Υστερόγραφο / Ο Σταύρος Ράγιας γράφει για την παράσταση «Στην Εθνική με τα μεγάλα» στο θέατρο 104

Βρισκόμαστε στη μέση του πουθενά. Σε ένα ασήμαντο σημείο της εθνικής οδού.
Κάτι μεταξύ παράγκας, καντίνας και αποθήκης μεταχειρισμένων ανταλλακτικών για φορτηγά. Είναι Αύγουστος. Ζέστη. Από το ανοιχτό παράθυρο ακούγεται διαρκώς ο μονότονος ήχος των διερχόμενων φορτηγών, με τα φώτα στη μεγάλη σκάλα, να τυφλώνουν τον κάθε περαστικό. Είναι η Εθνική. Η Εθνική μας: οδός, περιπέτεια, πραγματικότητα. Είναι εκεί και η εθνική μας φαντασίωση. 
Δύο αδέρφια συναντιούνται μετά από αρκετό καιρό. Ο μεγάλος, επιστρέφει πίσω ύστερα από μια αποτυχημένη προσπάθεια να κάνει μια νέα αρχή στη Γερμανία. Ο μικρός, νικημένος πρόωρα από τους φόβους και τις αδυναμίες του. Η ανύπαρκτη μητέρα τους, κουφάρι από καιρό. Ο Πατέρας, τελειωμένη παρτίδα ζωής. Σχέσεις μη σχέσεις, γεμάτες παράπονα που δεν ειπώθηκαν ποτέ. 
Μια φωτογραφία, ένα γράμμα, ένα παγωμένο καρπούζι. Δεκάδες αναμνήσεις με την μητέρα. Ακόμη περισσότερα ερωτηματικά. Για την ζωή που χάθηκε, τα γιατί που έμειναν αναπάντητα. Ακόμα περισσότερα και τα διερχόμενα φορτηγά, σε αέναη κίνηση. Και τα φώτα τους, που τυφλώνουν την πραγματικότητα και κάνουν με ευκολία τα μικρά μεγάλα.
Τέσσερα σημεία στίξης: μια άνω τελεία. Τοποθετημένη από το συγγραφέα στις ζωές των ηρώων του. Μια παρένθεση που ανοίγει απροσδόκητα, για να διαταράξει οριστικά όλη την ισορροπία. Ερωτηματικά. Πολλά. Για όλα όσα δεν λέγονται ποτέ μέσα σε μία οικογένεια.
Κι ένα θαυμαστικό, που θα ανατρέψει μεμιάς τα πάντα.
Ένα κείμενο που κεντά την αμφιβολία, μέσα απ’ την αναψηλάφηση μιας οικογενειακής ιστορίας, με τα πρόσωπα να αναζητούν εναγώνια την ταυτότητα της ύπαρξής τους. Ποιός καταφέρνει να διατηρήσει αλώβητη την όρασή του, για να ξεχωρίσει τα μικρά από τα μεγάλα; Και ποιός μπορεί να βάλει σε μια λεωφόρο τα σωστά σημεία στίξης πεζοπορώντας;

Το έργο του Μιχάλη Βιρβιδάκη «Στην Εθνική με τα μεγάλα» καταγράφοντας με σχολαστική ακρίβεια σχέσεις γνώριμες σε όλους – δύο αδέλφια, μια μητέρα ένας πατέρας- επαναπροσδιορίζει με ιδιαίτερο τρόπο το μοντέλο της ελληνικής οικογένειας. Ένα έργο βαθειά ελληνοκεντρικό, και ταυτόχρονα απελπιστικά επίκαιρο. Γι’ αυτό και θέλησα να είναι αυτό το πρώτο έργο που ανέλαβα να σκηνοθετήσω. Για να καταγράψω το τοπίο της εποχής μας, της δικής μου εποχής.

Info: Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Στην Εθνική με τα Μεγάλα» στο θέατρο 104 εδώ.