Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου «Οι Απείθαρχοι» η δημοσιογράφος και συγγραφέας, Σεμίνα Διγενή, μας συστήνει τους υπέροχους ενοίκους που φιλοξενεί στις σελίδες του. Με άμεσο και ξεκάθαρο λόγο δεν διστάζει να μιλήσει για την δύσκολη κατάσταση που ζούμε και να υπογραμμίσει πως χρειάζεται υπευθυνότητα, προσοχή, αλλά και επαγρύπνηση γιατί οι καιροί είναι πονηροί. Πάντα γοητευτικά μάχιμη θέτει τα δικά της ερωτήματα για την ζωή.
Πριν ένα μήνα, περίπου, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ το μυθιστόρημα σας με τίτλο «Οι Απείθαρχοι». Ένας παράξενος κόσμος, ιδιαίτερα γοητευτικός και αρκετά παράδοξος. Πώς προέκυψε; Όπως προκύπτουν όλα τα καλά στη ζωή μου, ξαφνικά! Ήθελα να αφηγηθώ μερικές παράξενες ιστορίες κάποιων σπάνιων πλασμάτων που μου είχαν καρφωθεί στο μυαλό, είχα την τύχη γνωρίσω -επίσης ξαφνικά- έναν πολύ καλό εκδότη, τον Γιάννη Λεβέντη του “Κάκτου” και να του αρέσουν πολύ και έτσι ταχύτατα, μέσα στο φθινόπωρο το όνειρο υλοποιήθηκε.
Γίνεται να συνυπάρξουν άνθρωποι από άλλες χρονικές περιόδους, με διαφορετικές προσλαμβάνουσες και κατευθύνσεις; Μπορεί να έχουν κοινά ο Βάρναλης με τον Κερτ Κομπέιν; Τι θα έλεγε η Σάρα Κέιν στον Θανάση Βέγγο; Δε φαντάζεστε πόσα κοινά βρήκαν να έχουν η Μονρόε με την Νίνου κι εκείνη με τον Προυστ, την Κοτοπούλη και τον Μπαρτ.. Πόσο γρήγορα συννενοήθηκαν ο Αϊνστάιν με την Γουαινχάουζ, ο Σαραμάγκου με τον Βέγγο, αλλά και ο Μπόουι, η Μανιάνι, ο Ταρκόφσκι κι ο Ρόμπιν Γουίλιαμς με εμένα..Μόνο η Ντίτριχ με την Τέιλορ συνεχίζουν να τσακώνονται !Ειδικά η Κέιν που με ρωτάτε, δεν συναντήθηκε με τον Βέγγο, γιατί είχε παρτίδες κυρίως με τη Γώγου, τον Χεμινγουέι, τον Καρυωτάκη και την Γουλφ…
Όλοι οι ένοικοι του βιβλίου σας ζουν στους παράξενους ορόφους του Κόκκινου Ουρανοξύστη. Αν υποθέσουμε πως ο «Κόκκινος Ουρανοξύστης», είναι η Ευρώπη. Σε ποιον όροφο θα τοποθετούσατε την Ελλάδα; Στον Όροφο του Επανασχεδιασμού. Πρόκειται για το χώρο εκείνο, από τον οποίο περνούν όσοι νιώθουν επιτακτική την ανάγκη της ανασύνταξης και του επαναπροσδιορισμού. Θα τη βοηθούσε πολύ (και αυτήν και όλους μας) μια βόλτα της από εκεί..
«Οι Απείθαρχοι» ήρθαν σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για όλο τον κόσμο. Την στιγμή που όλοι πρέπει να είμαστε «πειθαρχημένοι», για να αντιμετωπίσουμε μια παγκόσμια απειλή… για την υγεία μας. Πως βιώνεται όλη αυτήν την κατάσταση; Υπάκουα, προσεκτικά, υπεύθυνα, αλλά όχι σιωπηλά. Προσέχω, προστατεύομαι, προστατεύω και τους άλλους, αλλά έχω χρέος να επισημάνω τα στραβά και τα άδικα γύρω μου και το κάνω. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε, με αφορμή την κρίση και τον εφιάλτη που ζούμε, να λεηλατηθούν δικαιώματα, αλλά και ό,τι κατακτήθηκε μέχρι σήμερα. Δεν πρέπει να οδηγηθούμε στο να ξαναπληρώσουμε πάλι οι εργαζόμενοι, τα σπασμένα της κρίσης.
