη διαφορετικότητα του κάθε καλλιτέχνη θέλουμε να την εξαφανίσουμε για να ξεχωρίσει μονάχα η δική μας. Είναι σαν να συγκρίνεις συνεχώς ανόμοια πράγματα.
Πως αντιμετωπίζετε την κατάσταση που ζούμε, λόγω της παγκόσμιας πανδημίας; Η μουσική, η τέχνη είναι τα απαραίτητα αντισώματα που χρειαζόμαστε;
Υπάρχουν στιγμές που δακρύζω, μετά θυμώνω και φωνάζω στην τηλεόραση λες και με ακούει, δυσκολεύομαι να είμαι δημιουργική μη σου πω ψέματα καθώς για να γίνω δημιουργική πρέπει να έχω κάποια διάθεση και αυτό δυστυχώς δεν έρχεται κατά παραγγελία.
Παρόλα αυτά το «χάπι» μου αυτές τις μέρες είναι να ενημερώνομαι από άλλες πηγές, πέραν της τηλεόρασης και των καθοδηγούμενων ενημερώσεων, που παρουσιάζουν τις πραγματικές συνθήκες των ανθρώπων που εργάζονται με φοβερή εντατικοποίηση (υγεία, σουπερμάρκετ, αναστολή εργασίας και διπλή δουλεία για αυτούς που μένουν πίσω, εργοστάσια κτλ). Το να βλέπω την αντίδραση τους, τις διαμαρτυρίες τους και τα αιτήματα τους παρότι είμαι μόνη στο σπίτι με εξοπλίζει με κουράγιο πως δεν είμαι μόνη στις διεκδικήσεις αλλά και την ζοφερή πραγματικότητα που θα ζήσουμε την επόμενη ημέρα.
Παρακολουθούμε σωματεία και οργανώσεις, που σχετίζονται με τον χώρο της τέχνης, να στέλνουν αιτήματα στο κράτος ζητώντας να μην αντιμετωπίζεται η τέχνη ως πάρεργο. Θεωρείτε πως η πολιτεία είναι δίπλα στους δημιουργούς;
Θεωρώ πως ο πολιτισμός εάν δεν έρχεται από πολύ μεγάλα ιδρύματα με βαρύγδουπα ονόματα, αντιμετωπίζεται σαν φτωχός συγγενής που πότε πότε του πετάει κανένα ψίχουλο να μην πολυγκρινιάζει.
Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι που δεν παίρνουν ούτε τα 800 ευρώ και αυτή τη στιγμή χωρίς υπερβολή πεινάνε. Η αλήθεια είναι πως στις δυσκολίες που ζούμε τα σωματεία έχουν υπάρξει πολύ σημαντικό αποκούμπι για πάρα πολύ κόσμο με αποτέλεσμα να δυναμώνουν και να συσπειρώνουν. Επίσης υπάρχουν ειλικρινείς κινήσεις αλληλεγγύης στον κλάδο ακόμα και σε οικονομική βοήθεια και φυσικά η εμπειρία που μαζεύεται σε αυτά γίνεται αιτήματα για διεκδίκηση.
Κυρία Καράκογλου είστε ένας νέος άνθρωπος με πολιτικό λόγο και άποψη. Στηρίζετε το ΚΚΕ και συμμετέχετε στις δράσεις του. Γιατί επιλέξατε την συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία για να εκφραστείτε;
Πάντα μου άρεσε να ακούω να φιλτράρω και να στέκομαι δίπλα σε αυτόν με τον οποίο συμφωνώ στην τακτική και στον τρόπο. Αυτό συμβαίνει και σε αυτή τη μάχη. Η υποστήριξη και η υπεράσπιση των αιτημάτων όχι μόνο των καλλιτεχνών αλλά και των γιατρών-νοσοκόμων, των εργαζόμενων στα σουπερμάρκετ, των χιλιάδων απολυμένων αυτής της περιόδου, με γεμίζει σιγουριά πως πρέπει να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου σε αυτή την τόσο μαζική και ουσιαστική προσπάθεια με ένα ποστ ή με μια μίνι συναυλία όπως και έγινε.
Τι είναι αυτό που μπορεί να σας θυμώσει και να σας κάνει να βγείτε στο δρόμο;
Ο παραλογισμός που ζούμε καθημερινά. Όπως το βλέπω το πράγμα είναι όλο λάθος.
Είναι παράλογο να μην συνεργάζονται οι επιστήμονες όλη της γης για το εμβόλιο άλλα να ανταγωνίζονται ποιος θα το βρει πρώτος για να έχει την πατέντα.
Είναι παράλογο να δουλεύουν όπως δούλευαν ο ένας δίπλα στον άλλον στα εργοστάσια στην Ιταλία.
Είναι παράλογο να αφήνεται όλο στην ατομική ευθύνη.
Είναι παράλογο να παίρνουν κρεβάτια νοσοκομείων που έπρεπε να φιλοξενούνται ασθενείς με άλλες παθήσεις και να ακυρώνονται χειρουργεία γιατί δεν γίνεται επίταξη των ιδιωτικών κλινικών για τον κορονοϊό.
Ακόμη ακόμη είναι παράλογο να πεθαίνει κόσμος από πείνα τον 21ο αιώνα.
Θεού θέλοντος και… κορονοϊού επιτρέποντος ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Είχα ετοιμάσει ένα πρόγραμμα με τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου θέλοντας να τον τιμήσω, «Ο πολιτικός Θάνος Μικρούτσικος» και ελπίζω να το παρουσιάσω κάποια στιγμή. Ακόμη θα υπάρξει συνέχεια των εμφανίσεων με τίτλο “Πολύχρωμες Ζακέτες” που έχουν επίκεντρο τον ομώνυμο δίσκο .Τέλος γράφω μουσική και ελπίζω να προφτάσουμε να την δημοσιεύσουμε πριν έρθει και η συντέλεια του κόσμου.
Δείτε τη συναυλία της Πολυξένης Καράκλογου στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της Οργάνωσης.