Βασίλης Μαζωμένος: Το lockdown αποτελεί φοβική αντίδραση

Ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαζωμένος λίγες ημέρες πριν την έναρξη των διαδικτυακών σεμιναρίων με θέμα παραγωγή και διανομή ταινιών με χαμηλό προϋπολογισμό μας περιγράφει την τραγική κατάσταση που βρίσκεται αυτή την στιγμή ο Ελληνικός Κινηματογράφος. Προτείνει πιθανές λύσεις που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σε επίπεδο πρόληψης και υποδομών με σκοπό την αποφυγή του δεύτερου lock down. Παράλληλα, μοιράζεται μαζί μας την αγάπη του για την 7η τέχνη και τολμά μια πρόβλεψη για το ποια μπορεί να είναι η επόμενη ημέρα.  

Σε λίγες ημέρες θα ξεκινήσει το σεμινάριο «LOW OR NO BUDGET FILMS». Όχι, στον φυσικό χώρο του ImProva Arts, όπως είχε ανακοινωθεί αρχικά, αλλά διαδικτυακά. Πείτε μας δυο λόγια

Η κατάσταση στον κινηματογραφικό χώρο σε επίπεδο παραγωγής αλλά και διανομής, βρίσκεται σε οριακό σημείο. Με ισχνή την κρατική στήριξη, ο παραγωγός ή ο σκηνοθέτης χρειάζεται πρόσθετα εργαλεία για να μπορέσει να αντλήσει κεφάλαια και να πραγματοποιήσει το όνειρο του. Για την παρουσίαση αυτών των εργαλείων γίνεται το σεμινάριο.

Σε ποιους απευθύνεται; Μπορεί ο οποιοσδήποτε, που αγαπάει την 7η τέχνη, να παρακολουθήσει;

Ο μόνος περιορισμός είναι να αγαπάει τον κινηματογράφο και να θέλει παθιασμένα να κάνει μια ταινία. Αν αυτό συνδυάζεται με στοιχειώδεις γνώσεις για το σινεμά είναι καλοδεχούμενος.

Έχετε διατελέσει στο παρελθόν αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Είστε παραγωγός εννέα μεγάλου και σαράντα μικρού μήκους ταινιών και διδάσκετε Κινηματογράφο στη σχολή των «Μοντέρνων Καιρών».

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τι σας γοήτευσε στην μεγάλη οθόνη;

Η γλώσσα της εικόνας. Είναι μοναδική. Εκτιμώ ότι ο κινηματογράφος είναι ακόμα στην παιδική του ηλικία. Είναι μια τέχνη, αλλά και ένα μέσο επικοινωνίας, που ακόμα ανακαλύπτεται. Και εξελίσσεται σαν γλώσσα. Έχει γραμματική και συντακτικό. Δεν είναι λοιπόν πολύ γοητευτικό να μιλάς με εικόνες;

Από τις 21 Σεπτεμβρίου υπήρχε αναστολή λειτουργίας των κινηματογράφων, δεύτερη φορά μετά και την επανέναρξη τους την 1η Ιουλίου και φυσικά αυτό παίρνει παράταση. Τι σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους του χώρου;

Η απόλυτη καταστροφή. Και αν όπως φαίνεται αυτό κρατήσει, με διαλλείματα ως τον Μάρτιο, τότε τα πράγματα θα οδηγηθούν στο θάνατο- κυρίως- της μικρής αίθουσας. Οι εργαζόμενοι γενικά στο χώρο και όχι μόνο των αιθουσών βρίσκονται σε οριακό σημείο. Γιατί οι σύγχρονες εργασιακές σχέσεις είναι ντόμινο. Η μια εξαρτάται από την άλλη σε έναν κύκλο εργασιών που ξεκινά από την παραγωγή και φτάνει στην αίθουσα.

Οι αριθμοί, για άλλη μια φορά, είναι αμείλικτοι. Υπολογίζετε πως την περίοδο της πρώτης καραντίνας χάθηκαν 1.765.000 εισιτήρια. Προσθέτοντας και τον χαμένο τζίρο του καλοκαιριού μιλάμε για πάνω από 2.900.000 εισιτήρια. Πόσο επηρεάζει αυτό τον ελληνικό κινηματογράφο;

Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Παγκόσμια, λόγω και της πανδημίας, οι θεατές μειώνονται δραστικά Αλλά δεν χάνονται. Τους απορροφούν οι πλατφόρμες. Ο ελληνικός κινηματογράφος έχει -έτσι κι αλλιώς- ελάχιστο τζίρο στο σύνολο των εισιτηρίων. Απλά ο covid έβαλε την οικονομική του ταφόπλακα. 

Ποια μέτρα θα μπορούσε να είχε πάρει η πολιτεία για να αποφευχθεί όλο αυτό;

Θα μιλήσω γενικά –όχι μόνο για το σινεμά- θεωρώντας ότι έτσι κι αλλιώς το lock down αποτελεί φοβική αντίδραση. Όλες οι σοβαρές αναλύσεις που κινούνται μέσα στη συστημική λογική, αλλά και στις παρυφές αυτής, θεωρούν ότι το πρόβλημα λύνεται αλλιώς. Πρώτο, με καθολικό υποχρεωτικό τεστ όπως στη Σλοβακία. Δεύτερο, με επιμέρους μέτρα υγειονομικού χαρακτήρα. Πάντως όχι με κλείσιμο των αιθουσών, που είχαν έτσι κι αλλιώς εφαρμόσει αποστάσεις. Δεν μπορεί να αφήνεις ανοιχτές τις εκκλησίες και να κλείνεις τα σινεμά. Δεν κολλάει η ταινία το μυαλό κολλάει.

Πολλοί κάνουν λόγο για μια νέα εποχή όπου το κοινό θα στραφεί προς τις κινηματογραφικές πλατφόρμες. Σας βρίσκει σύμφωνο αυτή η προοπτική;

Το είπα και σε προηγούμενη ερώτηση σας ότι το κοινό το απορροφούν οι πλατφόρμες και ευτυχώς ή δυστυχώς αλλάζει η κουλτούρα προβολής και διανομής των ταινιών. Δεν είναι μόνο η πανδημία. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής απαιτεί άλλου είδους επικοινωνία. Πιο ατομική, αφού απευθύνεται όχι στον πολίτη αλλά στον ιδιώτη. Αυτό αναπόφευκτα θα επηρεάσει και τη θεματική, αφού δεν θα αφορά τους λίγους, δηλαδή μια ελίτ θεατών στα φεστιβάλ, αλλά την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. 

Η ταινία σας «Εξορία» μοιάζει να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Είμαστε όλοι «ο Κανένας» σε μια εποχή τόσο ξένη;

Στην ταινία ο ήρωας χάνει την ταυτότητα του και αποπροσωποποιείται. Η απώλεια του προσώπου συνιστά απώλεια εαυτού. Άρα ο άνθρωπος γίνεται αντικείμενο προς χρήση. Δούλος, μονομάχος, ερωτικός σκλάβος. Ο σύγχρονος Οδυσσέας δεν θα βρει καμιά Ιθάκη, αφού το νησί του κατάντησε ένα μισοβυθισμένο καράβι.

Κλείνοντας, κύριε Μαζωμένε πως βλέπετε την επόμενη ημέρα; Είστε αισιόδοξος;

Αστειεύεσθε; Δεν υπάρχει αυτή η έννοια.

Info: Σεμινάριο με τον Βασίλη Μαζωμένο, έναρξη την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου (Εγγραφές έως 20/11). Περισσότερα: info@hormepictures.com  & improva.votanikos@gmail.com