Τι ρόλο παίζει για εσάς η μνήμη; Οι ήρωες σας καλούνται να αποφασίσουν για το αν ο κόσμος θα συνεχίσει να θυμάται. Κάποιοι, κάνουν τα πάντα για να ξεχάσουν. Μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς το παρελθόν μας ;Εγώ πάντως το χρειάζομαι, είναι το αληθινό μου σπίτι. Η μνήμη είναι ό,τι πολυτιμότερο έχω! Από τον παράδεισό της δεν μπορεί να με εκδιώξει κάνεις. Εξ αιτίας της ξεκίνησα να γράφω, επειδή φοβόμουν μην μου συμβεί κάτι κι αρχίσω να ξεχνάω. Κι άστε τον Φρόιντ να λέει ότι από αναμνήσεις υποφέρουν οι υστερικοί..
Δείτε το βίντεο με την Σμαράγδα Καρύδη να διαβάζει ένα μικρό απόσπασμα του πρώτου κεφαλαίου.
Νιώθω πως το αφήγημα σας κρύβει μια σουρεαλιστική οπτική της μετά Covid-19 εποχής. Θεωρείτε πως βρισκόμαστε στο σημείο εκείνο που όλοι πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας με τον χρόνο και την ίδια την ζωή; Εννοείται. Να προσέχουμε όμως πολύ, γιατί ο Προυστ έλεγε ότι υπάρχουν οφθαλμαπάτες στον χρόνο, όπως και στον χώρο. Κι αν δεν ανασυνταχθούμε σε όλα τα επίπεδα, η Ελλάδα μπορεί και να μη συνεχίζει να επιζεί μέσα από διαδοχικά θαύματα.
Κα Διγενή, μέσα από την δημοσιογραφική σας ιδιότητα έχετε γνωρίσει πολύ σπουδαίους ανθρώπους. Στο βιβλίο σας συναντάτε –λογοτεχνικά- ακόμη περισσότερους. Που συναντιέται και που χωρίζει η φαντασία από την πραγματικότητα; Οι «Απείθαρχοι» είναι δικοί σας άνθρωποι;Πιο δικοί μου, πιο δικοί μας δε γίνεται! Δεν ξέρω ειλικρινά πού και από ποιους οριοθετούνται τα σύνορα φαντασίας και πραγματικότητας. Φανταζόμουν μήπως το καλοκαίρι που το έγραφα, κι έκλεινα 100 ανθρώπους σ έναν ουρανοξύστη, πόσο γρήγορα θα γινόταν πραγματικότητα αυτός ο εγκλεισμός των ανθρώπων σε κτίριο;
Είστε μια γυναίκα σύγχρονη, με άποψη και ισχυρό λόγο. Δεν διστάζετε να τα βάλετε με τα κακώς κείμενα και να υπερασπιστείτε τα πιστεύω σας. Ακούγεται εύκολο, αλλά δεν είναι. Πως θα περιγράφατε την εποχή μας; Φοβόμαστε να ζήσουμε στην εποχή μας;Απ’ ότι φάνηκε εκείνη μας φοβήθηκε. Είμαστε ήδη στην επόμενη μέρα . Τα ερωτήματα είναι: Προχωράμε με ευθύνη και σχεδιασμό; Έχουμε στο κέντρο των προτεραιοτήτων μας τον άνθρωπο ή τα λεφτά; Έχουμε κοινωνική ευαισθησία, μας νοιάζει το περιβάλλον, ο διπλανός μας, τα ζώα; Έίμαστε εαυτούληδες και βάρβαροι ή είμαστε άνθρωποι με συμπόνια, υπευθυνότητα και συνείδηση ; Οι απαντήσεις σ’ αυτά, ίσως δώσουν την εικόνα που σας ενδιαφέρει…
Κλείνοντας, ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ένοικοι, από το βιβλίο; Με ποιους θα θέλατε στα αλήθεια να «συγκατοικήσετε»;Δεν μπορούσα να διαλέξω από την αρχή, για αυτό κατέληξα να συγκατοικώ σε περίπου 100 πρόσωπα. Και πάλι λείπουν πολλά. Πάρα πολλά.
Ιnfo: Το βιβλίο «Οι απείθαρχοι» της Σεμίνας Διγενή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος και μπορείτε να το προμηθευτείτε εδώ!