Υστερόγραφο / Η Μαρία Παπαδήμα γράφει για το «Πηνελόπη Δέλτα – Ίωνας Δραγούμης: Τελευταία Συνάντηση»

Όπως τα περισσότερα πράγμα στη ζωή, έτσι και η δική μου ενασχόληση με τις δύο αυτές προσωπικότητες, άρχισε τυχαία..Και πιο συγκεκριμένα, όταν σε μια έκθεση βιβλίου έπεσε στα χέρια μου ένα από τα βιβλία των «Αναμνήσεων» της Π. Δέλτα. Από την πρώτη στιγμή γοητεύτηκα και ακολούθησαν και τα υπόλοιπα βιβλία… Τι ήταν αυτό που με γοήτευσε;

Αρχικά ο ανεκπλήρωτος έρωτας… Στη συνέχεια, ένιωσα να ταυτίζομαι και με τους δύο. Από την Δέλτα, αυτό που με εξέφραζε πάνω απ όλα ήταν η αίσθηση του καθήκοντος. Ενώ από τον Δραγούμη, το συνεχές ψάξιμο του εαυτού του και ταυτόχρονα, η συνεχής αμφισβήτηση αυτού… Προσθέτοντας τα δυο αυτά χαρακτηριστικά, εισέπραττα, το επίπεδο στο οποίο κινούνταν αυτοί οι δύο άνθρωποι. Αυτό, ακριβώς, το επίπεδο ένιωσα την ανάγκη να το
κάνω κι ευρύτερα γνωστό. Να δώσω, δηλαδή, την ευκαιρία σε κείνους, που πιθανόν, θα έρχονταν να δουν την παράσταση, να σκύψουν λίγο μέσα τους και να αναρωτηθούν για τη δική τους ζωή, τις δικές τους επιλογές και την υποχρέωση που έχουν να μην τ αφήνουν να
εξευτελίζονται. Πέρα απ αυτήν την επιθυμία μου, η μεγάλη απολαβή για μένα απ όλη αυτήν την προσπάθεια, που ξεκίνησε πριν 7-8 μήνες, είναι ότι, τελικά, κάποιες φορές τα όνειρα πραγματοποιούνται… Κι όταν έρθει η ώρα αυτή, όλα ρέουν χωρίς ιδιαίτερα εμπόδια και με συμπτώσεις ανεξήγητες, που βοηθούν στην ολοκλήρωση του ονείρου.

….Γι αυτό,
«ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ!!…» (Ιων Δραγούμης)